Ανατροπή γεωπολιτικών ισορροπιών σε Ευρώπη και Ασία, αλλά και χρυσές δουλειές για τη γερμανική πολεμική βιομηχανία αναμένει το Βερολίνο από την ανάπτυξη νατοϊκών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη.
Η βαρυσήμαντη συνέντευξη, την οποία παραχώρησε πριν από μερικές ημέρες στη Frankfurter Allgemeine ο γενικός γραμματέας της Βο¬ρειοατλαντικής Συμμαχίας, ζητώντας αναδιάταξη των δυνάμεων του NATO στην Ανατολική Ευρώπη και άμεση αύξηση των στρατιωτικών δαπανών σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό από το γερμανικό Τύπο.
Οι μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες χτυπούν εδώ και εβδομάδες τα «τύμπανα του πολέμου» με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία, ενώ καταφεύγουν όλο και συχνότερα σε επιχειρήματα και χαρακτηρισμούς εναντίον της Ρωσίας που θυμίζουν τις χειρότερες στιγμές του αμερικανικού μακαρθισμού.
Το Βερολίνο δεν φαίνεται να έχει προς το παρόν αμφιβολία για την ενίσχυση του ρόλου του NATO στην περιοχή, παρά το γεγονός ότι οι Γερμανοί αξιωματούχοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ενισχύσει πρωτίστως τη γεωπολιτική ισχύ των Η ΠΑ, που παίζουν ηγετικό ρόλο στη Συμμαχία.
Χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, ο επικεφαλής του τομέα Άμυνας των Σοσιαλδημοκρατών, Ράινερ Αρνολντ, αποκάλυψε την ενδόμυχη ελπίδα της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας να χρησιμοποιήσει την κρίση στην Ουκρανία για να ξεπουλήσει ορισμένα από τα πολεμικά συστήματα στα οποία θεωρεί ότι έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στα μαχητικά ελικόπτερα wnouTiger, τα άρματα μάχης Puma και τα θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Boxer.
Πέρα όμως από τους άμεσα ωφελημένους βαρόνους της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας, στο παιχνίδι φαίνεται ότι θα επιχειρήσουν να μπουν σύντομα και μεγάλες εταιρείες πληροφορικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αρνολντ έκανε λόγο για την ανάγκη αποτροπής κυβερνοεπιθέσεων διεκδικώντας ένα κομμάτι της πίτας στην οποία κυριαρχούν οι αντίστοιχοι κλάδοι των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Η οικονομία στα όπλα
Το Βερολίνο φαίνεται πως, έστω και με καθυστέρηση, αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η λειτουργία της Ευρωζώνης, που επί τόσα χρόνια συσσωρεύει χρέη στην περιφέρεια και πλεονάσματα στη γερμανική οικονομία, θα πάψει να είναι επικερδής όταν καταρρεύσει ολοκληρωτικά η αγοραστική δύναμη των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.
Όπως ακριβώς συνέβη, λοιπόν, και πριν από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η γερμανική οικονομική ελίτ -και συγκεκριμένα το τμήμα που εκπροσωπεί τις μεγάλες βιομηχανίες- γνωρίζει πολύ καλά ότι η στρατιωτικοποίηση της γερμανικής αλλά και ολόκληρης της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι η μόνη που μπορεί να προσφέρει άμεσα κέρδη, μεταφέροντας χρήματα των φορολογουμένων στα ταμεία των ισχυρότερων βιομηχάνων της χώρας.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το τελικό «πράσινο φως» που έδωσαν οι Γερμανοί βιομήχανοι στον Χίτλερ για να ανέλθει στην εξουσία προϋπέθετε, μεταξύ άλλων, ότι θα έθετε τον κρατικό μηχανισμό στην υπηρεσία του ιδιωτικού τομέα για την έξοδο από την κρίση.
Στις ΗΠΑ η αντίστοιχη παρέμβαση από τον Ρούσβελτ πήρε αρχικά τη μορφή ενός κεϊνσιανού μοντέλου και ενός στοιχειώδους κράτους πρόνοιας που έριχνε χρήματα στην αγορά. Αντίθετα, στη Γερμανία η κρατική παρέμβαση ήρθε από την πρώτη στιγμή μέσα από τις τεράστιες πολεμικές παραγγελίες.
Στη σημερινή συγκυρία η γερμανική πολεμική βιομηχανία δεν έχει να ελπίζει μόνο στις παραγγελίες του γερμανικού Στρατού, αλλά και όλων των χωρών-μελών της EE - κυρίως των πιο (υποχρεωμένων, που θα συρθούν να υπογράψουν νέα συμβόλαια αγοράς (σκάρτων;) οπλικών συστημάτων από τη Γερμανία.
Το ένα μετά το άλλο, προβε-βλημένα στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών, που διατηρούν στενούς δεσμούς με την πολεμική βιομηχανία, αλλά και τα μεγαλύτερα Μ Μ Ε της Γερμανίας καλούν τη γερμανική και όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να ανακόψουν τη μείωση των πολεμικών εξοπλι-σμών, στην οποία τους οδηγεί η οικονομική κρίση.
Η Deutsche Welle καλούσε το NATO «να επανεξετάσει συνολικά τη στρατηγική του», σημειώνοντας με νόημα ότι η Συμμαχία διαθέτει πλέον μόνο το ένα δέκατο των αρμάτων μάχης που διέθετε πριν από είκοσι πέντε χρόνια, όταν άρχισαν να καταρρέουν τα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης.
«Οι ΗΠΑ», συμπλήρωνε η εφημερίδα Die Zeit, «αυξάνουν συνεχώς τις αμυντικές τους δαπάνες, οι οποίες πλέον αγγίζουν τα 700 δις δολάρια, τη στιγμή που η Γερμανία επένδυσε μόνο 46 δις δολάρια το 2012 - περίπου, δηλαδή, 3% λιγότερα απ' όσα δαπανούσε το 2004».
Μετρώντας προφανώς τις ανθρώπινες ζωές στην Ουκρανία σε κέρδη για την πολεμική βιομηχανία, η εφημερίδα σημείωνε ότι η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία «δημιουργεί και πάλι ένα λόγο ύπαρξης για το NATO αλλά και για τους στρατηγούς του, οι οποίοι δεν χρειάζεται πλέον να ψάχνουν για "δουλειές" σε απομακρυσμένες πολεμικές ζώνες. Οι δουλειές επιστρέφουν στον τόπο τους», σημείωνε χαρακτηριστικά η εφημερίδα, σ' ένα φρικιαστικό σχόλιο, το οποίο διατυπώνεται ακριβώς έναν αιώνα από το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Θέλοντας να εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει «οι δουλειές επιστρέφουν στην Ευρώπη», ο Χριστιανοδημοκράτης Έλμαρ Κολ, που αυτή την περίοδο προεδρεύει της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, τόνισε την ανάγκη ανάπτυξης μόνιμων στρατιωτικών δυνάμεων του NATO σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. «Η ανάπτυξη μόνιμων δυνάμεων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία δεν μπορεί πλέον να αποτελεί ταμπού για το NATO» συμπλήρωνε και η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine, απηχώντας, όπως συνηθίζει, τις κυρίαρχες θέσεις της γερμανικής Κεντροδεξιάς.
Ακόμη πιο επιθετική στις θέσεις της, η Deutsche Welle δεν αρκέστηκε στην αναβίωση του ψυχροπολεμικού μετώπου με συμβατικά όπλα, αλλά άνοιξε και επισήμως τη συζήτηση για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων.
Σε μια βαρυσήμαντη ανάλυσή του, ο αρθρογράφος της υπηρεσίας Bernd Riegert σημείωνε ότι «το NATO δεν μπορεί πλέον να αρκεστεί στο πυρηνικό του οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσει μια κρίση του μεγέθους της Ουκρανίας, καθώς η αξιόπιστη πολιτική αποτροπής απαιτεί και την ύπαρξη πυρηνικού οπλοστασίου». Και σε αυτή την περίπτωση η επιστροφή των πυρηνικών εξοπλισμών στην Ευρώπη δεν θα έχει μόνο γεωπολιτικές επιπτώσεις, φέρνοντας και πάλι τη Γηραιά Ήπειρο αντιμέτωπη με τον κίνδυνο ολοκληρωτικού αφανισμού, αλλά θα ανατρέψει και τις ισορροπίες μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων που διαθέτουν πυρηνικά προγράμματα. Ειδικά για το πυρηνικό λόμπι της Γερμανίας, το οποίο αναγκάστηκε να κλείσει όλους τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας μετά το δυστύχημα στη Φουκουσίμα, η επιστροφή σ' ένα νέο ράλι πυρηνικών εξοπλισμών υπόσχεται δυναμική επιστροφή και ξαναμοίρασμα μιας πίτας δισεκατομμυρίων ευρώ.
Για το Βερολίνο η κρίση στην Ουκρανία φαίνεται να ξεπερνά κατά πολύ το σκληρό γεωπολιτικό πόκερ που βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες εβδομάδες. Οπως ακριβώς έκανε και με το ΔΝΤ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σαν πολιορκητικός κριός απέναντι στις ασθενέστερες οικονομίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, η Γερμανία σκοπεύει να αντλήσει όσο το δυνατόν περισσότερα οικονομικά οφέλη και από τους νέους σχε-διασμούς του NATO, που θα τεθούν επί τάπητος στη Σύνοδο του Σεπτεμβρίου.
Όσο για τη σχεδόν ολοκληρωτική κυριαρχία των ΗΠΑ στο ΔΝΤ και στο NATO, είναι ένα πρόβλημα το οποίο επί του παρόντος δεν φαίνεται να απασχολεί όσους χαράσσουν τη στρατηγική του Βερολίνου.
Δημοσίευση σχολίου