Οσα ακούμε να μας λένε, στο βίντεο που παραθέτουμε, πολίτες απ’ το Κορωπί που συγκεντρώθηκαν για να προμηθευτούν λίγα τρόφιμα από μια δωρεά λαϊκή αγορά που στήθηκε από παραγωγούς είναι γροθιά στο στομάχι.
Απ’ την άλλη όμως μπαίνει και ένας προβληματισμός: Τι άλλο περιμένουμε να βιώσουμε ώστε οι σημερινές φωνές απόγνωσης να μετατραπούν σε κραυγές οργής που θα πάρουν και θα στείλουν στα αζήτητα όλο το υπαλληλικό υπηρετικό των πλουτοκρατών, που μας οδηγούν στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση;
+ σχόλια + 8 σχόλια
Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά ποτέ οι πεινασμένοι δεν εξεγέρθηκαν και δεν αντέδρασαν. Τα τέτοια ιστορικά παραδείγματα είναι πολύ λίγα. Η συνειδητοποίηση του ταξικού αγώνα είναι ασύμβατη με την απόγνωση. Η ταξική πάλη συνδέεται με την οικονομική άνεση/αξιοπρέπεια που χάνεται ή εμποδίζεται και τη μόρφωση (με την ευρεία έννοια, μόρφωση που αναπτύσσεται με ατομική και συλλογική συμβολή, άσχετη από τη διανόηση). Οι εξαθλιωμένοι αγωνιούν για άλλα, όχι για ταξικό πόλεμο...
Δεν πρόκειται να μετατραπεί τίποτα σε κάτι γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει η δυνατότητα (ή η θέληση, ή η νοοτροπία) να δημιουργηθούν δομές που θα μπορέσουν να θρέψουν αυτούς που χάνουν τις δουλειές τους. Η οργή για να μετουσιωθεί σε εξέγερση πρέπει να έχεις εξασφαλίσει το φαΐ της οικογένειας και να μην στο αναγάγουν στην δεύτερη παρουσία. Εκεί (στην δεύτερη παρουσία) κάνει καλύτερη δουλειά η εκκλησία αφού έχει εμπειρία αιώνων.
Δε συμφωνώ.Στην κατοχή ο κόσμος ήταν πάλι πεινασμένος και τρομαγμένος αλλά ίδρυσε τελικά το ΕΑΜ.Βρέθηκαν λίγοι στην αρχή που ανύψωσαν το ηθικο του λαού και πίστεψαν στη δύναμή του.Σήμερα χρειαζόμαστε φωτεισμένη και εμπνευσμένη ηγεσία,ο λαός υπάρχει και πάντα θα υπάρχει...
@11:19 π.μ.
"Η δυνατότητα να δημιουργηθούν δομές που θα μπορέσουν να θρέψουν αυτούς που χάνουν τις δουλειές τους" δεν μπορεί να υπάρξει όταν δεν έχεις στα χέρια σου τα μέσα της οικονομίας. Και αν τα έχεις, μάλλον θα υπάρχει εργασία και φαϊ για όλους.
Αν έχεις να προτείνεις πολιτική με την οποία μπορούν να δημιουργηθούν δομές για να θρέψουν αυτούς που χάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να έχεις τον έλεγχο της οικονομίας... ξαναμιλάμε. Διότι, σαν άλλος Λάσκαρης που "τερμάτισε την ταξική πάλη", έτσι κι εσύ θα "τερματίσεις την πείνα".
Δεν υπήρξε οργή για να μετουσιωθεί σε εξέγερση όταν είχε εξασφαλιστεί "το φαΐ της οικογένειας".
Μάλλον είχε εξαφανιστεί αυτή η προοπτική με το "Τέλος της Ιστορίας" κτλ. Αντίς το φάντασμα του κομμουνισμού να πλανιέται πάνω από τα κεφάλια της εξουσίας, πλανιόταν σαν εφιάλτης στον ύπνο μας, μη μας πάρει τα σπίτια. Έτσι, διαβήκαμε τις πύλες της Ευρώπης, μοιραίοι κι άβουλοι, αμνήμονες, ανιστόρητοι, αγεωγράφητοι, μεταμοντέρνοι, εν τέλει αγανακτισμένοι.
Όσο για την "δευτέρα παρουσία", αυτή σαφώς απομακρύνεται, όσο απομακρυνόμαστε εμείς από αυτήν. Και πρόκειται για επινόηση αυταπάτης τα περί "δευτέρας παρουσίας", όταν δεν είναι συνειδητός αποπροσανατολισμός. Εκπαιδευτήκαμε να προσαρμοστούμε σ'αυτήν τη "Νέα Κατάστασιν" ή βολευόμαστε μήπως με λιγότερο ουρανό, οικειοθελώς;
Με αντικαταστάτη διαχειριστή πορευόμαστε καλά; κι αν όχι, γιατί να μην αλλάξουμε την ίδια την διαχείρηση;
@2:37 μ.μ.
Η καλύτερη ηγεσία να υπάρχει, είναι ανίκανη για ο,τιδήποτε, εάν δεν θέλει να σηκωθεί ο ίδιος ο λαός. Τα σημάδια της αφασίας, της ενδοτικότητας, της σύγχισης, του φόβου, είναι ορατά με γυμνό μάτι σε όλη την κοινωνία - υπήρξε σαφής προεργασία χρόνων φυσικά. Προξενούν κατάπληξη στους ίδιους αυτούς, τους εμπνευστές της "κρίσης". Ας μην ελπίζει ο λαός σε ηγεσία πέρα και έξω από αυτόν, έτσι οδηγείται να ελπίζει και σε μια λύση πέρα και έξω από αυτόν. Ένας αυτόκλητος σωτήρας, υποχείριο άλλων συμφερόντων, θα είναι δήμιος για τον λαό.
kathiste kai analiste ta vlakes. Apo to spiti.
Ανώνυμε 6:37μμ.
Μάλλον δεν κατάλαβες ή δεν θέλεις να καταλάβεις όπως πάρα πολλοί σύντροφοι ότι η επαναστατικές διεργασίες δεν περνάνε μόνο από τον δρόμο αλλά και απο το στομάχι. Οι επαναστάτες δεν τρώνε μόνο ατσάλι αλλά και ψωμί. Το αν υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργηθεί δομή σίτισης του κόσμου εξαρτάται από το μαζικό κίνημα του ή αν θέλεις από την πρωτοπορεία του (παρόλο που δεν πιστεύω σε αυτές). Το ότι σήμερα βλέπεις εικόνες σαν αυτές όπου ατομικά ο κάθε άνεργος προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα του σε κάνουν περήφανο; Οι παραγωγοί έχουν τουλάχιστον δείξει σε μια-δυό περιπτώσεις ότι κατάφεραν να οργανωθούν για να παρέχουν δωρεάν αγαθά σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Το οργανωμένο κίνημα τι έκανε; Να σου πω τι (όπως το βιώνω εγώ); Συζητάει και ξανασυζητάει το αν αυτό είναι ελεημοσύνη ή αλληλεγγύη. Και από πράξη τίποτα.
Ναι, ξέρω πρέπει ο καθένας να απαιτήσει αυτά που δικαιούται. Συμφωνώ, αλλά ένας αιώνας ανάθεση δεν σπάει ως δια μαγείας. Χρειάζεται που και που να ανακατεύεις την σούπα για να δέσει αλλιώς αυτό που θα πάρεις θα είναι χυλός και μάλιστα καμμένος.
Ανώνυμε 6:07 π.μ.
Βέβαια σφίγγεται η καρδιά του καθενός μας, παρακολουθώντας συμπολίτες μας να ψάχνουν την τροφή τους στα σκουπίδια, που να βρεθεί ίχνος περηφάνειας μ' αυτό...
Ακούμε στο βίντεο, έκπληκτους ανθρώπους γι' αυτά που τους συμβαίνουν, με τσαλακωμένη αξιοπρέπεια. Μια κυρία μάλιστα, αναφέρει τα 66 της χρόνια για να μας πείσει πως η Ελλάδα δεν βρέθηκε σε τέτοια κατάντια ποτέ (!). Βιώνουν οι ίδιοι ατομικά το πρόβλημα, ατομικά ζητάνε και την λύση. Τουλάχιστον, όσοι εμφανίζονται στο μοντάζ του Άλφα.
Πότε λοιπόν οι φωνές απόγνωσης θα μετατραπούν σε κραυγές οργής;
Όταν κατ' αρχάς συνειδητοποιήσουμε, στοιχειωδώς τι μας συνδέει. Την κοινή μας "μοίρα". Τότε, τέτοιες συγκεντρώσεις πλήθους μπορεί να αποτελέσουν χώρους ζύμωσης, αυθόρμητης διαδήλωσης για δομή σίτισης και παραπέρα διεκδικήσεων και απαιτήσεων. Η άμεση λύση των καθημερινών προβλημάτων που επείγονται δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την ευρύτερη οπτική, αλλιώς θα είναι αποσπασματική και μέρος του αυτοματισμού της ελεύθερης αγοράς. Τότε, σαν αυταπόδεικτος, ο αυτοματισμός εντός πλαισίου, θα χαιρετιστεί από τους κρατούντες. Την επαύριο... θα ψάχνουμε ξανά για λύσεις.
Ανάλογες συγκεντρώσεις πλήθους σωρεύονται στον ΟΑΕΔ, ανάλογες στην ΔΕΗ και τις ΕΦΟΡΙΕΣ για διακανονισμούς. Καμμιά συνάντηση; Καμμιά ζύμωση; "Ακαπέλωτοι" και μόνοι. Κερματισμένοι σε ικανοποιητικό βαθμό για την εξουσία.
Όπως λες ένας αιώνας ανάθεση δεν σπάει ως δια μαγείας. Αντιλαμβάνομαι πως, οι κατά τόπους διανομές τροφίμων, μάλλον είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των τοπικών "αρχόντων". Κάτι ανάλογο με την υπερπροβολή της συνεργασίας των ΣΚΑΪ, ΟΠΑΠ, Μ.Κ.Ο. «Αποστολή» και άλλων. Αυτές είναι εναλλακτικές που προσφέρει το ίδιο το σύστημα. Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι, δηλαδή. Αυτοί φαίνεται να ανακατεύουν την σούπα ή να την χυλώνουν κατά το δοκούν. Κι όσο αρκούμαστε σ' αυτό, αυτό θα έχουμε. Κοινωνικό αυτοματισμό μαζί με "φιλανθρωπία".
Όσο οι φωνές απόγνωσης δεν μετατρέπονται σε κραυγές οργής, επίτρεψέ μου να αμφιβάλλω για τις προθέσεις, αν υπάρχουν καν προθέσεις. Όπως το βιώνω εγώ στη δουλειά, η εμπειρία λέει, "κοίτα την δουλειά σου και μην ανακατεύεσαι". Απλώνω το χέρι μου να βοηθήσω αν μπορώ, με κίνδυνο να χάσω το χέρι μου. Δίνε το χέρι σε όποιον πάει να σηκωθεί. Αν δεν θέλει να σηκωθεί όμως, τι γίνεται;
Δημοσίευση σχολίου