Τα ιερά και τα όσια

Πηγή: Χ. Γεωργούλας - "Η Εποχή"

Αφού έλυσε τα πελώρια προβλήματα περί το στοματικό σεξ, ο σεβασμιότατος Πειραιώς κ. Σεραφείμ καταπιάνεται τώρα με τα προβλήματα της ορθής λειτουργίας της δικαστικής εξουσίας. Ο σκοπός του αγιώτατος: να διασώσει από το διασυρμό τον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός και νεοεκλεγέντα δημοτικό σύμβουλο Πειραιώς κ Βαγγέλη Μαρινάκη.

Από τι απειλείται ο κ. Μαρινάκης από μια έρευνα για «κακουργηματική απάτη στο πλαίσιο δράσης εγκληματικής οργάνωσης» και για «δωροδοκία με το σκοπό αλλοίωσης αποτελέσματος» αθλητικού αγώνα. Είναι τόσο μεγάλη απειλή μια δικαστική έρευνα; Κάθε δημόσιο πρόσωπο που δεν έχει τίποτα να κρύψει όχι μόνο δεν θα την απέφευγε, αλλά θα την επιζητούσε, προκειμένου να φύγει από πάνω του κάθε υποψία.

Ο σεβασμιώτατος Πειραιώς, όμως, ακόμα και την έρευνα αρνείται, όπως φαίνεται, γιατί προκειμένου αυτή να διενεργηθεί μέχρι τέλους, από το συμβούλιο πλημμελειοδικών δίνεται η σχετική άδεια και αίρεται το απόρρητο συνομιλιών, που το περιεχόμενό τους είναι εξόχως αποκαλυπτικό (για τους αδαείς, γιατί για τους ασχολούμενους με το ευγενές άθλημα είναι συνηθισμένα πράγματα αυτά).
Ίσως αυτό τρομάζει τον σεβασιμώτατο και σπεύδει να αποφανθεί ως... καθηγητής της Νομικής ότι η πρόταση του συμβουλίου είναι «ατεκμηρίωτη», «χωρίς στοιχειώδη στοιχειοθέτηση», «αβάσιμη», «δεν έχει καμιά ποινική αξιολόγηση» και για αυτό αποτελεί «πομφόλυγα, η οποία θα διαρραγεί μετά κρότου».

Πού τα ξέρει αυτά, ένας παπάς, όλα αυτά τα νομικά. Μην απορείτε. Όπως μας εξηγεί εκ προοιμίου στην ανακοίνωσή του, τα γνωρίζει «από την ενασχόλησή του με ανακριτικά καθήκοντα επί αρκετά χρόνια» στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη»! Αν έτσι χειρίζονται τις υποθέσεις στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη, με τόση ... αμεροληψία και τόσο ... απροσωπόληπτα, αλίμονό μας αν ποτέ θελήσει να εφαρμόσει τα του οίκου του θεού στην πλάτη μας με την ίδρυση ιεροδικείων.

Υπερβολές. Δεν έχει τέτοιες βλέψεις ο άνθρωπος. Απλώς το τέκνο του θέλει να προστατέψει. Αλλά βρίσκει, στον πανικό του μέσα, τον χειρότερο τρόπο. Γιατί απλώς επιβεβαιώνει τις υποψίες για υπόγειες διαδρομές που συνδέουν μητροπόλεις σαν τη δική του, με ποδοσφαιρικές -και όχι μόνο -επιχειρήσεις, καθώς και με επίδοξους τοπικούς άρχοντες της αυτοδιοίκησης εσχάτως. Ίσως, λοιπόν, δεν υπερασπίζεται μόνο το τέκνο του, αλλά και ό,τι η σχέση του με αυτό αντιπροσωπεύει.

Επί τη ευκαιρία, δεν θα ήταν άσκοπο να ερευνηθεί και κατά πόσο εμπλέκονται σ΄ αυτή την υπόθεση και άλλα πρόσωπα, ή κατά πόσο γνώριζαν την εμπλοκή άλλων και σιωπούσαν, γιατί εκτός από τα ποινικά ζητήματα που τίθενται, ανακύπτουν και πολιτικά: ο κ. Μαρινάκης, για παράδειγμα, δεν είναι μόνο δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, ήταν και εργοδότης και στενός συνεργάτης του νεοεκλεγέντα δήμαρχου Πειραιά κ. Γ. Μώραλη. Πόσο στενός; Τόσο που ενώ ο κ. Μώραλης υπέβαλε την παραίτησή του αμέσως μετά την ανάληψη της ΠΑΕ Ολυμπιακός από τον κ. Μαρινάκη (καθότι ήταν άνθρωπος του προηγούμενου προέδρου, του κ. Κόκκαλη, και είχε την ευθύνη, παρακαλώ, του σχεδιασμού και την επιμέλεια της ανέγερσης του γηπέδου Καραϊσκάκη, όταν χαρίστηκε, αν θυμάστε, στον κ. Κόκκαλή), ο νέος πρόεδρος όχι μόνο τον διατήρησε στη θέση του, αλλά τον προώθησε στη θέση του αντιπροέδρου της ΠΑΕ και αργότερα στη θέση του προέδρου της Σούπερ Λίγκ, που οργανώνει το πρωτάθλημα της πρώτης εθνικής κατηγορίας.

Αν δεν είχε αντιληφθεί τίποτε απ΄ όλα αυτά όντας σε τόσο καίριες υψηλόβαθμες θέσεις, τότε γεννάται το ερώτημα αν θα μπορεί να αντιλαμβάνεται ενδεχόμενα στραβοπατήματα στη διοίκηση ενός τόσο μεγάλου και ευαίσθητου δήμου όπως του Πειραιά.