Εβδομάδα των Παθών ξεκίνησε σήμερα για το Χριστιανικό Παραμύθι.
Εβδομάδες ατελείωτες παθών για μια κοινωνία, που έχει οδηγηθεί στην ανεργία, στη φτώχεια, στην απελπισία, με δυναμικές, αν και, χωρίς σχέδιο και στόχο, αντιστάσεις αρχικά, με καθολική σχεδόν παραίτηση στην πορεία…
Όμως, οι μικρές εξαιρέσεις ριζοσπαστικών εστιών αντίστασης και αλληλεγγύης σου δίνουν μια ανάσα, ένα χρώμα αισιοδοξίας!
Όπως εχθές, στην Ερμού, όπου με τις συγκροτημένες αντιδράσεις του «Συντονισμού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια», ανατράπηκαν de facto αλλά και συμβολικά τα σχέδια Κυβέρνησης και εργοδοσίας.
Όμως, για ακόμα μια φορά, οι διαδηλωτές βρέθηκαν εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι, όχι μόνο στα χημικά, αλλά και στο όργιο βίας και καταστολής, που εξαπέλυσε εναντίον τους, η Κυβέρνηση- «security», εν προκειμένω, των εργοδοτών.
Και ανακύπτει για ακόμα μια φορά το ερώτημα:
Για πόσο ακόμα κόμματα, κινήσεις, σωματεία, συνελεύσεις, συλλογικότητες, θα οργανώνουν-συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις, υποτιμώντας πλήρως την ανάγκη λήψης πολιτικοοργανωτικών μέτρων πρόληψης και προστασίας απέναντι στην κρατική καταστολή και τη φασιστική απειλή;;;
Για πόσο ακόμα θα έχουμε «μάτια ερμητικά κλειστά» στις πρακτικές πολλαπλότητας των μέσων πάλης-άμυνας του κινήματος, ιδιαίτερα, όταν δεχόμαστε μια συνεχή-ανηλεή επίθεση;
Τα πρόβατα οδηγούνται όντως επί σφαγή ενόψει του Πάσχα, σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να μετατραπούν σε «πρόβατα επί σφαγή» αυτοί/ες, που έχουν την στοιχειώδη ακόμα ευαισθησία και μαχητικότητα να βρίσκονται στους δρόμους.
Δημοσίευση σχολίου