Δεν καταλαβαίνουμε τις παράλογες αντιδράσεις κάποιων χρηστών του διαδικτύου όταν έγινε γνωστή η είδηση ότι μερικοί ευσυνείδητοι δημόσιοι υπάλληλοι επέβαλαν πρόστιμο 21,000 ευρώ στον ιδιοκτήτη ενός καφενέ.
Τι σημασία έχει αν αυτό το μαγαζί είναι το μοναδικό σε ένα ορεινό χωριό στην Θεσπρωτία που έχει όλους κι όλους 30-40 ηλικιωμένους κατοίκους;
Παίζει κανένα νόημα ότι ήταν η νύφη και η πεθερά του ιδιοκτήτη του καφενείου οι γυναίκες που "εντοπίστηκαν" από τα όργανα του κράτους να καθαρίζουν πατάτες ενώ ήταν "ανασφάλιστες";
Και τι ενδιαφέρει τον νομοταγή πολίτη αν ο καφετζής θα κλείσει το μαγαζί του και δεν θα έχουν κάποια γερόντια μέρος για να παίξουν πρέφα ή να πιουν το τσάι τους;
Οπως έλεγαν οι Λατίνοι, Dura lex, sed lex. (Σκληρός νόμος, αλλά νόμος). Και ο νόμος δεν κάνει διακρίσεις.
Εντάξει, κάπως μεγάλο είναι το πρόστιμο των 21.000 ευρώ, αλλά και ο καφετζής ας μην παρανομούσε. Δεν μπορείς, κύριε να έχεις "ανασφάλιστη" την πεθερά σου και να σου καθαρίζει πατάτες.
Αλλωστε ο πρωθυπουργός μας υποσχέθηκε ότι δεν θα γίνονται έλεγχοι σε καθώς πρέπει επιχειρηματίες νησιών και όχι σε φτωχομπατίρηδες χωριάτες..
Μόνο με σκωπτικό τρόπο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα όσα ακούμε στο παρακάτω βίντεο. Διαφορετικά θα μας κατηγορούσαν ότι προτρέπουμε στην βία αν γράφαμε τον τρόπο που έπρεπε να αντιμετωπιστούν αυτοί οι "ελεγκτές", αλλά και οι προϊστάμενοι τους που επικύρωσαν ένα τέτοιο πρόστιμο).
Δημοσίευση σχολίου