Τα μέσα παραγωγής στους παραγωγούς του πλούτου
Του Λευτέρη Καραμήτρου – «Πριν»
Η αναμενόμενη αδιαφορία της κυβέρνησης οδήγησε τους εργάτες σε ένα ευρύ κάλεσμα, το οποίο βρήκε ανταπόκριση από αριστερές οργανώσεις, αναρχικές συσπειρώσεις, εργατικές κινήσεις και σωματεία. Μέσα από αυτή την προσπάθεια, οικοδομήθηκε ένα δίκτυο από «πρωτοβουλίες αλληλεγγύης», που βοήθησε τα μέγιστα στη στήριξη και ανάδειξη του εργατικού αγώνα. Η πρώτη κορύφωση του ήρθε τον Οκτώβριο του 2012, οπότε οι εργάτες πήραν την απόφαση πραγματοποίησης ενός «καραβανιού αλληλεγγύης», που ξεκίνησε από την Αλεξανδρούπολη και κατέληξε στην Αθήνα, με διοργάνωση συναυλίας και επίσκεψη στο υπουργείο Εργασίας.
Το υπουργείο δεσμεύτηκε πως θα απαντήσει άμεσα στους απλήρωτους και απολυμένους εργάτες, πράγμα το οποίο δεν έγινε, παρά μόνο έπειτα από πίεση του σωματείου τον Ιανουάριο του 2013. Η διφορούμενη απάντηση του υφυπουργού, φυσικά, δεν ικανοποίησε κανέναν.
Έτσι, η δεύτερη φάση κορύφωσης ήρθε με το «τριήμερο αγώνα» της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη (10-12 Φεβρουαρίου). Οι εργάτες, αποφασισμένοι να έρθουν σε σύγκρουση με την αδιαφορία εργοδοσίας και κυβέρνησης, σε ένα τοπίο καταστροφής και ανεργίας, αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Η αποτίμηση του τριημέρου είναι θετική.
Την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου, στον κατάμεστο κινηματογράφο Αλέξανδρος, πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Συνέλευση, όπου έλαβαν μέρος όλες οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Έγινε πλούσιος διάλογος και ερωτήσεις προς τους εργάτες για τα μέσα με τα οποία το εργοστάσιο θα επαναλειτουργήσει από τους ίδιους. Τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε πορεία στο κέντρο της πόλης με 2.000 συμμετέχοντες και συναυλία οικονομικής ενίσχυσης με τους Γιάννη Χαρούλη, Θανάση Παπακωνοταντίνου και Χάϊνηδες στο κατάμεστο από 5.000 κόσμο «Ιβανώφειο». Τέλος, την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου έγινε η πανηγυρική είσοδος στο εργοστάσιο, όπου πλήθος κόσμου ξεναγήθηκε από τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ στις εγκαταστάσεις της.
Αναφορικά με την εξέλιξη και τα αιτήματα του αγώνα, ο πρόεδρος του εργατικού σωματείου, Μάκης Αναγνώστου, καθιστά σαφές ότι τακτικά θα ιδρυθεί μια «κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση», της οποίας μέτοχοι θα είναι όλοι οι εργάτες (σήμερα φτάνουν τους 40). Οι εργάτες θα δουλεύουν ισότιμα, με ίσα ποσοστά επί του κέρδους. Επίσης, τονίζει ότι -προς αποφυγή της διάκρισης ανάμεσα σε «διευθυντές» και «διευθυνόμενους» της παραγωγικής διαδικασίας- οι εργάτες θα συμμετέχουν ισότιμα στη διοίκηση του εργοστασίου, μέσα από τη Γενική Συνέλευση του «κοινωνικού συνεταιρισμού».
Τέλος, καθιστά σαφές ότι οι εργάτες, που είναι «όμηροι» του ιδιοκτήτη Φιλίπ-που επί 20 μήνες, είναι αποφασισμένοι να λειτουργήσουν το εργοστάσιο, ακόμα και αν το αίτημα τους απορριφθεί από το υπουργείο Εργασίας, ενώ ευχαριστεί τους εκατοντάδες κοινωνικούς αγωνιστές, εργατικές κινήσεις και σωματεία, καθώς και τους διανοούμενους που συνυπογράφουν το κείμενο στήριξης της ΒΙΟΜΕ (ανάμεσα τους οι Ναόμι Κλαιν, ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, ο Τζον Χόλογουεϊ κ.ά.).
Σε πρώτη φάση και προκειμένου να βρεθούν οικονομικοί πόροι, οι εργάτες διαθέτουν μέσω πλειστηριασμού το κατασχεμένο με δικαστικές αποφάσεις στοκ της ΒΙΟΜΕ. Τα προϊόντα (δομικά υλικά) αναμένεται να πουληθούν στα 2/3 της τιμής τους, ώστε να συγκεντρωθεί ένα ποσό ικανό, ώστε οι εργάτες να πάρουν τις μετοχές. Για τη διαδικασία του πλειστηριασμού ήδη εκδηλώνεται ενδιαφέρον από την Ευρώπη, τόσο από εργατικά σωματεία όσο και από κατασκευαστικές εταιρείες, ενώ οι εργάτες απευθύνονται στη συνεταιριστική τράπεζα της Αργεντινής για τη χορήγηση δανείου.
Για να μπορέσουν, όμως, οι εργάτες να πάρουν τις μετοχές, απαιτούν από το κράτος το πάγωμα του κληρονομούμενου χρέους (στα πρότυπα της Αργεντινής), την παράταση του επιδόματος κατά ένα έτος (με τη μορφή μισθού) και την ένταξη τους σε προγράμματα επιδότησης ανέργων της ΕΕ.
Αρχικά, οι εργάτες πραγματοποιούν ήδη την ανακύκλωση του στοκ, ενώ άμεσα θα εντείνουν τις προσπάθειες τους, ώστε το εργοστάσιο να περάσει σε πραγματική επαναλειτουργία και παραγωγή.
«Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ αγωνίζονται να περάσει το εργοστάσιο στα δικά τους χέρια με πλήρη εργατικό έλεγχο. Αγωνίζονται να δημιουργηθεί προηγούμενο και πλαίσιο στη χώρα, για «εργατικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής από τους ίδιους τους παραγωγούς του πλούτου», αναφέρει ενδεικτικά η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης της Θεσσαλονίκης.
Δημοσίευση σχολίου