Απ’ όλη την συζήτηση (αποσπάσματα βλέπουμε στο βίντεο που παραθέτουμε) επικεντρωνόμαστε στο σημείο όπου η Διαμαντοπούλου λέει ότι «θέλω δημοσίως να πω ένα ευχαριστώ από την καρδιά μου και συγχαρητήρια για όλους αυτούς τους δασκάλους που με πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια και πολλές φορές και με κίνδυνο ακόμα και της σωματικής τους ακεραιότητας κρατούν τα σχολεία ανοιχτά και αντιστέκονται». Αλήθεια, σε τι αντιστέκονται; Στην προσπάθεια των μαθητών τους να διεκδικήσουν να υπάρχει μια στοιχειώδης σωστή λειτουργία του δημόσιου σχολείου; Αντιστέκονται στα παιδιά που υποτίθεται έχουν χρέος να τους προσφέρουν γνώση όταν διεκδικούν να έχουν βιβλία και εκπαιδευτικούς; Και αυτοί –μικρή μειοψηφία πρέπει να είναι- μπορούν να ονομάζονται εκπαιδευτικοί;
Δεν μας παραξενεύει φυσικά η τοποθέτηση της. Ηταν το ίδιο Πασοκικό στέλεχος που πριν μερικές μέρες υποδείκνυε σε εκπαιδευτικούς να παίξουν ουσιαστικά τον ρόλο του μπάτσου όταν έλεγε ότι οι «διευθυντές των σχολείων έχουν ευθύνη απέναντι στη δημόσια περιουσία και οφείλουν να λειτουργούν σύννομα», δηλαδή να δίνουν σε ασφαλίτες και εισαγγελείς τα ονόματα των μαθητών που πρωτοστατούν στις καταλήψεις, κι αυτό πάντα στο όνομα των ελάχιστων βανδαλισμών που έγιναν και που την ίδια καραμέλα πιπίλησε και σήμερα.
Με την ευκαιρία αυτή ας θυμηθούμε μια ανάρτησή μας που έχει σχέση για το αγαπημένο ποίημα δημοσιοκάφρων και υπουργείου Παιδείας περί «βανδαλισμών» στα κατειλημμένα σχολεία.
Δημοσίευση σχολίου