Όταν το Κράτος και η δικαστική εξουσία εξαναγκάζουν τους κρατούμενους σε «χορηγία» προς «κοινωφελή ιδρύματα», ως αντίτιμο της ελευθερίας τους…
Απλά τότε καταδεικνύεται για μια ακόμα φορά η ταξικότητα, η βαρβαρότητα της δικαστικής εξουσίας, του σωφρονιστικού συστήματος, του συστήματος των ποινών..
Απλά τότε τρέχουμε, ή βρισκόμαστε ήδη σε ένα νομικό Μεσαίωνα..
Με το άρθρ. 100 παρ.3 του Ποινικού Κώδικα παρέχεται η δυνατότητα σε όσους έχουν καταδικασθεί για πλημμέλημα ή κατ΄εξαίρεση για κακούργημα, να ανασταλεί η εκτέλεση της ποινής τους (αποφυλάκιση) με την επιβολή περιοριστικών όρων, μεταξύ των οποίων είναι και η «προσφορά ποσού, ύψους μέχρι 10.000 ευρώ, σε " κοινωφελές ίδρυμα» !!!!!!!!
Και αυτό, όταν είναι γνωστό, ότι το 70% των κρατουμένων είναι άποροι
Και αυτό, όταν είναι γνωστό, ότι υπάρχουν κρατούμενοι, ασθενείς, οροθετικοί, χρήστες, που χρήζουν οι ίδιοι προστασίας και κοινωνικής βοήθειας και παραμένουν έγκλειστοι, γιατί δεν έχουν να καταβάλλουν τις υπέρογκες χορηγίες που διέταξε, ως περιοριστικό όρο, το δικαστήριο για την αποφυλάκισή τους, προς κάποιο «κοινωφελές ίδρυμα»…
Και ποια είναι αυτά τα κοινωφελή ιδρύματα;
Με ποια κριτήρια καθορίζονται;
Και πως είναι δυνατόν, στη βάση ποιάς ηθικής (έστω και δικής τους ηθικής), ποιού κώδικα αξιών, δέχονται να λαμβάνουν από τους τελευταίους κρίκους της κοινωνικής αλυσίδας, αυτές τις χορηγίες του αίσχους και της ντροπής;
Το θέμα, το ξέρω, δεν είναι από τα κεντρικά πολιτικά, δεν είναι της τρέχουσας επικαιρότητας, δεν είναι mainstream, αλλά είναι ανατριχιαστικό!
Και ως τέτοιο οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε και να αντιδράσουμε.
• Το σχόλιο αυτό γράφτηκε με αφορμή ανάλυση του θέματος στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, 26/10/2014
Δημοσίευση σχολίου