Η έκταση που λαμβάνει το θέμα των παιδοβιασμών έχει γεννήσει το εξής ερώτημα σε πολύ κόσμο: «Μα καλά πού βρίσκονταν όλοι αυτοί κρυμμένοι;». Και όμως, το φαινόμενο και τα οργανωμένα κυκλώματα εκμετάλλευσης ανηλίκων για σεξουαλικούς σκοπούς αποτελούν διεθνή πρακτική, η οποία μάλιστα εντείνεται και εξαπλώνεται τα τελευταία χρόνια. Στοιχεία αρμόδιων φορέων καταγράφουν αυτές τις τάσεις και μας αποκαλύπτουν πολλά.
Για παράδειγμα, η γερμανική αστυνομία, σε έκθεση του 2021, έκανε λόγο για μία δεκαετία συνεχούς αύξησης των φαινομένων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και παιδικής πορνογραφίας από οργανωμένα δίκτυα, έχοντας καταγράψει 39.000 περιπτώσεις για το προηγούμενο έτος. Σύμφωνα με τη UNICEF, επίσης, 1 στα 8 παιδιά παγκοσμίως έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ή/και εκμετάλλευση, με το ποσοστό στην Ευρώπη να ανέρχεται στο 20%.
Πιο συγκεκριμένα, έρευνες ανάμεσα σε ενήλικες αναφέρουν πως μία στις 5 γυναίκες και ένας στους 13 άνδρες δηλώνουν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση έως τα 17 τους έτη. Μάλιστα, ενώ περίπου τα τρία τέταρτα των παιδιών- θυμάτων γνωρίζουν τους κακοποιητές τους, υπολογίζεται ότι το ένα τρίτο εξ αυτών δεν θα μιλήσει ποτέ, με τα αγόρια να παρουσιάζουν ακόμα μεγαλύτερη καθυστέρηση στο να καταγγείλουν την κακοποίησή τους σε σχέση με τα κορίτσια.
Με ένα τόσο εκτεταμένο «πελατολόγιο», η παιδική πορνογραφία αποτελεί και μια ιδιαίτερα επικερδή επιχείρηση. Υπολογίζεται πως, μόνο το 2020, 65 εκατομμύρια εικόνες και βίντεο παιδικής πορνογραφίας εντοπίστηκαν διεθνώς. Εδώ, όμως, παρά την παγκοσμιότητα του φαινομένου, η Ευρώπη αναδεικνύεται πρωταθλήτρια, καθώς το 60% της παιδικής πορνογραφίας φιλοξενείται σε ευρωπαϊκούς servers.
Από άποψη κρατών, τη θλιβερή πρωτιά κατέχει η Ολλανδία, στους servers της οποίας φιλοξενείται το 66% της διαδικτυακής παιδικής πορνογραφίας που αφορά τις χώρες της ΕΕ και το 41% του παγκόσμιου συνόλου, ενώ ακολουθούν Γαλλία και Λετονία με το 6% της παγκόσμιας διακίνησης αντίστοιχου υλικού έκαστη. Παρότι ο εντοπισμός και το μπλοκάρισμα τέτοιων λογαριασμών δεν είναι πάντα απλή υπόθεση, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως το θέμα δεν έχει αποτελέσει ζήτημα προτεραιότητας εντός της ΕΕ.
Πέρα από τη σεξουαλική βία και κακοποίηση, τα στοιχεία των διεθνών οργανισμών για τη σωματική και ψυχολογική βία γονέων, κηδεμόνων και φροντιστών προς παιδιά μεταξύ 2 και 4 ετών αποκαλύπτουν πως 3 crca 4 παιδιά (περίπου 300 εκατομμύρια) δέχονται συστηματικά κάποια μορφή βίας. Χρειάζεται κάτι άλλο για να τεκμηριώσουμε ότι αυτός ο κόσμος πρέπει να έρθει ανάποδα;
Δημοσίευση σχολίου