Τι διάολο μνήμη έχουν εκεί στα κεντρικά του ΣΥΡΙΖΑ;

Με το κείμενο που βλέπουμε στην φωτογραφία σχολίασε ο αρθρογράφος που επιμελείται την στήλη "Συριζέικη ανθωπολογία", στην εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" την τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα στην συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης στην βουλή.

Από την ίδια εφημερίδα παραθέτουμε ένα κείμενο που υπογράφει ο Σωκράτης Μαντζουρνάνης και ρίχνει φαρμακερές μπηχτές στην ηγεσία του Σύριζα. Αιτία είναι η φημολογούμενες προσχωρήσεις στο κόμα της Κουμουνδούρου "τελειωμένων" βουλευτών που στις προηγούμενες εκλογές είχαν αποκτήσει βουλευτική καρέκλα με την σημαία άλλου κόμματος. (Σε αρκετές Κυριακάτικες εφημερίδες υπάρχουν ανάλογα ρεπορτάζ και σχετική ανάρτηση θα κάνουμε αργότερα).

Κόσμος πάει κι έρχεται

 Κινητικότητα!
Πολύ κινητικότητα, παιδιά.
Από κάθε κατεύθυνση, προς κάθε κατεύθυνση, με πολλή πρεμούρα και με το βλέμμα σταθερά στραμμένο προς την πολυπόθητη κυβερνητική εξουσία, που συνεχίζει να εξιτάρει και να ψιλοδουλεύει όλους τους επίδοξους μνηστήρες της.

«Κόσμος» πάει κι έρχεται, στους πολυδαίδαλους εξουσιαστικούς διαδρόμους και ο πραγματικός κόσμος περιμένει ακίνητος, με τον ΕΝΦΙΑ στο χέρι, ελπίζοντας πως θα βγει ζωντανός από την «ουρά» της ξεφτίλας και της εξαθλίωσής του.

Ο λαός ακίνητος και αποσβολωμένος. Ελπίζει, αγανακτεί και αναθέτει. Όμως και να ξεκουνηθεί λιγάκι, δεν το αποφασίζει. Φαίνεται θα έχει τους λόγους του. Ψηφίζει» (στους δημοσκόπους) ΣΥΡΙΖΑ και θεωρεί «καταλληλότερο» τον Σαμαρά.
Δεν αντέχει ούτε στιγμή τούτη την κυβέρνηση, όμως δεν θέλει να γίνουν εκλογές για να φύγει.
Και δεν τους θέλει και δεν μας εμπιστεύεται. Απελπισία και αδιέξοδο!
Και σταθερά πάντα τρίτη δύναμη η Χ.Α.

Αν η κοινωνία στέκει άμήχανη, ακούνητη κι ανέκφραστη σαν τις Καρυάτιδες της Αμφίπολης, στα κόμματα κόσμος πάει κι έρχεται. Μεγάλη κινητικότητα και σούρτα-φέρτα. Τα ευγενή σπορ των συνεργασιών, των συμμαχιών, της ενότητας και των τρυφερών πολιτικών εναγκαλισμών, γνωρίζουν
μέρες δόξας.

Βουλευτές φεύγουν, έρχονται, ξαναφεύγουν, ανεξαρτητοποιούνται. Φτιάχνονται κόμματα, κινήσεις, συλλογικότητες, διαλύονται, ξαναφτιάχνονται.
Πολλή κινητικότητα και το παλιό και σοφό «μάζευε κι ας είναι και ρόγες», γνωρίζει μεγάλες πιένες.
Έστω κι αν όλες οι ρόγες δεν είναι και της προκοπής. Φτάνει να μαζευτούν από ’δω 120 ή από ’κει 180.

Αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως ο κύριος Φώτης αναδεικνύεται ένας εκ των πλέον επιτυχή μένων πρωταγωνιστών του σπορ «πέρα-δώθε».
Δεν είναι πολύς ο καιρός που δήλωνε ο σοβαρός πολιτικός ότι «οι δύο πολιτικοί πόλοι -αυτός της δικομματικής κυβέρνησης και αυτός του ΣΥΡΙΖΑ- δεν μπορούν να εντάξουν τη χώρα σε μια πορεία συντεταγμένης εξόδου από την κρίση και να την οδηγήσουν σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο».

Πριν αλέκτωρ λαλήσει ούτε δύο, δηλώνει ότι επιθυμεί «να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας, μετον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, στη βάση μίας προγραμ- ματικής συμφωνίας».

Και καλά, αυτός ο γραφικός κύριος, από τα μαλλιά του πιάνεται και από το 1%. Ο καλός όμως σ. Βίτσας, τι το ήθελε αυτό το «.. .είναι θετική η δική σας απόφαση για το σχηματισμό προοδευτικής
κυβέρνησης εναλλακτικής στη λιτότητα και τα μνημόνια. Μιας συμφωνίας εθνικού χαρακτήρα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό».

Τι διάολο μνήμη έχουν εκεί στα κεντρικά του ΣΥΡΙΖΑ; Πήραμε τον Φώτη, δώσαμε στον Αλαβάνο τον Λαπαβίτσα, κερδίζουμε όπως φαίνεται την Τζάκρη, μπορεί να κερδίσουμε και τον Μαργαρίτη, ίσως και την Πίτσα Παπαδοπούλου που είναι και φωνάρα.

Καλοδεχούμενη και η στήριξη από τον Γιαννακόπουλο ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η λύση για την Ελλάδα» και η καλή κουβέντα από τον επικεφαλής του Ομίλου Λάτση, Αθανασίου, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα εργαστεί σίγουρα για το καλό της χώρας».
Τώρα η ρελάνς της Ν.Δ. με Ρουσόπουλο, δεν νομίζω πως μπορεί να μας απειλήσει.
Ίσως Ψαριανός-Λυκούδης να είναι η πραγματική απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ξέρω, αν στα σοβαρά αναρωτιούνται ακόμα σοβαροί άνθρωποι, γιατί η κοινωνία δεν είναι στους δρόμους.
Ίσως να φταίει που πέθανε ο φυσικός αρχηγός των διαδηλωτών, ο αδέσποτος "Λουκάνικος". Ισως να φταίμε κι εμείς ...