Δεν έχουμε καμιά διάθεση να ασχοληθούμε με το μπάχαλο που γίνετε στο ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου τέτοιες φάσεις είναι κάτι το συνηθισμένο στα αστικά κόμματα.
Δυο κουβέντες όμως για τον Κώστα Σημίτη γιατί οι παπαριές που λένε ορισμένοι δημοσιοκάφροι και πολιτικοί φίλοι του είναι άνω ποταμών.
Ο Σημίτης, λοιπόν, ήταν για αρκετά χρόνια υπάλληλος ενός από τα πιο τρανταχτά ονόματα της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας. Συγκεκριμένα του Σ. Kόκαλη, όταν δούλευε σαν δικηγόρος του στην Γερμανία. Από τότε είχε αναπτύξει στενούς δεσμούς με την ντόπια πλουτοκρατίας.
Ετσι, λοιπόν πανίσχυρα εκδοτικά συγκροτήματα που συνδέονται με καπιταλιστικούς ομίλους και που έχουν καταφέρει να ελέγξουν τις κρατικές προμήθειες τον επέβαλαν σαν αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Ο Σημίτης ήταν γι' αυτούς το κατάλληλο πρόσωπο για να ελέγξουν ένα μεγάλο πολιτικό κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ. Δικό τους δημιούργημα υπήρξε, αυτοί και τον απέσυραν, έχοντας ήδη ελέγξει και τον διάδοχο του.
Δεν ήταν επιλογή του Σημίτη να φύγει από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αλλά αναγκάστηκε. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να κρατηθεί στην καρέκλα του.
Προκάλεσε εκβιαστικά ένα έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και δεν κατάφερε τίποτα. Εκανε ανασχηματισμό, άλλαξε το Ε Γ, έδιωξε το Λαλιώτη, εξήγγειλε προγράμματα για τους φτωχούς και χάρτες κοινωνικής σύγκλισης, πλην όμως όλα αποδείχτηκαν ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Το ΠΑΣΟΚ βαδίζει αναπότρεπτα προς την εκλογική ήττα.
Το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Παρέδωσε το «δαχτυλίδι», στον Γιωργάκη και ξεφτιλίστηκε εντελώς. Γιατί είναι ξεφτίλα να φεύγεις πριν τις εκλογές και να κουβαλάς για όλη την υπόλοιπη ζωή σου την κατηγορία του δειλού και φυγόμαχου, παρά να χάσεις μια εκλογική μάχη έστω και με μεγάλη διαφορά.
Δεν έχει νόημα να επαναλάβουμε τα πεπραγμένα της πρωθυπουργίας του. Τα γνωρίζουν όλοι πολύ καλά. Αλλά να ακούς τώρα το Πρετεντέρη ή τον Μπίστη να του κάνουν τα λιβανιστήρια είναι να μην τα παίρνεις στο κρανίο;
Δημοσίευση σχολίου