Hell-o

Σήμερα θα πω ένα γεια στους φίλους που είναι μακριά. Και πρώτα απ’ όλους στην Άγγελλα. Τι γίνεσαι «κούκλα» μου; πως πάει το EURO; Γιατί θύμωσες και βρίζεις τους Ιταλούς; Σας απέκλεισαν από τον τελικό; Καλά μην κάνεις έτσι. Και το χειρότερο σας έβαλε γκολ μαύρος; Διακρίνω ένα ρατσισμό, ή κάνω λάθος;  Ήταν ωραία γκολ όμως, να το παραδεχθείς… Ωχ, θα περιμένεις τους Ιταλούς να μπουν στο μηχανισμό και θα τους βάλεις έχτρα όρους, για να τους δανείσεις; Τι όρους; Να κάτσουν να φάνε τέσσερα γκολ σε κάθε παιχνίδι με την ομάδα του Ράιχ… Μήπως είσαι λιγάκι υπερβολική; Όχι ,γιατί στην Ελλάδα έκανες χειρότερα. Ε ναι, απ αυτή την άποψη…  Αγγέλα, όποιος σου έδωσε αυτό το όνομα, είχε πολύ χιούμορ.  Άκου Αγγέλα από το άγγελος; Το χαρακτήρα σου είχε υπόψη, ή την ομορφάδα σου; Και όταν σε ρώτησα για το EURO εννοούσα το νόμισμα. Και εκεί χάλια ε; Καλά σ αφήνω, έχω να χαιρετίσω κι άλλους.

Μπονζούρ κι αμπαζούρ Ντομινίκ. Με συγχωρείς για τα γαλλικά μου, αλλά από τότε που πήγαινα στις καλόγριες, έχω να τα εξασκήσω. Ντομινίκ έχω να σε δω χρόνια στην Ελλάδα. Είχες κάτι δουλειές στην Αμερική; Ναι κάτι είδα. Φαντάζομαι ότι εσύ είδες κι έπιασες περισσότερα. Όχι σκευωρία ήταν, το πιστεύω κι εγώ. Αφού εδώ, ολόκληρη κυβέρνηση προσφέρθηκε για να διαπραγματευτεί την "επιμήκυνση" και ούτε που χούφτωσες κανένα υπουργό. Ίσως επειδή είχαν κοστούμια κι όχι στολή καμαριέρας. Θα τους ταίριαζε καλύτερα.

Χωρίζεις; Κρίμα. Αναρωτιέμαι γιατί; Είσαι τόσο καλός άνθρωπος. Και τη γυναίκα σου α, όλα κι όλα. Κορώνα στο κεφάλι σου. Ούτε που την ακούμπαγες. Πήγαινες με άλλες, για να μην την πειράξεις, τόσο τη σεβόσουν…  Και σε πέταξε τελικά έξω απ το σπίτι ε; Σου έδωσε τα παπούτσια στο χέρι; Πάλι καλά δε σε άφησε ξυπόλυτο. Αχάριστη, τι να πεις…

Μεταξύ μας Ντομινίκ, όσο έμενε, ήλπιζε σαν την Κλίντον, σαν κάθε απατημένη σύζυγο πολιτικού, ότι θα έχεις εξέλιξη. Ε, είδε και αποείδε. Γιατί να μείνει; Για τα νιάτα σου; Την ομορφιά σου; Η για τον τρόπο που της φέρθηκες;

Κακά τα ψέματα Ντομινίκ. Στην ηλικία μας, το μόνο που έχουμε είναι τις γυναίκες μας, που μας αγαπάνε και μας ανέχονται. Και πρέπει να προσέχουμε μην τις στενοχωρούμε. Τα γλυκά νέα κοριτσάκια δεν είναι για τις μασέλες μας. Άσε που τα γλυκά ανεβάζουν και ζάχαρο. Είναι για νεότερους. Όχι ότι και εμείς (την λέμε την αμαρτία), δε θα θέλαμε καμιά «σοκολατίνα», καμιά «αμυγδάλου», καμιά «τάρτα», αλλά πειράζει. Δυστυχώς.

Και δεν μιλάω, να γίνει κάτι με το στανιό. Εκεί θα έπρεπε, Ντομινίκ, αν είναι αλήθεια, να ξαναπαντρευόσουν στη φυλακή ένα ισοβίτη.  Βασίλισσα θα σε είχε…

Αλλά βλέπεις έχουμε ένα σύστημα, που οι άνθρωποι είναι εμπορεύματα. Νέοι άνθρωποι, νέα μοντέλα. Και τους αγοράζει όποιος έχει χρήμα. Και η Αγάπη έχει το ΦΠΑ της.
>p> Το ζήτημα είναι ότι είμαστε όλοι το ίδιο, Ντομινίκ και Αγγέλα. Άνθρωποι με πάθη και αμαρτίες. Να μην το ξεχνάτε όταν έχετε εξουσία. Και παίρνουν τα μυαλά αέρα κοπανιστό. Όταν σας αφαιρέσουν την εξουσία, τότε φαίνεσθε τι είστε πραγματικά. Ανθρωπάκια. Γιατί μόνο ανθρωπάκια, θα χρησιμοποιούσαν τη θέση τους, την οικονομική τους επιφάνεια, τις γνωριμίες, για να ικανοποιήσουν προσωπικά πάθη. Ή να κάνουν ως και πολέμους για αποπροσανατολισμό εξ αιτίας ενός λεκέ. Έτσι mister President;