Είναι ο Ερντογάν πραγματικά εκτός εαυτού, έχει χάσει κάθε έλεγχο, ή η έξαλλη ρητορική του είναι μέρος ενός παζαριού με το εξωτερικό (με την ΕΕ συγκεκριμένα) και μιας διαχείρισης των λαϊκών μαζών στο εσωτερικό; Αυτό θα το μάθουμε τις επόμενες μέρες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει πετύχει τον αντικειμενικό του στόχο, που είναι να πάρει περισσότερα λεφτά (κατατεθειμένα στον μπεζαχτά του τουρκικού κράτους και όχι στις ΜΚΟ) για τη διαχείριση των προσφύγων, καθώς και κάποια πολιτικά οφέλη, όπως η κατάργηση της βίζας για τους τούρκους πολίτες που θέλουν να ταξιδέψουν στις χώρες της ΕΕ.
Ανεξάρτητα από τις καταγγελίες μας για τη βάρβαρη, ρατσιστική συμπεριφορά του ελληνικού κράτους προς τους πρόσφυγες, δεν ξεχνάμε ότι εξίσου βάρβαρη και ρατσιστική είναι η συμπεριφορά του τουρκικού κράτους. Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες σαν δούλους σε μεσαιωνικό ανατολίτικο σκλαβοπάζαρο. Οταν πήρε τα λεφτά το 2016, σφράγισε τα σύνορα. Τώρα, που ζητάει περισσότερα λεφτά, άνοιξε τα σύνορα και κάλεσε τους πρόσφυγες να πάνε να τα περάσουν, διευκολύνοντάς τους στη μετακίνηση και στέλνοντάς τους πάνω στα ελληνικά ΜΑΤ, το στρατό και τις οργανωμένες «παρακρατικές» συμμορίες, για να δημιουργήσει ντόρο και να στηρίξει τις οικονομικές διεκδικήσεις του. Οταν πάρει τον παρά, θα ξαμολήσει τους δικούς του στρατοχωροφύλακες και το στρατό για να εξαναγκάσουν τους πρόσφυγες να εγκαταλείψουν τα τουρκικά σύνορα που θα κλείσουν και πάλι.
Η επίσκεψη Ερντογάν στις Βρυξέλλες εξελίχθηκε σε ένα μεγαλοπρεπέστατο φιάσκο για τον ίδιο. Πιο μεγαλοπρεπές από την επίσκεψη του Κούλη στην Ουάσινγκτον. Πρόεδρος αυτός, πήγε να συναντηθεί με τον Σαρλ Μισέλ και την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και γύρισε με άδεια χέρια, έχοντας υποστεί και έναν μίνι εξευτελισμό. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όταν το παζάρι δεν έχει ολοκληρωθεί, στέλνεις έναν υπουργό, δεν πας ο ίδιος. Οταν μάλιστα δεν το απαιτεί το πρωτόκολλο (δεν πήγε στο Βερολίνο ή το Παρίσι, να διαπραγματευθεί με τη Μέρκελ ή τον Μακρόν, στις Βρυξέλλες πήγε, για να συναντηθεί με πρόσωπα περιορισμένων αρμοδιοτήτων), γίνεσαι ακόμα πιο προσεκτικός. Φαίνεται, όμως, ότι η αλαζονεία του, σε συνδυασμό με τα χαστούκια που έχει φάει από τη Ρωσία στο Ιντλίμπ, τον έχουν μετατρέψει σε παραζαλισμ΄ςνο κοτόπουλο.
Πριν ακόμα το αεροπλάνο του Ερντογάν προσγειωθεί στις Βρυξέλλες, η Μέρκελ είχε διαμηνύσει από το Βερολίνο ότι «αυτή τη φορά οι θεσμοί θα έχουν τελείως διαφορετική στάση». Μέχρι να το καταλάβει ο Ερντογάν, είχε εισπράξει αρνήσεις από την Φον ντερ Λάιεν (που διαχειρίζεται το παραδάκι της Κομισιόν) και από τον Μισέλ, που έχει διαδεχτεί τον Τουσκ και εκπροσωπεί πολιτικά τον γερμανογαλλικό άξονα. Ετσι, αναγκάστηκε να καταφύγει στον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, μπας κι ακούσει καμιά καλή κουβέντα για τον εαυτό του και την Τουρκία (όπως και έγινε). Μόνο που το ΝΑΤΟ δεν έχει καμιά ανάμιξη στο Προσφυγικό, ούτε έχει λεφτά να δώσει στον Ερντογάν, ούτε μπορεί να του δώσει την κατάργηση της βίζας.
Από το δίδυμο της ΕΕ ο Ερντογάν δεν πήρε τίποτα. Γι' αυτό και δεν πήγε στη συνέντευξη Τύπου μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης. Φυσικά, οι γέφυρες επικοινωνίας δεν κόπηκαν. Φον ντερ Λάιεν και Μισέλ ανακοίνωσαν ότι συμφώνησαν με τον Ερντογάν να συσταθεί ομάδα τεχνικού πολιτικού διαλόγου από τον «υπουργό Εξωτερικών» της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ και τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, προκειμένου, όπως είπε η πρόεδρος της Κομισιόν να ξαναδεί τη δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016, «η οποία παραμένει σε ισχύ» και να εξετάσει «πώς να υλοποιήσουμε τα κομμάτια που λείπουν, για να την χαρτογραφήσουμε ξανά, να την αναλύσουμε, να καταλήξουμε σε κοινή αντίληψη για το τι λείπει και τι έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή, ώστε στη συνέχεια να υλοποιήσουμε τα στοιχεία που λείπουν».
Το ερώτημα είναι αν το δίδυμο Τσαβούσογλου-Μπορέλ θα μπορέσει να καταλήξει σε μια συμφωνία μέχρι τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στα τέλη του Μάρτη. Ο Ερντογάν, πάντως, βαθύτατα προσβεβλημένος από τη συμπεριφορά του διδύμου της ΕΕ και από το γεγονός ότι πήγε αυτοπροσώπως στις Βρυξέλλες και έφυγε με άδεια χέρια, στο αεροπλάνο της επιστροφής ενημέρωσε τους τούρκους δημοσιογράφους ότι την Τρίτη 17 Μάρτη έχει καλέσει στην Αγκυρα τη Μέρκελ, τον Μακρόν και τον… Μπέκερ (ο οποίος δεν έχει λόγο στα της ΕΕ, μετά το Brexit). Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Πέμπτη βράδυ), ούτε το Παρίσι ούτε το Βερολίνο είχαν ανακοινώσει τη συμμετοχή των ηγετών τους στη σύσκεψη κορυφής που συγκάλεσε ο Ερντογάν. «Δεν υπάρχει συγκεκριμένο ραντεβού για συνάντηση της καγκελαρίου με τον πρόεδρο Ερντογάν» είχε δηλώσει εκπρόσωπος της καγκελαρίας την Τετάρτη.
Προσέθεσε, όμως, με νόημα: «Η καγκελάριος έχει κατ' επανάληψη τονίσει ότι είναι έτοιμη για μια τέτοια συνάντηση». Αρα, υπάρχει παρασκηνιακό παζάρι, ώστε αν πάει η Μέρκελ στην Αγκυρα, να γυρίσει στο Βερολίνο με συμφωνία, την οποία μετά θα περάσει από την ΕΕ. Από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος κρατάει με πολεμικά μέσα κλειστά τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά του, οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές έχουν την άνεση να διαπραγματευθούν από θέση ισχύος με τον Ερντογάν, ο οποίος γενικά είναι αποδυναμωμένος αυτή την περίοδο.
Εκτιμούμε ότι θα καταλήξουν σε συμβιβαστική συμφωνία, ενδεχομένως γρήγορα. Εκτός αν ο Ερντογάν επιμείνει σε «μαξιμαλιστικούς» στόχους. Ο Τσαβούσογλου παρουσίασε όλο το «πακέτο» (επικαιροποίηση της συμφωνίας του 2016 για τους πρόσφυγες, απελευθέρωση της βίζας και αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης και «να ληφθούν υπόψη οι εξελίξεις στη Συρία»), όμως αυτά είναι περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση. Στο τραπέζι του παζαριού κάθε πλευρά μιλά με πραγματικούς και όχι με βουλησιαρχικούς όρους.
Το μόνο σίγουρο, βέβαια, είναι ότι οι πρόσφυγες θα πληρώσουν το μάρμαρο. Ο Ερντογάν τους πούλησε ελπίδες που θα αποδειχτούν φρούδες.
Δημοσίευση σχολίου