Στην παρέα είμαστε πέντε φίλοι. Αποφασίσαμε να πάρουμε απ' έξω σουβλάκια, μπύρες κλπ.
- "Να πάρουμε από το ψητοπωλείο του Κούλη" λέει ένας.
- "Όχι ρε από αυτό το βρομιάρη! Σ' αυτόν ως κι κατσαρίδες έπαθαν τροφική δηλητηρίαση!" Απαντάει ο άλλος.
- "Εγώ κι ο αδερφός μου, θα πάρουμε από αυτόν, που είναι συγγενής. Να ψηφίσουμε". Επιμένει ο φίλος μας.
Ξέροντας πως οι άλλοι δυο κι εγώ δεν θέλαμε με τίποτε να δοκιμάσουμε τις αηδίες του Κούλη του μπίχλα, δεχόμαστε. Κι εκεί που ψηφίζουμε, οι άλλοι, που δεν ήθελαν Κούλη, λένε "εμείς απέχουμε"! Και βγαίνει ο Κούλης ο βρωμερός με 67%, ήτοι 2 ψήφοι στους 3. Μειοψήφησα.
Το παραπάνω περιστατικό δεν έγινε ποτέ, κι ευτυχώς ο Κούλης ο τυροβρωμίκουλας δεν υπάρχει ως σουβλατζής. Αλλιώς θα έτρεχα και δεν θα έφτανα. Υπάρχει όμως ο Κούλης ο πολιτικός. Έτσι θα φάμε στη μάπα τις αηδίες του, ενώ θα πληρώσουμε από πάνω όλοι μας.
Κάποιοι τώρα θα πουν "λες εναντίον της αποχής". Λάθος! Ίσα - ίσα συγχαίρω όσους απείχαν. Είναι η σχετική πλειοψηφία του 42-43%. Αυτό είναι μήνυμα: Δεν γουστάρουμε κανένα, πολύ περισσότερο τον Κούλη.
Όμως τι θα γίνονταν, αν το ΚΚΕ απείχε από τις εκλογές; Προφανώς η αποχή θα αυξάνονταν θα πήγαινε κοντά στο 50%. Καλώς. Η χρυσή Αυγή όμως λόγω αποχής, θα ήταν οριακά μέσα στη Βουλή! Σωστά; Αν δούμε τα νούμερα, έτσι είναι.
Η συμμετοχή ή μη στις εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός. Ούτε όσοι συμμετέχουν σώνει και καλά δέχονται τα πάντα ελέω πλειοψηφίας (ποιας πλειοψηφίας δηλαδή), ούτε όσοι απέχουν είναι 100% Αναρχικοί - Επαναστάτες.
Όταν λοιπόν έχουμε 42% αποχή, 18% ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ λόγω φόβου για τη γαλάζια συμμορία, 4% στο ΚΚΕ (επί των εγγεγραμμένων) και 1-2% στην Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση πλειοψηφία της δεξιάς.
Τα δυο τρίτα είναι κατά του Μητσοτάκη. Η κοινωνία του 1/3, που συμμετείχε στη σικέ διαδικασία των δήθεν δημοκρατικών εκλογών, τον έβγαλε (συν τη νοθεία του εκλογικού νόμου, τα ΜΜΕ κοκ).
Ο Κούλης έχει το 23%, η ακροδεξιά (Βελόπουλος + Χρυσή Αυγή) το 4% και τα διάφορα δεκανίκια 7% - βάζω και το Μπαρουφάκη σε αυτά.
Δεν μπορεί όμως να στενοχωριόμαστε, γιατί βγαίνει ο Μητσοτάκης, αφού δεν συμμετείχαμε. Αν η αποχή γίνει αφετηρία για δυναμικότερους αγώνες, τότε δικαιώνονται οι Αναρχικοί σύντροφοι. Μακάρι να έχουμε τέτοια θετικά βήματα. Αν η αποχή ερμηνευτεί "σαν κάντε ότι θέλετε", σαν αδιαφορία... την πατήσαμε!
Το τι θα γίνει από δω και στο εξής έχει σημασία, όχι τόσο τα ποσοστά. Ο κόσμος στην πλειοψηφία εξακολουθεί να μη θέλει Μνημόνια. Όσα τερτίπια και να κάνουν, δεν αλλάζει αυτό το πράγμα. Σημασία όμως έχουν οι δικές μας κινήσεις.
Τα λέω αυτά, γιατί δεν χρειάζεται κατήφεια, αλλά αισιοδοξία και ετοιμότητα για νέες μάχες. Θα νικήσουμε, να είστε σίγουροι.
Δημοσίευση σχολίου