Για προφανείς λόγους δεν αναδημοσιεύουμε τώρα άρθρα του περιοδικού –πιθανόν θα το κάνουμε μετά 15 μέρες από την κυκλοφορία του- πιστεύοντας ότι αξίζει να στηρίξουμε αυτή την εκδοτική προσπάθεια αγοράζοντας το Unfollow.
Από την ιστοσελίδα του, παραθέτουμε το κύριο άρθρο του.
Ο Σαμαράς και η λήθη
Στις 18 Σεπτεμβρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ημέρα που η Χρυσή Αυγή δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Η μνήμη του πρέπει να φωτίζει και τις μνήμες όλων των θυμάτων της νεοναζιστικής οργάνωσης που προηγήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Των μεταναστών που μαχαιρώθηκαν και ξυλοκοπήθηκαν, όσο η κυβέρνηση Σαμαρά-Μπαλτάκου συζητούσε ακόμη και τη συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή, προτού χρησιμοποιήσει το έγκλημα στο Κερατσίνι για να χτίσει το όψιμο «αντιφασιστικό» προφίλ της με στόχο την ψηφοθηρία.
Όσο απίθανο και αν φαίνεται, η εγκληματική αυτή κυβέρνηση γαντζώνεται ακόμη στην εξουσία. Και τώρα, μπροστά στον κίνδυνο να πέσει επειδή δεν θα μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επιστρατεύει κάθε μέσο. Και οι πρόθυμοι –άξιοι εκπρόσωποι ενός σάπιου πολιτικού προσωπικού- πάντα υπάρχουν κάπου γύρω.
Ακόμη, όμως, και αν βρει τους πρόθυμους που αναζητεί, ο καιρός της κυβέρνησης Σαμαρά είναι μετρημένος. Διότι όλοι ξέρουν –τόσο το σύμπλεγμα ΜΜΕ-εργολάβων, όσο και τα στελέχη της ΝΔ– πως όσο παραμένει ο Αντώνης Σαμαράς στην εξουσία τόσο θα εκτινάσονται τα ποσοστά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ίσως λοιπόν δεν θέλουν να περιμένουν και να βρουν απέναντί τους με καταιγιστικά ποσοστά αυτούς που τόσο καιρό και τόσο βρώμικα πολεμούν. Ίσως επιλέξουν να αλλάξουν το σκηνικό πιο γρήγορα, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ακόμη δεκανίκια.
Σε κάθε περίπτωση, αν ο Αντώνης Σαμαράς επιμένει να γαντζώνεται στην πρωθυπουργική καρέκλα, είναι πιθανό να δούμε αυτό που τόσες φορές έχουμε δει στο παρελθόν: Τα ίδια τα κυβερνητικά ΜΜΕ να κάνουν μεταβολή, η ίδια η διαπλοκή να φωνάζει «Διαπλοκή!», και να γκρεμοτσακίζει τον πρώην εκλεκτό της στην πολιτική λήθη.
Δημοσίευση σχολίου