Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης – «Δρόμος της Αριστεράς»
Οι ολιγάρχες δεν έχουν πατρίδα. Χρησιμοποιούν τις πατρίδες των άλλων. Οι άλλοι, οι πολλοί, είναι συναισθηματικοί, έχουν αξίες, έχουν ρίζες, έχουν πρότυπα, έχουν οράματα, συνδέονται με την Ιστορία και με τη γη γιατί έχουν χύσει αίμα για να την υπερασπιστούν και να την οργώσουν, πιστεύουν -ακόμα και στις χειρότερες στιγμές τους- σε κάτι πέρα από τα ευτελή. Οι ολιγάρχες έχουν μόνο ένα δισυπόστατο θεό, το χρήμα και την εξουσία. Χρειάζονται την πατρίδα των άλλων για να έχουν βάση εξόρμησης για τη λεηλασία του κόσμου, για να έχουν στρατό για το πλιάτσικο.
Από μικρός εντυπωσιαζόμουν από την ευκολία με την οποία οι ηγεμόνες πάσης φύσεως έστελναν τους απλούς ανθρώπους στους πολέμους. Από την άνεση με την οποία οδηγούσαν στη σφαγή, στο θάνατο, τον ακρωτηριασμό και την αιχμαλωσία μιλιούνια ανθρώπους, απλούς ανθρώπους που τους έπαιρναν με τη βία ή με την παραπλάνηση από τα σπίτια τους, από τις οικογένειές τους, από τις δουλειές τους, για να τους ρίξουν στα χαρακώματα, να σκοτώσουν άλλους, ίδιους σαν κι αυτούς από την άλλη πλευρά, και να σκοτωθούν απ” αυτούς. Κι από μικρός ενθουσιαζόμουν από το θάρρος και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων να υπερασπιστούν τις ιδέες, τον πολιτισμό, τη γη και τους συνανθρώπους τους.
Μεγαλώνοντας καταλαβαίνει κανείς πώς αυτή η αγάπη για τη ζωή και η αγάπη για τα ιδανικά που έχουν οι απλοί άνθρωποι γίνεται εργαλείο στα χέρια επιδέξιων μαστόρων που κυριαρχούν και ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Οι ολιγάρχες δεν έχουν πατρίδα. Χρησιμοποιούν τις πατρίδες των άλλων. Οι άλλοι, οι πολλοί, είναι συναισθηματικοί, έχουν αξίες, έχουν ρίζες, έχουν πρότυπα, έχουν οράματα, συνδέονται με την Ιστορία και με τη γη γιατί έχουν χύσει αίμα για να την υπερασπιστούν και να την οργώσουν, πιστεύουν -ακόμα και στις χειρότερες στιγμές τους- σε κάτι πέρα από τα ευτελή. Οι ολιγάρχες έχουν μόνο ένα δισυπόστατο θεό, το χρήμα και την εξουσία. Χρειάζονται την πατρίδα των άλλων για να έχουν βάση εξόρμησης για τη λεηλασία του κόσμου, για να έχουν στρατό για το πλιάτσικο.
Από μικρός εντυπωσιαζόμουν από την ευκολία με την οποία οι ηγεμόνες πάσης φύσεως έστελναν τους απλούς ανθρώπους στους πολέμους. Από την άνεση με την οποία οδηγούσαν στη σφαγή, στο θάνατο, τον ακρωτηριασμό και την αιχμαλωσία μιλιούνια ανθρώπους, απλούς ανθρώπους που τους έπαιρναν με τη βία ή με την παραπλάνηση από τα σπίτια τους, από τις οικογένειές τους, από τις δουλειές τους, για να τους ρίξουν στα χαρακώματα, να σκοτώσουν άλλους, ίδιους σαν κι αυτούς από την άλλη πλευρά, και να σκοτωθούν απ” αυτούς. Κι από μικρός ενθουσιαζόμουν από το θάρρος και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων να υπερασπιστούν τις ιδέες, τον πολιτισμό, τη γη και τους συνανθρώπους τους.
Μεγαλώνοντας καταλαβαίνει κανείς πώς αυτή η αγάπη για τη ζωή και η αγάπη για τα ιδανικά που έχουν οι απλοί άνθρωποι γίνεται εργαλείο στα χέρια επιδέξιων μαστόρων που κυριαρχούν και ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου