Η αντεπανάσταση μέσα μας.

Τελικά τι φταίει για την στενομυαλιά και την οχύρωση των πολιτών μιας κοινωνίας σε λογικές ατομισμού που μαθηματικά οδηγούν στον αφανισμό της.Πως είναι δυνατόν στον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται η κατώτερη και μεσαία τάξη να πλέει σε πελάγοι ευτυχίας του απομονωτισμού και της αδιαφορίας;Φταίει το ένστικτο επιβίωσης,φταίει η δύναμη της συνήθειας και κατ' επέκταση το βόλεμα,φταίνε τα γονίδια,”φταίει ο Θεός που μας μισεί” ή τo “σύστημα” το οποίο φτιάχθηκε από τον άνθρωπο άνα τους αιώνες για να τον υπηρετεί και τελικά ο ίδιος ο δημιουργός κατέληξε υποτελής και έρμαιο των διαθέσεων του(τουλάχιστον οι προαναφερόμενες τάξεις).

Το ίδιον

Στην αστική μορφή του “συστήματος” όροι και χαρακτήρες ταξικότητας έχουν μορφοποιηθεί σε όρους ψυχοκινητικούς και βιοψυχολογικούς με μεγάλη δόση θρησκοληψίας.Η έκφραση λχ “... αυτός είναι κλειστός χαρακτήρας...” μπορεί εύκολα να δικαιολογηθεί και σε σημείο που να μην εξοβελίζεται κοινωνικά το υποκείμενο, κάνοντας ένα ελιγμό που να περιλαμβάνει το κληρονομικό και θεολογικό στοιχείο(“έτσι ήταν και ο πατέρας του” ή “τι να κάνουμε ,θέλημα Θεού”) “αποκαθιστώντας” όποιες κοινωνικές-συστημικές δυσλειτουργείες.

Η κοινωνικός κατακερματισμός που επικρατεί από το στάδιο των διαπροσωπικών σχέσεων έως το επίπεδο των αντίστοιχα κοινωνικών αντί να “θεραπεύεται” με την ανάπτυξη θεσμών και αξιών που θα εξασφαλίζουν την κοινή κοινωνική αφετηρία των ανθρώπων,θα επιφέρουν πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη,θα καλύπτουν τις βασικές ανάγκες του,αλλά και θα δίνουν στον ίδιο τον “χρήστη” την δυνατότητα να αμφισβητεί το ίδιο το καθεστώς ,απλά “επιδένεται” με υπολοίματα και αδιέξοδους μηχανισμούς ξενόφερτων “συστημάτων” που ευδοκίμησαν σε άλλο χώρο και άλλο χρόνο.

Το όλον

Η παιδεία,η υγειονομική περίθαλψη,τα εργατικά δικαιώματα, η προνοια και ο πολιτισμός ως πρωτογενείς κοινωνικές δομές θα πρέπει να αναγερθούν εκ βάθρων δηλ. να “παράγονται” και να ελέγχονται από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους-πολίτες καλύπτοντας τις βασικές και πραγματικές τους ανάγκες.Σαφώς και είναι αναγκαία νέα μέσα κοινωνικοποίησης που θα προέλθουν από τις ίδιες τις κοινωνικές ανάγκες ανά τομέα και επί του συνόλου.Μορφές κοινωνικής αυτοδιαχείρησης(συλλογική διαχείρηση),ανάπτυξης συλλογικής παραγωγικής διαδικασίας,αυτομάθησης ακόμα και αυτοάμυνας είναι παράγοντες επιβεβλημένοι που δεσμεύουν τον δημιουργό απέναντι στο δημιούργημά του.

Υπάρχει όμως ένα τεράστιο κενό που πρέπει να καλυφθεί και δυστυχώς αυτό πέφτει στις πλάτες των τωρινών γενιών και των αμέσως επόμενων(για όσους βέβαια δέχονται ότι βρισκόμαστε σε σημείο καμπής) και είναι η σύνδεση της κοινωνίας ή αλλιώς η ενοποίηση των τάξεων.Ως γνωστόν

οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί και ανατροπές προέρχονται από την αντίσταση και την επανάσταση στο φθαρμένο και καταπιεστικό.Αυτό όμως ταυτόχρονα αναδεικνύει και την πρωτόγονη κατάσταση κοινωνικοποίησης που βρισκόμαστε.Το να περιμένουμε να γίνει η επανάσταση(βέβαια κάποιοι το προσπαθούν,μην ισοπεδώνουμε) για να αλλάξουν τα πράγματα δεν μας τιμά και τόσο.Και αναφέρομαι κυρίως στις μη αναίμακτες των περιπτώσεων οι οποίες διαμόρφωσαν τα πράγματα παγκόσμια.

Η ανάρμοστη ανοχή και η ανάθεση σε άλλους είναι ικανές από μόνες τους να καταβροχθίσουν άπειρες επαναστάσεις και εξεγέρσεις.Ως εκ τούτου,σ' ένα ιδανικό χωροχρόνο, είναι απαραίτητος ένας αντιθεσμός παιδείας ο οποίος πέρα από την επιστημονική και παιδαγωγική υπόστασή του θα βρίσκεται σε διαρκή διαδραστικότητα με τον άνθρωπο.Τα μεγάλα και μικρά εργατικά κινήματα και κάποια άλλα ως κοινωνικές προεκτάσεις τους(κινηματική παιδεία),

αν και έπαιξαν και παίζουν τεράστιο ρόλο στο ιδεατό αλλά και πρακτικό κομμάτι της κοινωνίας που διεκδικεί και ανατρέπει, ποτέ δεν ενσωματώθηκαν σε κανένα σύστημα παιδείας παγκοσμίως πέρα από εξαιρέσεις(Κρούπσκαγια,Ρόζεμπεργκ,Γληνός και λοιποί διάσπαρτοι διανοούμενοι).Είναι απαραίτητο εκείνο το μόρφωμα παιδείας που θα συσσωρεύει,θα επεξεργάζεται,θα κατανοεί τις σχέσεις στο κοινωνικό περιβάλλον(οικονομοπολιτικό,εργασιακό,πολιτισμικό,τεχνολογικό) και θα τις μεταδίδει στον ενδιαφερόμενο.Μόνο έτσι ο μέσος άνθρωπος θα μπορέσει να κατανοήσει τι συμβαίνει γύρω του, αλλά και μέσα του.Θα μπορεί να κάνει βαθύτερες αναζητήσεις και να μην αναλώνεται μόνο σε συζητήσεις μεταξύ ποδοσφαίρου και ατομικής καθημερινότητας.Θα αντιληφθεί ότι η κοινωνική και ατομική στέρηση που τον “ενοχοποιεί”(πχ σε μια παρέα για πολλούς είναι εύκολο να μιλήσουν για ποδόσφαιρο,αλλά αδυνατούν να συμμετέχουν σε άλλες θεματικές όπως θέατρο κ.α) είναι φτιαχτή και κατευθυνόμενη.

Είναι αλήθεια ότι ο καπιταλισμός μαζί με άλλα συστημικά κατάλοιπα κατά τόπους (αυτοκρατορισμός,φεουδαρχισμός,θρησκευτικός ολοκληρωτισμός κτλ) κατάφερε να τοποθετήσει την κοινωνικοποίηση στο επίπεδο της εικονικής πραγματικότητας που με την βοήθεια της τεχνολογίας σήμερα παίρνει άλλη τροπή,πιο αναβαθμισμένη στην κλίμακα της καταπίεσης.Προσπαθεί να μας πείσει και το πετυχαίνει με τα μέσα που διαθέτει, ότι τα ανθρώπινα προβλήματα λύνονται δια μαγείας και μόνο απ' αυτούς που γνωρίζουν τα μαγικά ξόρκια.Επομένως μέσα σ' αυτά τα πλαίσια του παιχνιδιού πρέπει να αποδομηθούν ,με την προοπτική να εξαφανιστούν όπως τους γνωρίζαμε ως σήμερα, θεσμοί όπως η παιδεία,η εργασία,η υγεία κ.α οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για κοινωνική συνοχή και ως γνωστόν η κοινωνική συνοχή με προσανατολισμό τις διεκδικήσεις γεννά αμφισβητήσεις και οι αμφισβητήσεις γεννούν αντιστάσεις.

Η κοινωνία η οποία θα λειτουργεί σε πραγματικό κοινωνικό χρόνο “από τα κάτω” ιστορικά “μας γυροφέρνει” . Μια κοινωνία που δεν θα είναι μια εικονική προβολή κοινωνίας όπως του καπιταλισμού όπου το μόνο που τρέχει σε πραγματικό χρόνο είναι ο πόνος,η εξαθλίωση και η απόγνωση.Δυστυχώς ή ευτυχώς σε μας έπεσε το “χαμαλίκι” (ως τάξεις κ γενιές) των κοινωνικών αγώνων και της μετάβασης ,δηλ. κοινώς χρειάζεται πολυ δουλειά.

Εντούτοις όσοι επιμένουν να είναι οπαδοί ατόμων ή μηχανισμών διακινούντων μαγικών συνταγών και ξορκιών όπως επίσης και όσοι αναμένουν από μηχανής θεούς παρακαλούνται να εξέλθουν της αιθούσης πάραυτα.