Αποπροσανατολιστικός ο διαχωρισμός μεταξύ καλών και κακών μπάτσων

Του Γ. Γ.

Πριν λίγο καιρό σύντροφος στον ιστότοπο μας σχολίαζε την συνάντηση στελεχών του ΚΚΕ με την αστυνομική ηγεσία του Βόλου και διατύπωνε την άποψη του για το ποια πρέπει να είναι η σχέση της Αριστεράς με τους ένστολους υπηρέτες του συστήματος. 

Σήμερα και με αφορμή μια συζήτηση που προέκυψε στο διαδίκτυο για την συμπεριφορά μπάτσων στο Κερατσίνι απέναντι σε καταληψίες μαθητές, δημιουργήθηκε ο προβληματισμός αν πρέπει να "τσουβαλιάζουμε" όλους τους αστυνομικούς.
"Δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί ίδιοι", ισχυρίζεται αυτοχαρακτηριζόμενος αριστερός,, προσθέτοντας ότι είναι "φασιστική αντίληψη" να τους αποδίδουμε "συλλογική ευθύνη", για τους τραμπουκισμούς ορισμένων ένστολων..

Ας το συζητήσουμε.

Κατ' αρχήν ο μπάτσος δεν είναι οποιοσδήποτε επαγγελματίας. Είναι μέλος ενός κατασταλτικού μηχανισμού, απ΄ τους πυλώνες του αστικού συστήματος.

Γενικότερα αν προσεγγίσει κανείς το ζήτημα, δεν θα συναντήσει κανέναν από τους θεωρητικούς του μ/λ να κάνει αναφορά ότι στον καπιταλισμό υπάρχουν καλοί και κακοί μπάτσοι, τίμιοι και άτιμοι δικαστές, έντιμοι και ανέντιμοι πολιτικοί, αξιοπρεπείς και "μαύροι" καραβανάδες, χριστέμποροι και φιλάνθρωποι παπάδες..
Ολοι αυτοί ανήκουν σε μηχανισμούς που αποτελούν ουσιαστικά στηρίγματα του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Αρα είναι βαθιά λαθεμένη η αντίληψη ότι τους "υπηρέτες του νόμου και της τάξης" και οι οποίοι σύμφωνα με την γνωστή φράση του μακαρίτη Κώστα Μητσοτάκη, "είναι το κράτος", πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε σαν μεμονωμένες προσωπικότητες.

(Από θεωρητική άποψη είναι ασήμαντη η διαφορά ενός μπάτσου που ανοίγει κεφάλια διαδηλωτών, απ' αυτόν που καταστέλλει με ποιο λάιτ τρόπο μια εργατική κινητοποίηση. Οπως επίσης είναι ελάχιστη η απόσταση που χωρίζει έναν δικαστή που λαδώνεται για να βγάλει μια απόφαση, απ' τον συνάδελφο του που εφαρμόζει τους αστικούς νόμους. Ανευ ουσιαστικής σημασίας είναι και η διαφορά ενός πολιτικάντη, που προχωρεί σε "φωτογραφικούς" νόμους, γιατί είναι στο μισθολόγιο ενός πλουτοκράτη, απ' τον ομόσταυλο του που ψηφίζει διατάξεις για να ληστευτεί το εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μιας δράκας καπιταλιστών).

 

Προφανώς και όλοι οι μπάτσοι δεν έχουν βγει απ' το ίδιο "καλούπι". Αυτό όμως τι σημαίνει; Το ότι πιθανόν να υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις -κι αυτούς τους έχουν παροπλισμένους σε γραφειοκρατική δουλειά- οι οποίες δεν έχουν την κτηνώδικη συμπεριφορά των υπολοίπων συναδέλφων τους είναι άξιο αναφοράς;

Ας διδαχθούμε από την πρόσφατη ιστορία μας.

Ακόμα και στην κατοχή υπήρξαν μπάτσοι που ίδρυσαν το ΕΑΜ της Αστυνομίας Πόλεων, ενώ μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν οι χωροφύλακες που πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση.

Ολος ο κορμός της Χωροφυλακής, όμως, τάχτηκε στο πλευρό του κατακτητή και αρκετοί απ' αυτούς διέπρεψαν σαν βασανιστές στην Ειδική Ασφάλεια.

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Στην δε εποχή της Απριλιανής δικτατορίας δέσποζε ο "φόβος των χωροφύλακα" και μόνο κάποιες ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις υπήρξαν στον χώρο του στρατού.

Λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά. Το αστικό κράτος είναι όργανο για την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης, της εργατικής.

Για να μπορεί να επιτελέσει τον σκοπό του έχει ανάγκη την "δημόσια εξουσία" όπως έλεγε και ο Εγκελς η οποία εκτός των άλλων αποτελείται από ένοπλους ανθρώπους,. "Kαι o πιο τιποτένιος αστυνομικός υπηρέτης" έχει περισσότερο "κύρος" απ' ό,τι όλα μαζί τα όργανα της κοινωνίας των γενών, έγραφε χαρακτηριστικά.  

Ο ίδιος μάλιστα θεωρητικός μας, συμπλήρωνε ότι ο μόνιμος στρατός και η αστυνομία είναι τα κύρια όργανα δύναμης της κρατικής εξουσίας υπογραμμίζοντας ότι «η αστυνομία θα αγρυπνά, ώστε (ο εργάτης) να πεθάνει της πείνας μ' ένα τρόπο ήσυχο, καθόλου προσβλητικό για την αστική τάξη».

Κάτι παρόμοιο τόνιζε και ο Λένιν όταν έγραφε ότι «το καθεστώς της τσαρικής απολυταρχίας με τον στρατό του, την αστυνομία, τα δικαστήρια κ.ο.κ. περιφρουρεί τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών, πνίγοντας κάθε τι ζωντανό και προοδευτικό στη χώρα».  

Φυσικά σήμερα στην χώρα μας δεν έχουμε «τσαρική απολυταρχία». Εχουμε όμως αστική δικτατορία και τα όσα αναφέρουν ο Ενγκελς και ο Λένιν ισχύουν μέχρι κεραίας και σήμερα.

Κάθε διαχωρισμός μεταξύ καλών και κακών μπάτσων λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και συσκοτίζει την λειτουργία αυτού του καταπιεστικού μηχανισμού.