Την Πέμπτη η φοροδιαφυγή υπέστη ένα καίριο πλήγμα. Μετά τον Λάκη Γαβαλά, ένας ακόμα από εκείνους τους υπεύθυνους για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, ο Γιώργος Κιμούλης συνελήφθη, για χρέη στην εφορία! Όπως γίνεται κατανοητό, και μετά την απαλλαγή από τη Βουλή των βασικών υπευθύνων για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, η φορολογική δικαιοσύνη στρέφεται τώρα απερίσπαστη προς τους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης και αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην καρδιά του.
Επιτέλους ένα μαχαίρι που φτάνει στο κόκκαλο! Δεν έχει σημασία που κάποιες καταγγελίες και οι απειλές εναντίον δημοσιογράφων για τις αποκαλύψεις σχετικά με το λαθρεμπόριο πετρελαίου δεν βρίσκουν αρμόδια ευήκοα ώτα, όπως δεν βρίσκουν και πολλούς δημοσιογράφους και μέσα πρόθυμα να ασχοληθούν με το θέμα (προφανώς το θεωρούν άνευ ιδιαίτερης σημασίας και θεαματικότητας). Σημασία έχει πως επιτέλους το νερό μπαίνει στ’ αυλάκι και από εκεί θα κυλήσει ομαλά και θα φτάσει ως τον τελευταίο οφειλέτη που διαφεύγει.
Φαντάζομαι πως η επιχείρηση σύλληψης του Γιώργου Κιμούλη δεν έχει καμία σχέση με την εμφάνισή του στην τηλεόραση, όπου μόνος αυτός μεταξύ αρκετών άλλων «διανοουμένων», έβαλε τα πράγματα όπως είναι (λέγοντας π.χ. πως το σύστημα που προκαλεί αυτή την κατάσταση έχει όνομα: λέγεται καπιταλισμός, και πως πρέπει να ανατραπεί ή ακόμα για το «σουλάτσο πολλών επαγγελματιών διανοουμένων στον κομφορμισμό» και για «εθελούσια δουλεία τους στην πολιτική καμαρίλα»).
Φαντάζομαι πως ο Γιώργος Νταλάρας, που συμμετείχε στην ίδια συζήτηση, έχει τακτοποιήσει τις φορολογικές τον υποχρεώσεις, οι οποίες, θυμάστε, κινδύνευσαν να τον εκθέσουν επί της βασιλείας του αλήστου μνήμης Πανταγιά, της κυβέρνησης Σημίτη.
Φαντάζομαι πως η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί την εφορία ως μηχανισμό πειθάρχησης των ανυπάκουων, όπως φαντάζομαι επίσης πως δεν χρησιμοποιεί την αστυνομία για την τρομοκράτηση των πολιτών και πως οι πρόσφατες επιστρατεύσεις απεργών και τα πρησμένα πρόσωπα των παιδιών που συνελήφθησαν δεν ήταν παρά η πρόσκρουση όλων αυτών σε μια από τις πολλές ζαρτινιέρες που κοσμούν το δίκαιο κράτος της τρικομματικής εξουσίας.
Φαντάζομαι ακόμα πως όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι μυρωδιές από άλλες εποχές. Αυτό δεν το φαντάζομαι, το πιστεύω. Οι ιδέες περί χούντας, φασισμού κ. ο. κ. μπορεί να ακούγονται γλαφυρές προκειμένου να δώσουν με οικείες εικόνες τα χαρακτηριστικά του κράτους που οικοδομείται, αλλά δεν είναι επιστημονικά και πολιτικά ακριβείς. Σήμερα δεν ανασυσταίνεται το παρελθόν καθ’ οιανδήποτε μορφή, αλλά συντελείται η είσοδος σε μια περίοδο μακράς διάρκειας. Πρόκειται για το σύγχρονο κράτος του ολοκληρωτικού καπιταλισμού σε περίοδο κρίσης.
Το πείραμα Ελλάδα δεν είναι μόνο η οικονομική εξουθένωση των εργαζομένων αλλά και η εκμηδένιση και καταστολή των αντιστάσεων, συλλογικών ή ατομικών, με τις μεθόδους του νέου ολοκληρωτισμού. Τα περιστατικά δεν είναι επεισόδια τον παρελθόντος αλλά οι εισαγωγικές πράξεις τον μέλλοντος.
Δημοσίευση σχολίου