Του Γ. Γ.
Αν και ακόμα αντιμετωπίζουμε ανυπέρβλητα προβλήματα –τεχνικής φύσης πάντα, αφού δεν κατορθώσαμε να συνδέσουμε κονσόλα στον ρ/σ μας για επικοινωνία με τους ακροατές και να μεταδίδουμε τραγούδια απ’ τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή- ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε κάποιες θεματικές εκπομπές.
Από το μπλοκ του συντρόφου και φίλου Στρατή Γιακαλή αντιγράφουμε: Ο Σόλωνας Λέκκας κατάγεται από την Πηγή. Οπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του τραγουδάει όλα τα παλιά Μυτιληνιά τραγούδια, που φέρουν έντονη τη Μικρασιατική επίδραση, καθώς και αμανέδες/
«Άλλο τραγουδιστής κι άλλο μερακλής. Είν' η διαφορά μεγάλη».
Σόλωνας Λέκκας
Μια απ’ αυτές θα είναι αφιερωμένη σε γνήσιους λαϊκούς καλλιτέχνες, όπως είναι ο Σόλων Λέκκας, που κατάγεται από ένα χωριό της Λέσβου.
Είναι πολύ ιδιαίτερος αυτός ο καλλιτέχνης. Διαθέτει μια μοναδική φωνή, χαρμάνι σπαραγμού, παράπονου και πάθους, ειδικά όταν λέει αμανέδες, μια γνήσια μαγκιά όταν χορεύει, ένα μοναδικό τρόπο ντυσίματος και ζωής που παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Θα σας πω μια ιστοριούλα που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση όταν μου την είχαν διηγηθεί πριν από αρκετά χρόνια.
Ενας λαογραφικός σύλλογος της Λέσβου οργάνωνε μια υπαίθρια πολιτιστική εκδήλωση. Καλεσμένοι όλη η πολιτική και θρησκευτική ηγεσία του νησιού. Βασικός παρουσιαστής του καλλιτεχνικού προγράμματος ο Σόλων Λέκκας.
Ενας λαογραφικός σύλλογος της Λέσβου οργάνωνε μια υπαίθρια πολιτιστική εκδήλωση. Καλεσμένοι όλη η πολιτική και θρησκευτική ηγεσία του νησιού. Βασικός παρουσιαστής του καλλιτεχνικού προγράμματος ο Σόλων Λέκκας.
Κάποια στιγμή και αφού έγιναν οι τυπικές ομιλίες που συνηθίζονται σ’ αυτές τις εκδηλώσεις καλούν το Σόλωνα στην σκηνή για να τραγουδήσει. Ψιλοφτιαγμένος αυτός –πιθανόν από ουζοκατάνυξη- παίρνει το μικρόφωνο. Αντικρίζοντας του απέναντι δεσποτάδες, νομάρχες και δεν συμμαζεύετε τους απευθύνεται και τους λέει: «Εγώ για σας δεν τραγουδώ». Πάγωσαν οι διοργανωτές τις εκδήλωσης. Τον πλησιάζουν και προσπαθούν να τον μεταπείσουν. Ανένδοτος ο Σόλων. «Ακούστε ρε σεις», λέει απ’ το μικρόφωνο: «Το τραγούδι είναι σαν την κλανιά. Όταν δεν σου έρχεται όσο και να σφίγγεσαι δεν σου βγαίνει. Και μένα δεν μου βγαίνει να τραγουδήσω γ’ αυτούς που βλέπω απέναντι μου».
Καταλαβαίνετε τι χαμός έγινε με τον Σόλωνα να αποχωρεί μάλλον για να πάει να συνεχίσει την ουζοποσία του.. .
Καταλαβαίνετε τι χαμός έγινε με τον Σόλωνα να αποχωρεί μάλλον για να πάει να συνεχίσει την ουζοποσία του.. .
Τραγουδούσε στα πανηγύρια της Πηγής, που γίνονται στην Αγία Παρασκευή, μέσα στο χωριό και στα εξωκκλήσια του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Μαρίνας και του Άγιου Χαράλαμπου, καθώς και σε άλλα πανηγύρια και διασκεδάσεις στα σπίτια και στα καφενεία της ευρύτερης περιφέρειας της Πηγής και της Μυτιλήνης.
Όταν τραγουδάει ερασιτεχνικά όμως δεν δέχεται αμοιβή: «Ολ' αυτά τα τραγούδια, δε τα λέω επειδή με λές: «πε' ένα τραγούδ'», μ' αρέσει. Δε λέω να πληρωθώ. Γιατί αν με πεις «έλα να σε πληρώσω να με τα πεις», δε θα, σα να σε κοροϊδεύω. Άλλο τραγουδιστής κι άλλο μερακλής. Είν' η διαφορά μεγάλη».
Ο Σόλωνας Λέκκας τραγουδάει επίσης κάποια τραγούδια με τουρκικούς στίχους. «Με τούρκικα λόγια ξέρω ελάχιστα τραγούδια, τον «Τσάκιτζη», τον «Ντόκτορ», τον «Κιόρογλου» , παλιά είχε λόγια, δεν τα θυμάμαι, όχι. Γιατί θέλει να πει ότι βγήκε ένα παληκάρι, ένα παληκάρι ήταν μόνο, του Κιορ ο γιός. Ο «Κιόρογλους» είναι ένας χορός που οι παλιοί τον λέγαν «Πεχλιβάνης», που θα πεί παλληκαράς, γι' αυτό οι παλιοί τον χορεύαν με τα μαχαίρια, όχι σαν τώρα, πάνω στα άλογα. Έχει λόγια, λέγει το τραγούδι, ένα παλληκάρι είναι στο χωριό μέσα, ο Κιόρ, "του στραβού ο γιός". Αυτός ο Κιόρογλου ήταν απ' το Μπαμπά, ένα μέρος της Μικρασίας, προς το Μόλυβο εκεί, γι' αυτό τα παλιά λόγια λένε «Μπένιμ Κιόρογλου Μπαμπακτσή». Την ημέρα του Αγίου Χαραλάμπους, πάλευαν, με όποιον πάλευε νικούσε.
Οι καινούριοι μουσικοί το ξέρουν σαν «Κιόρογλου» το κομμάτι, οι παλιοί σαν «Πεχλιβάνη». Τον «Κιόρογλου» άρχισαν να το παίζουν με τα άλογα οι κανούργιοι καβαλαροί. Αυτόν τον χορεύαν με τα μαχαίρια. Ήταν στολισμένα τα άλογα, αλλά βάζαν τα «Ξύλα» και τον «Κιόρογλου», μ' αυτά αρχινούσε, ήταν ο σκοπός των αλόγων, των καβαλαρέων. Μέχρι τώρα αυτό, αυτοί τσοι σκοποί έχουν με τα άλογα. Αυτοί οι σκοποί ήταν του δρόμου, και χορευτικά είναι. Τα «Ξύλα» το χορεύουν συρτό, όταν συνοδεύουν τον ταύρο στου Αγίου Χαραλάμπη, παίζουν το σκοπό αυτό τον «Κιόρογλου» και τα «Ξύλα». Ο «Κιόρογλου» είναι προς το ζεϊμπέκικο, είναι και του δρόμου και χορευτικοί σκοποί. [...] Και το άλλο που λέμε είναι «Η Χανούμ», είναι το «(Ι)μιτλερίμ», επειδής αρχίζει με το «(Ι)μιτλερίμ», ενώ λέγεται «Χανούμ». Άμα το πεις «Χανούμ» μπορεί να μην το ξέρει να πούμε, ενώ άμα πεις «(Ι)μιτλερίμ» ξέρει ο άλλος, όπως ξεκινά να πούμε».
Οι καινούριοι μουσικοί το ξέρουν σαν «Κιόρογλου» το κομμάτι, οι παλιοί σαν «Πεχλιβάνη». Τον «Κιόρογλου» άρχισαν να το παίζουν με τα άλογα οι κανούργιοι καβαλαροί. Αυτόν τον χορεύαν με τα μαχαίρια. Ήταν στολισμένα τα άλογα, αλλά βάζαν τα «Ξύλα» και τον «Κιόρογλου», μ' αυτά αρχινούσε, ήταν ο σκοπός των αλόγων, των καβαλαρέων. Μέχρι τώρα αυτό, αυτοί τσοι σκοποί έχουν με τα άλογα. Αυτοί οι σκοποί ήταν του δρόμου, και χορευτικά είναι. Τα «Ξύλα» το χορεύουν συρτό, όταν συνοδεύουν τον ταύρο στου Αγίου Χαραλάμπη, παίζουν το σκοπό αυτό τον «Κιόρογλου» και τα «Ξύλα». Ο «Κιόρογλου» είναι προς το ζεϊμπέκικο, είναι και του δρόμου και χορευτικοί σκοποί. [...] Και το άλλο που λέμε είναι «Η Χανούμ», είναι το «(Ι)μιτλερίμ», επειδής αρχίζει με το «(Ι)μιτλερίμ», ενώ λέγεται «Χανούμ». Άμα το πεις «Χανούμ» μπορεί να μην το ξέρει να πούμε, ενώ άμα πεις «(Ι)μιτλερίμ» ξέρει ο άλλος, όπως ξεκινά να πούμε».
Δημοσίευση σχολίου