Εχοντας γράψει αναλυτικά γι' αυτή την περίπτωση, τώρα σας συνιστούμε να παρακολουθήσετε την ταινία «Ο κλοιός», του Κώστα Κουτσομύτη – 1987- η οποία αναφέρετε σ’ αυτό το ιστορικό γεγονός.
Αντιγράφουμε το κείμενο που συνοδεύει το βίντεο:
Η ταινία είναι βασισμένη στο αληθινό γεγονός της πρώτης παγκόσμιας αεροπειρατείας επιβατικού αεροπλάνου, (υπάρχει άλλη μια το 1938 αλλά αφορά σε εμπορικό αεροπλάνο).
Η κατάσταση που επικρατεί από την άγρια τρομοκρατία μέσα και έξω από την πόλη από το φασιστικό κράτος και παρακράτος, ενάντια σε κάθε ΕΑΜίτη, ΕΛΑΣίτη, "ύποπτο κομμουνιστικής ιδεολογίας", κάθε συμπαθούντα του ΕΑΜ και γενικά μη "εθνικόφρονα πολίτη" κάνει τη ζωή αφόρητη.
Η δυνατότητα να φύγει κάποιος για να συνδεθεί με τον Δημοκρατικό Στρατό που δρούσε σε κοντινές περιοχές ήταν εξαιρετικά δύσκολη, αφού οι χαφιέδες της ασφάλειας βρίσκονταν παντού.
Η παρέα των έξι νεαρών φοιτητών, μελών της ΟΚΝΕ, βλέποντας την τρομοκρατία του κράτους και του παρακράτους, που εντείνεται πιο πολύ αμέσως μετά από τη δολοφονία του Πολκ, αποφασίζουν να διαφύγουν στη Γιουγκοσλαβία, για να περάσουν στη συνέχεια στις γραμμές του ΔΣΕ, παίρνουν τη ριψοκίνδυνη απόφαση να καταλάβουν το αεροπλάνο της γραμμής Αθήνα - Θεσσαλονίκη.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός του κυνηγητού και η καταδίκη των γονιών των φοιτητών που αποκαλύπτει το μέγεθος της τρομοκρατίας.
Μια ακόμα αληθινή ιστορία που αφορά στην κατάσταση που επικρατούσε πριν και μετά την ένοπλη αντίσταση του ΔΣΕ, που έχει πνιγεί από την αστική τάξη και τα παπαγαλάκια της.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Η κατάληψη του αεροπλάνου και το σπάσιμο με τον τρόπο αυτό του μοναρχοφασιστικού κλοιού από τους 6 ατρόμητους κομμουνιστές νέους γίνεται στις 12 Σεπτεμβρίου του 1948 και συμπίπτει χρονικά με ένα από τα ορόσημα στην ιστορία της πάλης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας: τη μεγάλη αντεπίθεση που εξαπέλυσε στο Βίτσι εναντίον του κυβερνητικού στρατού, συντρίβοντας ολόκληρους σχηματισμούς του στις βουνοπλαγιές αυτού του ορεινού όγκου, στο Μάλι Μάδι,στη Ραμπατίνα και τη Μεσκίνα. Η μεγάλη αυτή επιτυχία του ΔΣΕ γράφεται στις 12 Σεπτεμβρίου του 1948, λίγες μόλις μέρες μετά την εποποιία των 70 ημερών στο Γράμμο, τον Κλέφτη και το Σμόλικα, μετά τον περίφημο ελιγμό του ΔΣΕ από το Γράμμο προς το Βίτσι,με τον οποίο έσπαζε την προσπάθεια του αντιπάλου να βάλει τους αντάρτες σε κλοιό και ουσιαστικά μετέτρεψε την κατάληψη του Γράμμου σε πύρρειο νίκη του κυβερνητικού στρατού, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.Ο ελιγμός αυτός θεωρείται υπόδειγμα στρατιωτικής τακτικής σε διεθνή κλίμακα! Έτσι λίγες μόλις μέρες μετά τον ελιγμό,κι ενώ ο κυβερνητικός στρατός νομίζει πως σύντομα θα εξοντώσει τον ΔΣΕ στο Βίτσι, παθαίνει τέτοια νίλα από την αντάρτικη αντεπίθεση στο Βίτσι, που εκατοντάδες στρατιώτες κι αξιωματικοί φτάνουν διαλυμένοι άτακτα, τρέχοντας με την ψυχή στο στόμα για να γλυτώσουν ίσαμε την Καστοριά! Κι εκεί τους αναλαμβάνουν τα έκτακτα στρατοδικεία και τα εκτελεστικά αποσπάσματα, για να σταματήσει η κυβέρνηση τη διάλυση και την ηττοπάθεια... Η αστική κυβέρνηση της Αθήνας πέφτει ξανά σε μεγάλη πολιτική κρίση και ουσιαστικά αναλαμβάνουν να καθαρίσουν για λογαριασμό της στο εξής οι Αμερικάνοι πάτρωνες της. Ο ΔΣΕ δεν είχε δυστυχώς το φθινόπωρο του 1948 τις απαραίτητες εφεδρείες σε ανθρώπινο δυναμικό για να εκμεταλλευτεί τη μεγάλη στρατιωτική αυτή επιτυχία, η ΕΣΣΔ και οι Λαϊκές Δημοκρατίες δεν έδωσαν την απαραίτητη στρατιωτική βοήθεια σε οπλισμό κι εφόδια που υπόσχονταν (προφανώς για πολιτικούς λόγους λόγω της τότε διεθνούς συγκυρίας και της απειλής εξαπόλυσης ατομικού πολέμου από τις ΗΠΑ που ακόμη διέθεταν -μέχρι το 1949- το μονοπώλιο της ατομικής βόμβας...), ενώ την κατάσταση χειροτερεύει η πολιτική σύγκρουση μεταξύ της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που σύντομα,μέσα στο 1949, θα γίνει θανάσιμος κίνδυνος για τον ελληνικό επαναστατικό αγώνα... Παρόλα αυτά, τίποτα δεν μπορεί να μειώσει την αξία της εποποιίας του ΔΣΕ στη Βόρεια Πίνδο και σε η την Ελλάδα, όπως βέβαια και το κατόρθωμα των 6 "αεροπειρατών" που έσπασαν επιτυχώς τον κλοιό της μοναρχοφασιστικής λευκής τρομοκρατίας, για να ενωθούν κι αυτοί με τον ΔΣΕ και να πράξουν το καθήκον τους. Το παράδειγμά τους δείχνει ξεκάθαρα ποιος ήταν αυτός που διέθετε την πολιτική και ηθική ανωτερότητα στον ελληνικό εμφύλιο,αυτός που πάλευε μέχρι τελευταίας ρανίδος για το δίκιο και τη λευτεριά του λαού μας.
Δημοσίευση σχολίου