«Σίγουρα "δεν καταδικάζω την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται". Αυτή είναι η καραμέλα που χρησιμοποιεί η κλίκα της εξουσίας για να φέρει σε δύσκολη θέση τους ανθρώπους της αριστεράς, την ώρα που χρησιμοποιεί ασύστολη βία για να πετύχει τους σκοπούς της, να την βάλει στο κώλο της».
Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Από συνέντευξη του στο περιοδικό "Μετρό"
Εμείς τον τραγουδοποιό Θ. Παπακωνσταντίνου πάντα τον συμπαθούσαμε και όχι μόνο για τις υπέροχες καλλιτεχνικές δουλειές του. Ο βασικός λόγος είναι ότι ποτέ δεν απέφυγε να πάρει θέση στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της χώρας μας και να σταθεί πάντα από την σωστή πλευρά.
Το έκανε όταν στάθηκε δίπλα στους αγωνιζόμενους κατοίκους της Χαλκιδικής ενάντια στην δημιουργία μεταλλείων εξόρυξης χρυσού που κατέστρεψαν την περιοχή τους, βρέθηκε δίπλα σε κάθε θύμα της κρατικής καταστολής.
Τον θυμόμαστε να συμμετέχει σε συναυλίες συμπαράστασης σε ένα θύμα μιας αστυνομικοδικαστικής σκευωρίας, στην Ηριαννα, και να δηλώνει «Ποτέ δεν είχα αυταπάτες για το πόσο ταξική είναι η θεσμοθετημένη δικαιοσύνη ... Δικαστές, που τηρώντας - και καλά - το γράμμα του νόμου, άτεγκτοι και μικροί θεοί, καταστρέφουν ζωές, αθέλητα ή και ηθελημένα κάποιες φορές. Τα τελευταία χρόνια τροχίζουν τη ρομφαία τους και σε ένα καινούργιο ακονιστήρι, που λέγεται "εξέταση DNA"».
Τον ξανασυναντούμε σήμερα να υψώνει το ανάστημα του και να καυτηριάζει δημόσια το κρεσέντο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες.
Δήλωσε χτες ο Θ. Παπακωνσταντίνου στην "Εφημερίδα των Συντακτών"
Περισσότερο κι από τη βία των μηχανισμών εξουσίας -για μένα αναμενόμενη αλλά μη αποδεκτή- με έχει απογοητεύσει που ένα σημαντικό ποσοστό του κόσμου, έχοντας καταπιεί αμάσητη την προπαγάνδα των μέσων μαζικής εξημέρωσης, προτίμησε να απεμπολήσει ένα μέρος της ελευθερίας του -για την οποία τόσοι γνωστοί και άγνωστοί μας θυσιάστηκαν κατά καιρούς ώστε να λαμπρύνει τις ζωές μας- στο όνομα μιας υποτιθέμενης ασφάλειας.
Για όσους -τυχόν- ενδιαφέρονται για την προσωπική μου άποψη και στάση, θεωρώ την ελευθερία «τελική» μου πατρίδα και δεν θα την προσφέρω, ηθελημένα, σε κανέναν.
Επίσης, στα επιμέρους, είμαι υπέρ των καταλήψεων εγκαταλελειμμένων κτιρίων, χωραφιών και άλλων εγκαταστάσεων που σαπίζουν στον χρόνο, ειδικά αυτά που ανήκουν στο κράτος, στην εκκλησία και σε ιδρύματα-μούμιες.
Η πολιτεία -και η εκκλησία υποθέτω- που μοναδικό καθήκον της ύπαρξής της θα έπρεπε να είναι η ευημερία των πολιτών της, αντί να τρομάζει από την ομορφιά της ατίθασης νεότητας, καλά θα κάνει να προσφέρει τα κουρέλια, που φυλάει στην ντουλάπα της, για να ζεσταθούν οι γυμνοί και οι άτυχοι αυτού του κόσμου.
Δημοσίευση σχολίου