Προσωπικά χαιρετίζω κάθε πράξη Αντίστασης στο Φασισμό, από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται, με οποιοδήποτε τρόπο κι αν εκδηλώνεται. Μάλιστα ένας από τους πιο όμορφους τρόπους εκδήλωσης της οργής μας είναι το φάσκελο και το γιουχάισμα.
Θα πείτε, ότι είναι το λιγότερο μπροστά σε αυτά τα εγκλήματα, που τα καθάρματα, οι δοσίλογοι, διέπραξαν εναντίον μας. Όμως ο τρόπος αυτός, ο οποίος συνδυάζεται και με άλλες μορφές αποδοκιμασίας είναι ίσως ο καλύτερος για να καταστρέφει φιέστες, στημένα επικοινωνιακά παιχνίδια προπαγάνδας, καθόσον δείχνει τι είδους απήχηση έχει αυτή η πολιτική στον κόσμο.
Το "παράσημο της ανοικτής παλάμης" παρέλαβε ο υποτακτικός της τρόικας στο Ναύπλιο, καταστρέφοντας το σώου που ετοίμαζε. Έτσι, αντί να ενισχύσει το προφίλ του ανεβάζοντας το καταρρακωμένο ηθικό στα γίδια, το έριξε στα τάρταρα.
Έξοχα! Συνήθως όταν κάποιος τιμάται, συγκεντρώνεται κόσμος για να τον επευφημήσει. Εκτός αν γίνεται θέατρο της κακιάς ώρας, μια απόπειρα γλειψίματος, που εξοργίζει και προκαλεί. Ήταν πολύ φυσικό λοιπόν το πλήθος του κόσμου να "χαιρετά" με ανοικτά τα δάκτυλα των χεριών του τη μαριονέτα που ακούει για την ώρα στο όνομα "πρωθυπουργός".
Η αγανάκτηση είναι η έκφραση αναζήτησης της χαμένης δικαιοσύνης και ελευθερίας που μας στέρησε η πολιτική του.
Πως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά; Ο παγωμένος από τον κρύο αλλά και τις προκλήσεις εργαζόμενος, ο άστεγος, ο άνεργος, αυτός που είδε να του κλέβουν το μισθό ή τη σύνταξη μπροστά στα μάτια του, αυτός που τον θυσιάζουν ακούσια στο βωμό του κέρδους των τοκογλύφων, έδωσε το δικό του "βραβείο".
Αποδοκίμασε όσους τον προκαλούν, λοιδόρησε όσους τον λοιδορούν. Έντονες λοιπόν αποδοκιμασίες και έντονη παρουσία μπάτσων στο Ναύπλιο, όπου οι κάτοικοι φώναξαν συνθήματα κατά της πολιτικής.
Κι ο σαμαράς; Α αυτός; Πήρε το χρυσό κλειδί της πόλης, μαζί με τον υπόλοιπο χρυσό (τα χρυσά δόντια πχ) των Ελλήνων να τα στείλει στους τοκογλύφους. Ζαρωμένος πίσω από τις ασπίδες των πραιτοριανών, ο αδίστακτος καίσαρας ήταν φανερά αμήχανος. Όχι δεν έκανε "τσάμπα μαγκιές" αυτή τη φορά. Το λερωμένο εσώρουχο, του δημιούργησε σύγκαμα...
Η τακτική μόνο ακριβά θεάματα με τάφους και κλειδιά, χωρίς καθόλου άρτο, δεν πιάνει. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη η φιέστα τόσο μεγαλύτερη κι η αγανάκτηση. Γιατί δεν είμαστε πια στην εποχή του Καλιγούλα και του Νέρωνα. Ακόμα κι αυτοί όμως, αν δείτε την ιστορία, είχαν κακό τέλος. Οπότε "κύριε" σαμαρά, τα παράσημα της Τρόικας και των κολάκων της αυλής σου δεν μας δημιουργούν καμιά εντύπωση, παρά μόνο οργή. Αλήθεια, πόσο πήγε το μαλλί για το σώου; Πόσο κόστισε η νέα αποτυχία;
Δημοσίευση σχολίου