Η χθεσινή εκλογική μάχη έληξε με μια προσωπική ήττα του πρωθυπουργού. Όχι μόνο επειδή οι δικές του επιλογές –με πιο κραυγαλέες την περίπτωση του κ Σπηλιωτόπουλου για το Δήμο της Αθήνας και του κ. Κουμουτσάκου για την περιφέρεια Αττικής- αποδοκιμάστηκαν ακόμα και από μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της Ν.Δ του 2012, αλλά και επειδή το πολιτικό περιεχόμενο που δόθηκε στον προεκλογικό αγώνα αποδείχτηκε μπούμερανγκ για το κυβερνητικό κόμμα.
Ειδικά ο τρόπος που διεκδίκησε την ψήφο των Αθηναίων ο Αρης Σπηλιωτόπουλος –ασφαλώς με την καθοδήγηση του πρωθυπουργικού επιτελείου- διευκόλυνε την ενίσχυση των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής σε όλη την Ελλάδα, και όχι μόνο του Ηλία Κασιδιάρη. Είναι κάτι που έχει παρατηρηθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Οπου τα συντηρητικά κόμματα επιλέγουν να υιοθετήσουν μέρος της ατζέντας των ακροδεξιών μορφωμάτων, πέφτουν θύματα της «πονηριάς» τους αυτής, γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο νομιμοποιούν στον δημόσιο διάλογο τον ανοιχτό ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Ασφαλώς η βιωσιμότητα της κυβέρνησης θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, αλλά ήδη ο α’ γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών κληροδότησε στη δημοκρατία δυο σοβαρά προβλήματα: κυρίως τις σημαντικές επιδόσεις της Χρυσής Αυγής και δευτερευόντως την ανάδυση του φαινομένου Μαρινάκη.
Δημοσίευση σχολίου