Σαν σήμερα το 2009 αφήνει την στερνή της πνοή η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, αγωνίστρια Ελλη Παππά

Σαν σήμερα το 2009, στα 89 της χρόνια έφυγε απ’ την ζωή η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, αγωνίστρια Ελλη Παππά. 

Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωή της στρατευμένη στο κομμουνιστικό κίνημα –αποχώρησε από το ΚΚΕ λίγο μετά την μεταπολίτευση- αγωνιζόμενη σε πολύ δύσκολες συνθήκες. 

Από μαθήτρια γυμνασίου οργανώθηκε σε αντιδικτατορική ομάδα και μετά την κατοχή βρέθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. 

Στα χρόνια του εμφυλίου και μέχρι την σύλληψή της το 1950 δούλεψε στον παράνομο τυπογραφικό μηχανισμό του ΚΚΕ. 

Στις δίκες σκοπιμότητας της εποχής καταδικάστηκε και εκείνη σε θάνατο στην δίκη Μπελογιάννη αλλά δεν εκτελέστηκε γιατί στο μεταξύ μέσα στην φυλακή είχε γεννηθεί ο γιός της που απέκτησε απ’ τον Νίκο Μπελογιάννη. 

Στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ με την μεγάλη αυλή με τον φοίνικα, όπου οι κρατούμενες χορεύοντας και τραγουδώντας αποχαιρετούσαν τις μελλοθάνατες της επόμενης αυγής η θανατοποινίτισσα Ελλη Παππά γράφει δέκα βιβλία για το εξάχρονο μοναχοπαίδι της. Εκεί απεικονίζεται και το λογοτεχνικό της ταλέντο. 

 Αποφυλακίζεται το 1963 για να στελεχώσει τη σύνταξη της εφημερίδας «Δημοκρατική Αλλαγή», αλλά τέσσερα χρόνια μετά η χούντα του Παπαδόπουλου την συλλαμβάνει και την στέλνει «διακοπές» στην Γυάρο. Οι κακουχίες που είχε περάσει όλα αυτά τα χρόνια την κάνουν να αρρωστήσει βαριά αναγκάζοντας την Απριλιανή χούντα να την αποφυλακίσει το 69. 

 Μιλώντας για τον σύντροφό της Νίκο Μπελογιάννη είχε πει: «Τυχεροί όσοι φεύγουνε χωρίς και να χαθούνε, αφήνοντας πίσω τους, απείραχτο από το χρόνο, το φωτεινό τους χαμόγελο, τη φωτεινή τους σκέψη, το νόημα της ζωής σε όλη την πληρότητά της. Ως το θάνατο. Σε αυτούς ανήκει ο Νίκος Μπελογιάννης. Αυτή η ακτινοβολία του ας εμπνέει τη ζωή και την πράξη των νέων, που ζητούν με αγωνία να εύρουν πηγές έμπνευσης σε αυτή την πραγματικά δύσκολη για τις καινούριες γενιές εποχή».