Οι καταλήψεις άδειων κτιρίων δεν είναι ούτε αθώες, ούτε ένοχες. Είναι δίκαιες.

Την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου δικάζονται στα Δικαστήρια της Σχολής Ευελπίδων (Κτίριο 2, 10 π.μ.) για «κατάληψη δημοσίου κτήματος» οι σύντροφοι Νίκος Γιαννόπουλος, Λευτέρης Βουρεκάς και Γιώργος Μανιάτης.
Η κατηγορία αφορά την κατάληψη του κτιρίου της οδού Τσαμαδού 15 στα Εξάρχεια που έγινε τον Νοέμβριο του 2009 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με πρωτοβουλία του Στεκιού Μεταναστών, το οποίο στεγάζεται στο διπλανό κτίριο της Τσαμαδού13, και άλλων συλλογικοτήτων της περιοχής.

Το συγκεκριμένο κτίριο ανήκει στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, μέχρι το 2005 λειτουργούσε ως μπαρ και τα χρόνια πριν από την κατάληψή του αποτέλεσε χώρο διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών. Αποφασίσαμε την κοινωνική αξιοποίηση του κτιρίου αφενός για να σταματήσει η εξαθλίωση του χώρου που επεκτεινόταν σε όλη τη γειτονιά και, αφετέρου, για να στεγάσουμε μια σειρά από δραστηριότητες (δωρεάν μαθήματα ελληνικών σε ενήλικες μετανάστες, συλλογική κουζίνα, παιδικό στέκι κ.λπ.) που δεν μπορούσαν πλέον να καλυφθούν από το κτίριο της Τσαμαδού 13.

Με αυτή τη λογική στείλαμε αμέσως επιστολή στο Δρομοκαΐτειο με την οποία εξηγούσαμε την ενέργειά μας, συναντηθήκαμε τρεις φορές με τη διοίκησή του, προτείναμε να καταβάλλουμε ένα λογικό ενοίκιο, συνυπολογίζοντας τις 6.000 ευρώ που δαπανήσαμε για τον εξανθρωπισμό του χώρου, καθώς και τη δημιουργία κυλικείου για αποασυλοποιούμενους ψυχικά πάσχοντες με τη σύμφωνη γνώμη και σε συνεργασία με γιατρούς του Νοσοκομείου. Απέναντι σε όλα αυτά η διοίκηση του Δρομοκαΐτειου απάντησε με εξώσεις και μηνύσεις, επιλέγοντας την εγκατάλειψη και την παρακμή αντί της κοινωφελούς δραστηριότητας και της αλληλεγγύης και την επίδειξη δύναμης αντί του διαλόγου. Φυσικά και εμείς συνεχίσαμε και συνεχίζουμε την κατάληψη της Τσαμαδού 15.

Στους καιρούς της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας, της διάλυσης του «κράτους πρόνοιας» και της πλήρους απαξίωσης των δομών ψυχικής υγείας και κοινωνικής φροντίδας, είμαστε υπερήφανες και υπερήφανοι που μετατρέπουμε ένα άδειο κτίριο σε κυψέλη αλληλεγγύης, συντροφικότητας και δημιουργίας, που απέναντι στο ζόφο των μνημονίων, της αποξένωσης και του ρατσισμού αντιπαραθέτουμε έμπρακτα την ελπίδα του αγώνα, της συλλογικότητας και της αυτοοργάνωσης.

Να απαλλαγούν οι τρεις σύντροφοί μας και να σταματήσει κάθε δίωξη σε βάρος του Κοινωνικού Κέντρου της Τσαμαδού 15.

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ