Τυχαία τράκαρα την διπλανή είδηση της φωτογραφίας και θα έλεγα ότι εντυπωσιάστηκα από τις ιδιαίτερες ευαισθησίες της προέδρου της δημοκρατίας. Δεν την περίμενα τόσο ευσυγκίνητη την κάτοικο του προεδρικού Μεγάρου.
Κοίταξα να δω αν τα ίδια συναισθήματα της δημιουργήθηκαν όταν έμαθε για την μαφιόζικη δολοφονία ενός συμπολίτη μας, που άφησε μια νέα γυναίκα χήρα και ένα παιδί χωρίς πατέρα. Μάταια. Προφανώς είναι επιλεκτικές αυτές οι ευαισθησίες.
Εκανε και μια άλλη διαδρομή η σκέψη μου. Οταν ένας μπάτσος δέχτηκε κάτι "ψιλές" στα Εξάρχεια, ο πρωθυπουργός θεώρησε υποχρέωση του να παρουσιαστεί σε διακαναλική σύνθεση να μας ενημερώσει πόσο συγκλονισμένος είναι γιατί "η ζωή ενός συμπολίτη μας, του νεαρού αστυνομικού κινδύνευσε". Τώρα που ένας πολίτης δεν δέχτηκε απλώς κάτι "ψιλές" που κόστισαν τρία ράμματα -και την πλήρωσε ένας αθώος που βρίσκεται στην φυλακή- αλλά δολοφονικές σφαίρες δεν υπήρξε η παραμικρή παρέμβαση του κ. Μητσοτάκη. Λες και τόσο συνηθισμένο να δολοφονείτε ένας δημοσιογράφος.
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί και η αφωνία του Χρυσοχοϊδη. Φαντάζεστε τι θα γινόταν όταν κάποια ένοπλη οργάνωση εκτελούσε έναν μπάτσο; Μόνιμο στασίδι θα είχε πιάσει στην τηλεόραση του Αλαφούζου.
Δημοσίευση σχολίου