Ιστορία ...
Κάποτε σε μαγαζί που έβγαζα νυχτοκάματο, έπαιζα μπαγλαμά & κιθάρα και έλεγα & καμιά 20ρια ρεμπέτικα στο πρόγραμμα ...
Ήρθε ένας τύπος με μια παρέα αλλά καθόταν ήρεμος και ήσυχος σε μια γωνιά σε όλο το βράδυ ενώ όλοι οι άλλοι στην παρέα του είχαν ξεφαντώσει.
Κάποια στιγμή σηκώθηκε να πάει τουαλέτα και κατάλαβα ότι έχει κάποιο κινητικό πρόβλημα ο άνθρωπος και δεν μπορούσε να περπατήσει καλά αλλά περήφανα το πάλευε και έκανε τα βήματα του με τον τρόπο του και με αξιοπρέπεια
Το βράδυ κυλούσε και τον έβλεπα να πίνει και να γουστάρει με τα άσματα αλλά ένιωθα ότι είχε καημό που δεν μπορούσε με άνεση να σηκωθεί να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο.
Κάποια στιγμή, εκεί γύρω στις 3:00 τον πλησιάσω και του λέω στο αυτί:
"Είσαι ρε μάγκα να σου παίξω να σηκωθείς ένα για πάρτη σου;"
Δεν απαντάει και μου κλείνει μάτι.
Συνεχίζω να παίζω με την κομπανία και την ώρα που ξεκινάω να παίζω τον Παλιόκαιρο του Πασχάλη , κάνει μια κίνηση και σηκώνεται όρθιος.
Σηκώνομαι και εγώ και πάω με τον μπαγλαμά με το σκαμπό στο κέντρο της πίστας , και σιγά σιγά έρχεται σε εμένα.
Κάνω μια επανάληψη της εισαγωγής για να μπορέσει να φτάσει πριν ξεκινήσει το τραγούδι & με το που φτάνει μπροστά μου σχεδόν αρχίζω να τραγουδάω ...
Ίσως ότι πιο συγκλονιστικό έχω ζήσει στην ζωή μου
Το απόλυτο ζεϊμπέκικο που έχω δει
Όλο αυτό έκλεισε με μια αγκαλιά & κλάματα
Δημοσίευση σχολίου