Πρόκειται περί ευγενικότατου κυρίου. Το όνομά του Τζήμερος. Αν δεν σας θυμίζει τίποτα – πολύ λογικό – είναι εκείνος που είχε πει για τα παιδιά που πέθαναν από τα μαγκάλι στη Λάρισα ότι ο θάνατός τους δεν οφειλόταν στα ελλιπή οικονομικά τους μέσα, αλλά στην ελλιπή τους παιδεία, μιας και δεν γνώριζαν τις βλαβερές συνέπειες του μονοξειδίου του άνθρακα... Αυτήν την ανθρωπιστική προσέγγιση, πάντως, όταν χάθηκε το άλλο παιδί στη Θεσσαλονίκη, πάλι από το μαγκάλι, ο Τζήμερος δεν την επανέλαβε. Από θρασυδειλία; Όχι. Μάλλον επειδή εκείνο το κοριτσάκι ήταν καλή μαθήτρια…
Αυτός λοιπόν (ο Τζήμερος ντε) που σε μια από τις εκπομπές του «Ενικός» στο «Σταρ» εντυπωσίασε το κοινό με την σπινθηροβόλο σκέψη του ισχυριζόμενος ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα έρθει αν το κράτος πάψει να θέτει αντικίνητρα στους Έλληνες που επιθυμούν να φτιάχνουν τσολιαδάκια και να τα πουλάνε στους τουρίστες (παρεμπιπτόντως: ο Τζήμερος εκτός από εγνωσμένου κύρους αντικρατιστής είναι και διαφημιστής που εξασφαλίζει το παντεσπάνι του έχοντας στο πελατολόγιό του μια ντουζίνα κρατικές επιχειρήσεις…), βάλθηκε προσφάτως να κατατροπώσει τον Μαρξ.
Πρόκειται, εμφανώς, για το καταλληλότερο πρόσωπο για να βάλει στην θέση του αυτόν τον «εξαθλιωμένο τεμπελχανά», όπως αποκαλεί (ο Τζήμερος!) τον Μαρξ. Εν ολίγοις και για να μην σας κουράζουμε, η ανάλυση του Μαρξ και ειδικά το σκέλος της που αφορά στην «υπεραξία» είναι – κατά τον Τζήμερο – «παιδαριώδης» και «δεν στέκει σε καμία κριτική». Για να αποδείξει, δε, πόσο «οφ σάιντ» είναι ο Μαρξ, αυτός ο «Μαραντόνα» της πολιτικής οικονομίας (ο Τζήμερος ντε) χρησιμοποιεί το παράδειγμα του… Μήτρογλου και την μεταγραφή του από τον Ολυμπιακό στην Φούλαμ…
Αφού ευχηθούμε του Τζήμερου μετά την «αξιοποίηση» του Μήτρογλου στις αναλύσεις του κατά του Μαρξ να αξιωθεί να «αξιοποιήσει» και τον… Βαμβακούλα, θα περιοριστούμε σε τούτο: Περιπτώσεις σαν του Τζήμερου ο Μαρξ τις είχε προβλέψει. Στην εισαγωγή κιόλας του «Κεφαλαίου» σημειώνει ότι στον «αμόρφωτο» (δεν εννοούσε αναγκαστικά τον Τζήμερο) η ανάλυση της αξιακής μορφής του εμπορεύματος «φαίνεται σαν περιπλάνηση». Αυτός ήταν και ο λόγος που επέμενε: «Προυποθέτω φυσικά αναγνώστες – έγραφε ο Μαρξ – που θέλουν να μάθουν κάτι το καινούργιο και επομένως να σκεφτούν και οι ίδιοι». Όπως βλέπετε ο Μαρξ δεν είχε καμία απαίτηση από τους Τζήμερους…
Ούτε και εμείς έχουμε. Παρά μόνο μια: Να συνεχίσει ο Τζήμερος να λέει τις μ@λ@κίες του, αν είναι δυνατόν, όμως, χωρίς να πιάνει στο στόμα του τον Ολυμπιακό. Αυτό δεν συγχωρείται με τίποτα.
Δημοσίευση σχολίου