Όπως αποδεικνύεται και από το προηγούμενο, της 8ης Αύγουστου, αλλά και από το τωρινό, της 14ης Αυγούστου, άρθρο του κατ' επάγγελμα μυθιστοριογράφου και πλαστογράφου της ιστορίας Διονύση Χαριτόπουλου στην γνωστή " .. των Συντακτών", οι σκοποί των "ιστορικών" άρθρων του για τον ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ, είναι βασικά τρεις:
Α) Να συκοφαντήσει και να λασπώσει -όσο περισσότερο γίνεται- το κόμμα που ήταν η ψυχή της Αντίστασης, και του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ - δηλ.το επαναστατικό ΚΚΕ της Τρίτης Διεθνούς, σαν κόμμα δήθεν ξενοκίνητο, εγκληματικό, ανάξιο.
Ό,τι ακριβώς έλεγε επί δεκαετίες για το ΚΚΕ το μοναρχοφασιστικό, το ξεπουλημένο κι ολότελα εξαρτημένο από τους αγγλοαμερικάνους εγχώριο καθεστώς...
Ό,τι αναμασούν ακόμα και σήμερα τα ακροδεξιά και τα ναζιστικά αποβράσματα, οι επίγονοι των ταγματαλητών και των "σουρλαίων".
Το ίδιο ακριβώς είχε επιχειρήσει να κάνει ο αισχρός αντικομμουνιστής πλαστογράφος Χαριτόπουλος και πριν 20 χρόνια, όταν κυκλοφόρησε τη γνωστή του (αληθινά μπεστ σέλλερ!) μυθοπλασία για κάποιον Άρη "αρχηγό ατάκτων" (!!!) τον οποίο αντιπαρέθετε εξολοκλήρου στο... κόμμα του, στο κόμμα που τον διέπλασε και τον ανέδειξε κορυφαίο του στέλεχος και αρχηγό του στρατού της Αντίστασης!
Εκείνο το παραμύθι του Χαριτόπουλου, τότε, είχε γίνει η σημαία των ΠΑΣΟΚων αντικομμουνιστών κι όχι μόνο. (Αν ευκαιρήσω κάποια στιγμή, θα σας στείλω παλιότερα γραπτά μου για κάτι παρόμοια μυθεύματα επαρχιακών "Χαριτόπουλων" σε εφημερίδες του Βόλου)
Σήμερα ο Χαριτόπουλος προσβάλλει βάναυσα τη μνήμη των μαχητών της ΟΠΛΑ και του ΔΣΕ, παριστάνοντας υποκριτικά τον ...οπαδό του ΕΛΑΣ (!!!), ενώ γίνεται ολότελα γελοίος, όταν γράφει ότι κορυφαία στρατιωτικά στελέχη του ΔΣΕ, όπως ο (αντάρτης στον ΕΛΑΣ) από το 1943... Χαρίλαος Φλωράκης ήταν ...άκαπνοι και δεν ήξεραν να περάσουν τον αορτήρα του όπλου!
Τέτοιες απύθμενες ανοησίες ούτε οι μοναρχοφασίστες και οι χουντικοί δεν είχαν αποκοτήσει ποτέ τους να ισχυριστούν στα σοβαρά. (Αφήστε δηλαδή που ακόμα τους τσούζει η Καρδίτσα και το Καρπενήσι!)
Β) Να συκοφαντήσει αναίσχυντα τη Σοβιετική Ένωση, το ΚΚ των μπολσεβίκων και προσωπικά τον Στάλιν, αναμασώντας εναντίον τους όλες τις μεταπολεμικές ιμπεριαλιστικές απατεωνιές και πλαστογραφίες για από κοινού συνέργεια στο ... μοίρασμα του κόσμου, για στυγνό ξεπούλημα της Ελλάδας και των Ελλήνων κομμουνιστών, και όλη αυτή τη μαύρη σαβούρα δεκαετιών που συσκοτίζει την απλή αλήθεια: ο αγώνας του ΕΑΜ, η νικηφόρα επανάσταση, για να θυμηθούμε την έκφραση του Θανάση Χατζή, χάθηκε από ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς της ηγεσίας του δικού μας κόμματος και του Μετώπου, το 1944, πριν την απελευθέρωση (αποκήρυξη του αντιφασιστικού δημοκρατικού κινήματος των στρατιωτών στη Μέση Ανατολή, Λίβανος, Καζέρτα ...άφιξη Σκόμπυ) αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο έδωσε υποχρεωτικά τη μάχη του Δεκέμβρη, για να καταλήξουμε έτσι στο αναπάντεχο αίσχος της Βάρκιζας, στην τραγωδία ενός ολάκερου μαχόμενου λαού...
Όσο για την εποποιία του ΔΣΕ, αν θέλει ο Χαριτόπουλος να κάνουμε κι εμείς ορισμένες υποθέσεις, βάσιμα θα είχε πολύ καλύτερη έκβαση, αν το δεύτερο αντάρτικο είχε ξεκινήσει νωρίτερα και με καλύτερη οργάνωση, πριν προλάβει το μοναρχοφασιστικό καθεστώς να μαντρώσει την κυρία μάζα των μαχητών του ΕΛΑΣ σε φυλακές και Μακρονήσια.
Αν άρχιζε, ας πούμε, ένα χρόνο ή κι ένα οκτάμηνο νωρίτερα...
Και γ) Να προβάλει ο Χαριτόπουλος ως δήθεν αληθινό πολιτικό σκοπό και υπέρτατο στόχο του ΕΑΜ -ΕΛΑΣ, επομένως και ως ιδανικό των αγωνιστών, όχι τη Λαοκρατική Δημοκρατία, που εξελίσσεται σε σοσιαλιστική, δηλ. τη λαϊκή εξουσία των εργαζομένων μαζών, αλλά μιαν ... αβασίλευτη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία "δυτικού τύπου", δηλαδή ένα καθεστώς αποτελεσματικής δικτατορίας του κεφαλαίου, αλλά με εξευγενισμένες μεθόδους διακυβέρνησης! Εκεί άλλωστε καταλήγουν οι πόθοι του και το άρθρο του ολόκληρο προχτές...
Και ναι μεν η αβασίλευτη κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι πολύ καλύτερη από το φασισμό και τη μοναρχία, αλλά το ΕΑΜ είχε ήδη ξεκινήσει μια πολύ βαθύτερη κοινωνική επανάσταση στην Ελεύθερη Ελλάδα, δίνοντας ήδη τα πρώτα φύτρα και τα όργανα μιας εντελώς νέας εξουσίας: της εξουσίας του κυρίαρχου εργαζόμενου λαού, της Λαϊκής Δημοκρατίας, της πραγματικής δημοκρατίας, που λύνει ουσιαστικά από την αρχή το ζήτημα της κρατικής εξουσίας και λειτουργεί, σε συνθήκες σαν της Ελλάδας, σαν πρώτο στάδιο προς τον πλήρη σοσιαλισμό.
Φυσικά, αν το ΕΑΜ δεν έπεφτε σε άκαιρους συμβιβασμούς, ήταν πιθανό οι Εγγλέζοι ιμπεριαλιστές να προσπαθούσαν να το διεμβολίσουν και να το διασπάσουν μετά την απελευθέρωση και την κατάληψη της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, προτρέποντας τις μικροαστικές ή και ορισμένες μειοψηφικές αστικές, σύμμαχες ως τότε με το ΚΚΕ στην αντιφασιστική πάλη, ηγεσίες να τα σπάσουν μαζί του.
Αυτό το έχει πάντα στο νου του ο πλαστογράφος Χαριτόπουλος, όταν κάνει νύξη στις ιδιαίτερες επαφές του αγγλικού ιμπεριαλισμού με τέτοιες ηγεσίες.
Ωστόσο, αν πράγματι το ΕΑΜ κι ο ΕΛΑΣ είχαν πάρει την εξουσία και στην Αθήνα, θα ήταν απείρως δυσκολότερο για τέτοιους αστούς ή μικροαστούς ηγέτες (αριστερούς φιλελευθέρους ή Σβωλοτσιριμώκους) να παίξουν το διασπαστικό παιχνίδι κόντρα στη θέληση του κυρίαρχου λαού.
Λες κι ο Τσώρτσιλ δεν επεχείρησε κι εκεί τα παιχνίδια του. Λες και οι Εγγλέζοι δεν θα ήθελαν πλήρη έλεγχο της Αδριατικής Θάλασσας. Για να μην του θυμίσουμε επίσης τον καλπασμό της νικηφόρας Κινεζικής Επανάστασης!
Μιλιά λοιπόν ο κ. Χαριτόπουλος για το πώς εκεί επιδέξια οι κομμουνιστές πέρασαν από τον αντιφασιστικό αγώνα στη λαϊκή δημοκρατία. Δεν τον συμφέρει βλέπετε τον οπαδό του αστικού κοινοβουλευτισμού μυθιστοριογράφο μας, που από τα πολλά του τα μυθιστορήματα σχημάτισε την αντίληψη πως, τάχα μου, η ιστορία είναι ένα σκοτεινό παιχνίδι στα χέρια των ηγετών των Δυνάμεων, και των προσωπικών τους επιδιώξεων, και όχι υπόθεση της ταξικής πάλης εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού σε κάθε χώρα.
Συμπερασματικά: ο μεν Διονύσης Χαριτόπουλος είναι απλώς ένας στρατευμένος αντικομμουνιστής. Πλαστογραφεί το παρελθόν της επανάστασης, πετυχημένο ή αποτυχημένο, με σκοπό σαφέστατο να αηδιάσει και να φοβηθεί ο κόσμος της εργασίας, έτσι ώστε να μην ξεδιπλωθεί εύκολα μια νέα επαναστατική άνοδος στο παρόν και στο μέλλον.
Έτσι τουλάχιστον νομίζει ο αντικομμουνιστής μυθιστοριογράφος.
Ταυτόχρονα, γράφει ακόμη ένα... μυθιστόρημα φαντασίας σε συνέχειες. Αλλά φυσικά ο κανόνας της Ιστορίας είναι ότι αυτή γράφεται και κρίνεται μόνο στη βάση πραγματικών γεγονότων, ενώ δεν έχει καμιά σχέση με υποθετικά σενάρια τύπου "αν" και "ίσως", ε, τότε θα...
Αλλά όλα αυτά που σοφίζεται ο Χαριτόπουλος, είναι -σε τελική ανάλυση- μια ακόμη καλή αφορμή για να ανεβαίνει η κυκλοφορία της " ...Συντακτών του σαββατοκύριακου", οπότε μάλλον θα έχουμε νέες συνέχειες του ίδιου παραμυθιού. Ίδωμεν...
Δημοσίευση σχολίου