Με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα του 902 σε βάρος του Δημήτρη Καλτσώνη

Πηγή: Σύλλογος Μαρξιστικής σκέψης "Γ. Κορδάτος"

Με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα του 902 σε βάρος του Δημήτρη Καλτσώνη, επ. καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου και προέδρου του συλλόγου μας, το γραφείο τύπου του συλλόγου επισημαίνει τα εξής:

Είναι αυτονόητο δικαίωμα καθενός να διεκδικεί θέσεις επιστημονικού ή και πολιτικού χαρακτήρα. Το δικαίωμα αυτό άσκησε ο Δημ. Καλτσώνης διεκδικώντας τη θέση του Συνήγορου του δημότη στο Δήμο Ηλιούπολης, δίχως να υπάρξει κανενός είδους πολιτική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο προσχώρηση σε αυτόν, όπως με ψευδή και συκοφαντικό τρόπο διατείνεται το παραπάνω άηθες σχόλιο. Η στήριξη που πρόσφερε η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και όποιος άλλος στην υποψηφιότητα είναι μια επιλογή που αφορά μόνο τους ίδιους. (Τη θέση του Συνήγορου του δημότη τελικά κατέλαβε με τις ψήφους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ άλλος υποψήφιος).

Οι κομμουνιστές και γενικότερα οι αγωνιστές κρίνονται από το αν σε κάθε θέση, στο εργοστάσιο, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δημόσια ζωή, υπερασπίζουν τα λαϊκά συμφέροντα και κρατούν αγωνιστική και αξιοπρεπή στάση, αν αξιοποιούν τις δυνατότητες για να προωθήσουν την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων. Το να αποφεύγει κάποιος να μπει μπροστά στα προβλήματα δεν είναι επαναστατική στάση ζωής, είναι υπεκφυγή συνδυασμένη με παχιά «επαναστατικά» λόγια.

Σε σχέση με τις συκοφαντική επίθεση ότι δήθεν ο Δ. Καλτσώνης προσχώρησε στο ΣΥΡΙΖΑ, το γραφείο τύπου του συλλόγου μας επισημαίνει τις από καιρό εκφρασμένες εκτιμήσεις του:

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την πορεία του συμβιβασμού και εναγκαλισμού του με την άρχουσα τάξη. Νέα σημάδια η συμμετοχή στο Κόμο, οι δηλώσεις εγχώριων και διεθνών οικονομικών παραγόντων στο Bloomberg που «καθησυχάζουν» για την περίπτωση ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, αλλά κυρίως το πρόγραμμα που παρουσίασε στη ΔΕΘ: ελάχιστες μικροαλλαγές εντελώς προσωρινής ανακούφισης που γρήγορα θα εξανεμιστούν. Εγκαταλείπει ακόμη και δικές του προηγούμενες θέσεις έστω για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να συγκρουστεί με την εγχώρια και ξένη ολιγαρχία  (ΣΕΒ, ΕΕ, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ).

Το ΚΚΕ συνεχίζει απρόσκοπτα τη σεχταριστική, αριστερίστικη πορεία του. Στην προεκλογική περίοδο έκανε κάποιο φραστικό ρετουσάρισμα προκειμένου να μην χάσει ψήφους. Αμέσως μετά επανήλθε σταθερά. Αναπτύσσει υπερεπαναστατική ρητορεία αλλά δεν συμβάλει στην ανάπτυξη ενωτικών αγώνων σε αντιμονοπωλιακή γραμμή.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με ευθύνη της ηγεσίας του ΝΑΡ και του ΣΕΚ, αφού τορπίλισε όποιο εγχείρημα μετωπικής συμπόρευσης, αναδιπλώθηκε πιο σεχταριστικά μετά τις εκλογές. Η αντίληψή τους είναι παρόμοια με της ηγεσίας του ΚΚΕ.

Αναδεικνύεται επομένως, ολοένα και πιο έντονα, η έλλειψη επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης που θα έχει πολιτική βασισμένη στη μαρξιστική λενινιστική ανάλυση και θα χαράζει την κατάλληλη για τις συνθήκες πολιτική κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών.

Επείγει η ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού και γενικότερα του μαζικού κινήματος με ενωτικές, αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε αντιμονοπωλιακή γραμμή. Επείγει η οργάνωση μαζικής αντίστασης του λαού (εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων) στην επίθεση που θα συνεχίσει να δέχεται το επόμενο διάστημα, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, παντού.

Η υποταγή, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, βήμα προς βήμα, στο πλαίσιο που χαράσσουν η ΕΕ και οι ισχυροί δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη του κινήματος ούτε, πολύ περισσότερο, στην απελευθέρωση του λαού. Ούτε οι επαναστατικές μεγαλοστομίες τύπου ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορούν να το πετύχουν.

Σε πολιτικό επίπεδο, επείγει να συγκροτηθεί μια συμμαχία, ένα μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων οι οποίες, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφορές και διατηρώντας η κάθε δύναμη την αυτοτέλειά της, θα παρέχουν μια ενωτική, αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική λύση.