Γράφει η Ελισάβετ Χ.
Αυτό πραγματικά που μου δίνει δύναμη και με γεμίζει αισιοδοξία είναι ο κόσμος της Αλληλεγγύης στα Δυτικά. Είναι ο τρόπος που μιλάμε και συνεννοούμαστε μεταξύ μας, η διάθεση και η όρεξη να κάνουμε πράγματα χωρίς πολλές και κουραστικές συζητήσεις επί συζητήσεων στις συνελεύσεις, η καλοπιστία όλων μας, η απελευθέρωση από τον φόβο του καπελώματος και της ιδιοτέλειας.
Και όλα αυτά διότι είμαστε λαϊκός κόσμος. Κόσμος που δεν έχει μάθει στην ίντριγκα και την κλικούλα. Κόσμος που έχει πάντα ανοιχτό το σπίτι του όπως και την καρδιά του. Κόσμος που ξέρει να στέκεται στο πλευρό του άλλου γιατί κι αυτού του στάθηκαν στη δυσκολία.
Κόσμος που δεν κρατά μέσα του τα όποια προβλήματα αλλά ακομπλεξάριστα συζητά γι αυτά. Εμείς εδώ στα Δυτικά πλέκουμε ξανά το υφάδι των σχέσεων. Το πιστεύω με όλη μου την ψυχή αυτό.
Κανένας μόνος του στα δυτικά. Κανένας μόνος του πουθενά.
Και όλα αυτά διότι είμαστε λαϊκός κόσμος. Κόσμος που δεν έχει μάθει στην ίντριγκα και την κλικούλα. Κόσμος που έχει πάντα ανοιχτό το σπίτι του όπως και την καρδιά του. Κόσμος που ξέρει να στέκεται στο πλευρό του άλλου γιατί κι αυτού του στάθηκαν στη δυσκολία.
Κόσμος που δεν κρατά μέσα του τα όποια προβλήματα αλλά ακομπλεξάριστα συζητά γι αυτά. Εμείς εδώ στα Δυτικά πλέκουμε ξανά το υφάδι των σχέσεων. Το πιστεύω με όλη μου την ψυχή αυτό.
Κανένας μόνος του στα δυτικά. Κανένας μόνος του πουθενά.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Σαν ήρθε η νύχτα ξύπνησε του βάμπιρου η κόρη όπου μνημόνια ψήφιζε, να μπούνε κι άλλοι φόροι.
Μα τώρα από τα νεύρα της και την πολύ κακία φωνάζει δυνατά μ' οργή, θλίψη κι απελπισία:
- Η υπομονή μου τέλειωσε κι ο θυμός φουντώνει να βλέπω πάλι σήμερα τον άθλιο τον Αντώνη,
να μου το παίζει αρχηγός ενώ είναι ένα σκουπίδι ένα σκουλήκι δουλικό των δανειστών παιχνίδι.
Και δε με νοιάζει που κοψε από φτωχούς συντάξεις σαν πήρε για την πάρτι του απ' όλους τις εισπράξεις
ούτε που έδιωξε πολλούς και έκανε αστέγους, απελπισμένους, δύσμοιρους, και πιο πολλούς ανέργους.
Τα ίδια θα κάνα κι εγώ, χωρίς δεύτερη σκέψη όλους τους υπηκόους μου, θε να τους είχα ρέψει .
Αν ήμουνα στο θρόνο μου, θα έκανα πολλά μαζί μου θα γλεντούσανε τα ξένα αφεντικά.
Εκείνο με πείραξε και μέσα μου με τρώει είναι αυτό που έπραξε με το δικό μου σόι.
Που τον μπαμπάκα έριξε πριν χρόνια και καιρούς κι έχουμε απλήρωτους, παλιούς λογαριασμούς.
Mα τώρα η εκδίκηση θα είναι πιο γλυκιά γιατί η ώρα έφτασε να ανάψει η πύρα.
Με τις βλακείες που 'κανε, έγινε η ΝουΔού ένα μικρό απόκομμα κάτι σαν κουρελού.
Έτσι κατά πως φαίνεται στις εκλογές αυτές θα πέσει μαύρο μπόλικο, φάπες μα και κλωτσιές
Kαι με την ψήφο του ο λαός λιγάκι πριν να φέξει πρώτο και με διαφορά θα βγάλει τον Αλέξη.
Κ ι εγώ; αλί μου η άτυχη, τι θα απογίνω τότε; Τις μίζες και τις αρπαχτές θα ξαναπάρω; Πότε;
Από τη MIZENS θα έρχονται άραγε πάλι δώρα, σαν κάποιον άλλο βάλουνε για υπουργό στη χώρα;
Ανάθεμα τον κερατά, που έκανε το κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ τρισάθλιο και πιο μικρό ακόμα!
Αν ήθελα να κάθομαι σε μια ΝουΔού μικρή δε θα έκλεινα τη ΔΥΣΗ, εν οφθαλμού ριπή.
Μα πρόεδρος θα ήμουνα, έστω σ' αυτούς τους λίγους μικρό τσιφλίκι, μα πιστούς σε 'μενανε κολίγους.
Τώρα θα βγω και θα το πω σε όλα τα κανάλια μπας και προσέξει της ΝουΔούς τα μαύρα της χάλια
να τάξει μύρια χρήματα, ρουσφέτια, υποσχέσεις, πως θα τους δώσει, (τάχατες) πίσω τις καταθέσεις
μπας και τον επιστέψουνε, ξανά να τον ψηφίσουν μα σαν περάσουν οι εκλογές... να πάνε να ψοφήσουν.
Όλα θα τους πάρουμε και όλα τα φάμε κι όσο θα μπουκωνόμαστε... εμείς δε μιλάμε.
Γιατί πέρα από αισθήματα, λύπες, θυμό, χαρά εμείς θεό μας έχουμε το χρήμα με ουρά...
mitsos175. Αφιερωμένο στη μικρή Νέα Δημοπρασία και την Κόρη που για ΜΙΑ φορά στη ζωή της είπε αλήθεια.
Δημοσίευση σχολίου