Να τελειώνουμε με τις πολιτικές τους, πριν μας τελειώσουν

Τρία χρόνια μετά την παράδοση της οικονομίας και της κοινωνίας από την ελληνική κυβέρνηση στους δανειστές, βιώνουμε μια ολοκληρωτική και χωρίς προσχήματα επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος της χώρας και των εργαζομένων.
Η Ελλάδα αποτελεί πλέον υπόδειγμα καταστροφής, είναι καθαρό προϊόν κοινών επιλογών των μνημονιακών κυβερνήσεων και της Τρόικας.
Η Ελλάδα σήμερα μνημονεύεται ως παράδειγμα υψηλού κινδύνου ενός φαύλου οικονομικού μοντέλου ύφεσης – ανεργίας – λιτότητας, που δημιούργησε συνθήκες μαζικής εξαθλίωσης των εργαζομένων και της πλειοψηφίας του λαού.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, που σε τόσο σύντομο χρόνο, να έχει σχεδιαστεί και εκτελεστεί η πιο ληστρική αναδιανομή εισοδήματος και η πιο βάρβαρη επιδρομή στα δικαιώματα των εργαζομένων. Η χώρα και οι εργαζόμενοι έχουν μπει για τα καλά σε συνθήκες ενός ταξικού πολέμου.
Ο ελληνικός λαός στις τελευταίες εκλογές, ξεχαρβάλωσε με τη ψήφο του το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και έδωσε ένα δυνατό μήνυμα αντίστασης κατά των εφαρμοζόμενων πολιτικών της οικονομικής και κοινωνικής του εξόντωσης.

Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, που προέκυψε μετά, ξόδεψε γρήγορα όσα αποθέματα ανοχής, αναμονής και προσδοκιών είχε επιχειρήσει να δημιουργήσει.
Εγκατέλειψε σε χρόνο μηδέν κάθε συζήτηση για διαπραγμάτευση και απαγκίστρωση από το Μνημόνιο. Δεν άσκησε καμία πίεση στους δανειστές. Δεν κατέθεσε και δε «διαπραγματεύτηκε» καν κάποιο εναλλακτικό σχέδιο άμυνας..

Αντιθέτως, τα πρώτα δείγματα της κυβερνητικής πολιτικής ήταν η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής απ’ το σημείο που την «παρέδωσε» η Κυβέρνηση Παπαδήμου, επιταχύνοντας τις διαδικασίες για τη λεηλασία της δημοσίας περιουσίας και ρίχνοντας στα πιράνχας των αγορών όλο το δημόσιο πλούτο.

Η επιμονή στην ίδια αδιέξοδη μνημονιακή νεοφιλελεύθερη ρότα αποτελεί μια δόλια συνειδητή επιλογή, της συγκυβέρνησης, που την μετατρέπει σε ντίλερ των δανειστών και των τοκογλύφων. Την αναγορεύει σε ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, ακολουθώντας μια πολιτική επιλεκτικής συγγένειας με την οικονομική και μιντιακή ελίτ, σε πλήρη αντίθεση από τις ανάγκες των εργαζόμενων και του λαού.

Οι δήθεν διαφοροποιήσεις μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης δε συνιστούν τίποτα περισσότερο από ανέξοδους θεατρινισμούς για επικοινωνιακές ανάγκες. Στην πράξη αποτελούν ένα ενιαίο νεοφιλελεύθερο και αντιλαϊκό κέντρο, που συνδέονται με ένα πολιτικό συμβόλαιο διευκολύνοντας το βάθεμα των νεοφιλελευθέρων πολιτικών και την πλήρη απαξίωση της εργασίας.
Γι’ αυτό και η σημερινή Κυβέρνηση πολύ γρήγορα θα κατακτήσει τον τίτλο της πιο ανυπόληπτης κυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών.

Η αναμονή της έκθεσης της τρόικα, η αναπαραγωγή εκείνων δηλαδή των πολιτικών, που μας οδήγησαν στην καταστροφή, αντιμετωπίζεται από τα διατεταγμένα Μ. Μ. Ε. και την κυβέρνηση, ως η «έλευση του μεσσία», ενώ αποτελεί το συντομότερο δρόμο προς την κόλαση. Οι πολιτικές αυτές μας οδηγούν μέσα στο 2013 πιο κοντά σε μισθούς Λετονίας και Εσθονίας και δημιουργούν συνθήκες απόλυτης φτωχοποίησης με 500.000 οικογένειες με μηδενικό εισόδημα.

Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με τους επικοινωνιακούς θεατρινισμούς «του πολύ» κ. Δένδια, ανοίγει πόρτες και παράθυρα στον εκφασισμό της κοινωνίας, ιδιαίτερα των πολύ φτωχών και λαϊκών στρωμάτων.

Ο δήθεν ισχυρισμός τους ότι τα προτεινόμενα μέτρα είναι αναγκαία για την παραμονή της χώρας στο ευρώ αποτελεί στην πράξη άλλον έναν απροσχημάτιστο εκβιασμό, ώστε να περάσουν αυτά με το λιγότερο πολιτικό κόστος.

Για τους εργαζόμενους το τίμημα παραμονής στο ευρώ δεν μπορεί να μετατραπεί σε εργαλείο τρομοκράτηση τους, ούτε είναι απεριόριστο, γιατί απλούστατα σε λίγο δε θα’ ναι ανεχτό, ούτε από την κοινωνία ούτε από την ίδια τη χώρα, καθώς η χώρα θα είναι πλέον νεκρή με εξαθλιωμένο το λαό της και χωρίς ελπίδα.

Η εμείς ή αυτοί.

Οι εργαζόμενοι και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αρνούνται να γίνουν στο «ίδιο έργο θεατές».
Αρνούνται να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια και να περιμένουν το τέλος τους.

Αρνούνται να οδηγηθούν σε πλήρη εξαθλίωση και να αφεθούν στην άτακτη χρεοκοπία της χώρας, αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο στο οποίο οδηγεί η τρικομματική κυβερνητική πολιτική του Μνημονίου.

Η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αποφύγει τη μαζική λαϊκή αντίδραση απέναντι στα προωθούμενα μέτρα της εξόντωσης και της εξαθλίωσης.

Το συνδικαλιστικό κίνημα και η ΓΣΕΕ οφείλουν να είναι συστατικό στοιχείο αυτής της διαδικασίας. Η συμμετοχή της σε σενάρια κοινωνικών διαλόγων την καθιστούν για άλλη μια φορά μέρος ενός πολιτικού και κοινωνικού εγκλήματος.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ με την μέχρι σήμερα στάση τους έχει ανεπανόρθωτα «καεί» και δεν μπορεί να βγάλει τους εργαζόμενους από το δρόμο της καταστροφής.

Ο συντονισμός ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων σωματείων αποτελούν τα πρώτα αναγκαία βήματα για την αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Η συγκρότηση ενός νέου, ταξικού, αγωνιστικού ρεύματος είναι προϋπόθεση για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας και της αποτελεσματικής δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Η διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού μετώπου από όλους τους χαμένους του μνημονίου, θα πρέπει να αποτελεί άμεσο στόχο ικανού να διαμορφώσει όρους και προυποθέσεις μιας απροσπέλαστης κοινωνικής άμυνας.

Η φετινή κινητοποίηση των συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων στη ΔΕΘ μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μεγάλο πολιτικό γεγονός.
Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία ενός νέου ακόμα πιο μαζικού και αποτελεσματικού κύκλου εργατικών και κοινωνικών αγώνων, που θα σηματοδοτήσει την οριστική απεμπλοκή του λαού μας και των εργαζομένων από την χωρίς ορατό τέλος, φτώχεια,, ανέχεια και εξαθλίωση.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο άλλου χρόνου.
Ξαναπιάνουμε το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων και αγωνιζόμαστε για:
• Να μην ψηφιστούν τα εφιαλτικά μέτρα των 20 δις
• Ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων
• Αποδέσμευση της χώρας από την Τρόικα και τα επαχθή δάνεια. Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους
• Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος
• Υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών και επιχειρήσεων. Υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας
• Παραγωγική και αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας με επίκεντρο την κοινωνία και τους εργαζόμενους
• Υπεράσπιση των μισθών, των συλλογικών συμβάσεων, των συντάξεων και των δικαιωμάτων μας
• Προστασία της δημόσιας παιδείας – υγείας – κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας
• Ουσιαστική προστασία για τους ανέργους και τους κοινωνικά αποκλεισμένου
• Όχι στις απολύσεις και την εφεδρεία

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
ΣΤΗ ΔΕΘ ΣΤΙΣ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΚΑΙ ΕΓΝΑΤΙΑΣ – 5.30 μ.μ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ – 6.00 μ.μ.

 Πρόταση για γενική 24ωρη απεργία και για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων 

Οι εργαζόμενοι ζουν για άλλη μια φορά μέρες αγωνιώδεις, που γίνονται εφιαλτικές. όσο οριστικοποιούνται τα σενάρια με τις περικοπές των 11,5 δις Ευρώ και πλέον.
Η σημερινή Κυβέρνηση παρά τα όσα και αντίθετα είχε δεσμευτεί κατά την προεκλογική περίοδο αλλά και με τη προγραμματική της συμφωνία, εξελίσσεται σε ένα άνευρο σύστημα διεκπεραίωσης των πιο αντεργατικών μέτρων, που αποκτούν πλέον χαρακτηριστικά «ταξικού πολέμου», απέναντι στους εργαζόμενους.

Σε αυτές τις συνθήκες κάθε συμμετοχή της ΓΣΕΕ σε μια καρικατούρα «κοινωνικού διαλόγου» τη στιγμή μάλιστα που η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας έχει ήδη προαποφασίσει την ισοπέδωση των εργαζομένων με μέτρα που ξεπερνούν τα 6 δις Ευρώ, καθιστούν τα συνδικάτα μέρος ενός προσχεδιασμένου πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού εγκλήματος σε βάρος των εργαζομένων.

Είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει καμία πολυτέλεια για χάσιμο χρόνου.
Ήδη γνωρίζουμε και το περίγραμμα και το περιεχόμενο των νέων μέτρων και μένει από την Κυβέρνηση η κίνηση αιφνιδιασμού για την άμεση νομοθέτησή τους, λίγο πριν την σύγκληση του Eurogroup.

Για τους λόγους αυτούς, σας καλούμε να ορίσετε άμεσα συνεδρίαση της Ε.Ε. της ΓΣΕΕ, για συζήτηση και απόφαση ενός συνεκτικού σχεδίου πολύμορφων δράσεων και πρωτοβουλιών, που θα περιλαμβάνει την καλύτερη προετοιμασία και οργάνωση των εκδηλώσεων στη ΔΕΘ καθώς και την άμεση προκήρυξη Πανελλαδικής Πανεργατικής γενικής Απεργίας.

Θάνος Βασιλόπουλος
Ζώης Πεπές
Γιώργος Γαβρίλης