Σπάνια απεργιακός αγώνας αντιμετώπισε τόση προβοκάτσια και παραπληροφόρηση όπως αυτός των απεργών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Ασχετα τι κριτική μπορεί να κάνεις κάποιος για το πώς μεθοδεύει και κλιμακώνει αυτόν τον αγώνα η συνδικαλιστική ηγεσία των απεργών τα πυρά που δέχεται η απεργιακή τους κινητοποίηση είναι άνευ προηγουμένου. Και καλά ο πρόεδρος της ΔΕΗ με τα 400.000 ευρώ που τσεπώνει κάθε χρόνο είναι επόμενο να έχει αυτές τις αντιδράσεις. Το ίδιο και κάποια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια.
Το τραγικό είναι ότι διαπιστώνουμε για μια ακόμα φορά ότι η ταξική αλληλεγγύη είναι ανύπαρκτη. Ο λεγόμενος «κοινωνικός αυτοματισμός» τα ισοπεδώνει όλα. Βλέπουμε στα τηλεοπτικά παράθυρα ανθρώπους του μεροκάματου να αντιμετωπίζουν τους απεργούς σαν αντιπάλους τους γιατί όντως η απεργία έχει και γ αυτούς κάποιο κόστος. Βλέπουν όμως το δέντρο και χάνουν το δάσος.
Και στην τελική μιλάμε για εργάτες που –σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της ΕΤΕ-ΔΕΗ- κάθε χρόνο σκοτώνονται 10-14 εναερίτες από ηλεκτροπληξία και άλλοι 5-10 βρίσκονται καθηλωμένοι σε αναπηρικά καρότσια γιατί πέφτουν από μεγάλο ύψος; Κι αυτή την στιγμή το μόνο που κάνουν είναι να υπερασπίζονται τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
Και το βασικό είναι ότι τώρα η εργατική τάξη πρέπει να εμφανιστεί ΩΣ ΤΑΞΗ και όχι διαχωρισμένη κατά επάγγελματα, κλάδους φύλο και ηλικία. ΩΣ ΤΑΞΗ πρέπει να αναμετρηθεί με την τάξη των κεφαλαιοκρατών και την κυβέρνηση της. Αυτή την στιγμή πρέπει να πρυτανεύσουν οι αρχές της εργατικής αλληλεγγύης και της συλλογικότητας.
Δημοσίευση σχολίου