ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ στην ΕΙΝΑΠ Αρνήθηκαν την έμπρακτη συμπαράσταση στην απεργία του ΕΟΠΥΥ

ΝΕΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΕΛΑ ΑΠΟ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΚΕ ΣΤΗΝ ΕΙΝΑΠ

Αρνήθηκαν την έμπρακτη συμπαράσταση στην απεργία του ΕΟΠΥΥ

Πηγή: Από Α.Ρ.Σ.Ι. – Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Ιατρών          

Στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ (9–12-13) οι εκπρόσωποι του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή πρότειναν να προκηρύξει η ΕΙΝΑΠ αποχή των νοσοκομειακών γιατρών από τα τακτικά ιατρεία των νοσοκομείων κατ’ αρχήν τριήμερη (11-12-13 /12) με προοπτική συνέχισης. Η λογική είναι η έμπρακτη συμπαράσταση στους απεργούς γιατρούς των μονάδων του ΕΟΠΥΥ, και μάλιστα αφού ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης πρόσφατα δήλωσε ανοιχτά την πρόθεσή του να μετατρέψει άμεσα τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων σε απεργοσπαστικό μηχανισμό εναντίον των συναδέλφων, και μελλοντικά να «φορτώσει» στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων μεγάλο μέρος του έργου που επιτελούν σήμερα οι μονάδες του ΕΟΠΥΥ, αφού τις καταργήσει όπως προβλέπει η καταστροφική πολιτική της χούντας κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ.

Δυστυχώς η πρόταση απορρίφθηκε κατηγορηματικά και χωρίς συζήτηση από τους εκπροσώπους των παρατάξεων ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ (οι εκπρόσωποι των παρατάξεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν πρόλαβαν καν να μιλήσουν !) με το σκεπτικό πως δήθεν … «δεν προλαβαίνουμε να το οργανώσουμε». Το σκεπτικό αυτό είναι τελείως ψευδεπίγραφο: η συζήτηση αυτή έγινε την Δευτέρα  8-12-13 ενώ την Τετάρτη 11-12-13 υπήρχε από πολλές μέρες προκηρυγμένη πανελλαδική απεργία από ΠΟΕΔΗΝ και ΟΕΝΓΕ. Άρα για την αποχή από τα τακτικά ιατρεία 12 και 13 / 12 υπήρχαν δύο ολόκληρες μέρες για την ενημέρωση, την προετοιμασία και για να δοθεί η μάχη να έχει επιτυχία σε πολλά νοσοκομεία. Άλλωστε, άπειρες φορές στο παρελθόν –παρά τις επιφυλάξεις μας και για λόγους εντυπωσιασμού- οι ηγεσίες των ίδιων αυτών παρατάξεων (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) έχουν προτείνει και έχουν ψηφίσει όχι απλά αποχές από ιατρεία, αλλά ολόκληρες απεργίες αν αυτό επιτάσσει ο κομματικός τους σχεδιασμός, χωρίς καμία ανησυχία για την … «προετοιμασία» και την συμμετοχή.

Η αμείλικτη αλήθεια είναι πως ανέκαθεν, και πολύ περισσότερο το τελευταίο διάστημα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της συστημικής αριστεράς στον χώρο της περίθαλψης προσπαθούν να αποφύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι τις κρίσιμες πολιτικές συγκρούσεις. Γι’ αυτό η στάση (ειδικά της ηγεσίας του ΚΚΕ) στις μάχες των επισχέσεων, γι’ αυτό το κήρυγμα περί … «ανοιχτών νοσοκομείων», γι’ αυτό οι εναγκαλισμοί της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στα προεδρεία ΕΙΝΑΠ-ΟΕΝΓΕ-ΠΙΣ, γι’ αυτό το αντίστοιχο «σιγοντάρισμα» της ηγεσίας του ΚΚΕ περί «αντιπροσωπευτικών προεδρείων» και η επίμονη άρνηση για συγκρότηση αντικυβερνητικών αγωνιστικών προεδρείων ακόμα και εκεί που οι συσχετισμοί το επέβαλαν (π.χ. ΕΙΝΑΠ). Και οι δύο ηγεσίες της συστημικής αριστεράς αντιλαμβάνονται την κοινωνία στατικά και ιδεαλιστικά, σαν άθροισμα μεμονωμένων μονάδων, «οικογενειαρχών – νοικοκυρέων» τους οποίους «δεν πρέπει να τους φοβίζουμε», πρέπει να τους καλοπιάνουμε για να μας ψηφίζουν στις εκλογές και να υποτασσόμαστε σε αυτό που η κυβερνητική προπαγάνδα λέει προς την μέση συνείδηση – πως δηλαδή «οι απεργίες φταίνε που κλείνουν τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα ΑΕΙ κλπ»… Δεν αντιλαμβάνονται την κοινωνία δυναμικά και διαλεκτικά, δηλαδή σαν ένα εν δυνάμει επαναστατικό υποκείμενο. Γι’ αυτό σπέρνουν συστηματικά τον φόβο, την αμηχανία, την αδράνεια και τον συμβιβασμό.

Οι κοινωνικές θύελλες, οι εξεγέρσεις που ωριμάζουν κάτω από την επιφάνεια μιας κοινωνίας που σιγοβράζει από θανάσιμη οργή, θα διαλύσουν απότομα τις αυταπάτες των ηγεσιών του ρεφορμισμού που τότε θα φαντάζουν γελοίες …