Στο 19ο χρόνο ζωής η εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ

Του Γ. Γ

Πως περνούν τα χρόνια!!! Διάβαζα στην ιστοσελίδα eksegersi.gr ένα άρθρο του Πέτρου Γιώτη που κάνει αναφορά ότι η εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ έκλεισε 18 χρόνια κυκλοφορίας. 

Ημουνα απ’ αυτούς που ακολούθησαν την μετάλλαξη της ΣΑΚΕ (Συνεπή Αριστερή Κίνηση Ελλάδας) σε ΚΟΝΤΡΑ και απ’ αυτούς που αρθρογραφούσαν από τα πρώτα δοκιμαστικά φύλα της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ. 
(Εχω διαχωρίσει την θέση μου αρκετά χρόνια απ’ αυτή την συλλογικότητα, για λόγους που δεν είναι του παρόντος).

Με πλημμύρισαν πάντως πολλές αναμνήσεις διαβάζοντας το άρθρο του Π.Γ. Το παραθέτω:

19ος χρόνος

Με το φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας η «Κόντρα» μπαίνει αισίως στο 19ο έτος της. Ενας χρονογράφος της παλιάς Αθήνας θα έγραφε ενδεχομένως «δεσποινίς ετών 19», αλλά για μας η ηλικία από μόνη της δε σημαίνει τίποτα. Σημασία έχει πώς πέρασαν τα προη-       γούμενα 18 χρόνια, τι αφήνουν ως παρακαταθήκη για τα επόμενα.

Οι νεότεροι στην ηλικία συντάκτες της σημερινής «Κ» προσπαθούσαν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα όταν ξεκινούσε αυτό το εγχείρημα. Οι μεγαλύτεροι είχαμε κατάμαυρα μαλλιά που τώρα έχουν ασπρίσει. Κάποιοι απ’ αυτούς που πρωτοξεκινήσαμε κουράστηκαν και εγκατέλειψαν, άλλοι ήρθαν να τους αντικαταστήσουν. Η ίδια η εφημερίδα ξεκίνησε ανιχνευτικά ως προς το στιλ και το ύφος της, τα βρήκε στην πορεία, τα ανανέωσε, τα άλλαξε, τα βελτίωσε. Ενηλικιώθηκε όπως ενηλικιώνεται κάθε ζωντανός οργανισμός. Με τη διαφορά ότι στο χέρι της είναι να μη γεράσει ποτέ. Να μπορεί να τραβάει νέο αίμα στις γραμμές της, να προσαρμόζεται στις ανάγκες της εποχής, να παίρνει τα μηνύματά τους.

Αν καμαρώνουμε για κάτι σ’ αυτή την εφημερίδα είναι τρία πράγματα. Τα παραθέτω σε τυχαία σειρά. Πρώτο, παραμείναμε σταθεροί στο ιδεολογικοπολιτικό μας πλαίσιο. Δεύτερο, ποτέ δεν κρύψαμε τις απόψεις μας, δεν παίξαμε οπορτουνιστικά παιχνίδια, δε χαϊδέψαμε αυτιά, δεν προσπαθήσαμε να κοροϊδέψουμε τον αναγνώστη. Τρίτο, εμμείναμε στη γραμμή των πολιτικών αποκαλύψεων που ξεκινούν από το ρεπορτάζ. Αξίζει να μείνουμε λίγο στο τελευταίο.

Είναι μόνιμο χαρακτηριστικό του λεγόμενου ακροαριστερού Τύπου η θεωρητική απεραντολογία που συχνά καταλήγει σε παπαρολογία. Σελίδες επί σελίδων γεμίζουν με τα ίδια και τα ίδια. Ακόμη και καλογραμμένα κείμενα καταντούν ανιαρά, γιατί δεν έχουν να πουν κάτι καινούργιο, αλλά επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια. Η λεξιλαγνεία ποτέ δεν έκανε σημαντική τη λογοτεχνία, πώς θα μπορούσε να κάνει την πολιτική φιλολογία;

Στην «Κ», ξεκινώντας από κάποιες θεμελιώδεις επισημάνσεις του Λένιν, είπαμε από την αρχή ότι θα κάνουμε ρεπορτάζ, για να μπορούμε να κάνουμε πραγματική δουλειά πολιτικών αποκαλύψεων. Κι επειδή δε θέλαμε να μοιάσουμε στον αστικό Τύπο, ο οποίος υποκριτικά διαχωρίζει το ρεπορτάζ (το οποίο υποτίθεται ότι είναι αντικειμενικό) από το άρθρο (το οποίο μπορεί να εμπεριέχει και το υποκειμενικό στοιχείο), καθιερώσαμε ένα διαφορετικό στιλ, στο πλαίσιο του οποίου το ρεπορτάζ και το άρθρο συντίθενται σε ΟΛΟΝ.

Ποτέ δεν κάναμε ψεύτικο ή παραποιημένο ή παραφουσκωμένο ρεπορτάζ. Το ρεπορτάζ είναι η αποκάλυψη της αλήθειας και οι πραγματικοί κομμουνιστές ποτέ δε φοβήθηκαν την αλήθεια. Δεν υπάρχει αλήθεια «δική μας» και «των άλλων», υπάρχει απλώς η αλήθεια. Αλλά και ποτέ δεν αφήσαμε τα δεδομένα του ρεπορτάζ «χύμα», ιδεολογικά και πολιτικά «απροστάτευτα», χωρίς τη συναγωγή συμπερασμάτων απ’ αυτά, χωρίς τη θεωρητική γενίκευση όποτε αυτή ήταν απαραίτητη, χωρίς την μετά παρρησίας διατύπωση της γνώμης μας, χωρίς κάλεσμα για δράση.

Γι’ αυτό και σ’ αυτά τα 18 χρόνια ουδείς τόλμησε να διαψεύσει ρεπορτάζ μας, μολονότι πολλοί διαφώνησαν ή και στάθηκαν απέναντι στα πολιτικά μας συμπεράσματα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που με τα μαχητικά ρεπορτάζ μας κερδήθηκαν μικρές ή μεγαλύτερες μάχες. Δεν ήταν λίγες φορές που με τις αποκαλύψεις μας συγχωνευτήκαμε με κινήματα αντίστασης, βοηθώντας την πάλη τους.

Μπαίνοντας στο 19ο χρόνο της ζωής της «Κ» μπορούμε ευπρόσωπα να υποσχεθούμε ότι θα συνεχίσουμε σ’ αυτό το δρόμο. Μπορούμε να το κάνουμε και θα το κάνουμε, πάντα με τη δική σας βοήθεια.

Π.Γ.