Η συγκυβέρνηση προπαγανδίζει τη «συνετή έξοδο» από το Μνημόνιο, η οποία στην πραγματικότητα σηματοδοτεί και ενεργοποιεί την είσοδο στο νέο Μνημόνιο. Η «έξοδος» αυτή μας οδηγεί αυτομάτως στο να ζήσουμε σε μια «κανονική χώρα». Προκειμένου όμως να εκπληρωθεί αυτή η επαγγελία θα πρέπει να αποφευχθούν «πάση θυσία» οι εκλογές και να εξευρεθούν «οπωσδήποτε» οι 180 ψήφοι ώστε να διασφαλιστεί η «πολιτική ομαλότητα», δηλαδή η «μνημονιακή ομαλότητα», η αδιατάρακτη συνέχεια και αναπαραγωγή του μνημονιακού καθεστώτος.
Ας προσέξουμε το λεξιλόγιο της κυβερνητικής προπαγάνδας: σύνεση, κανονικότητα, ομαλότητα... Λέξεις, λεκτικές - νοηματικές εκφορές που διεκδικούν την κοινή αποδοχή, που αποπνέουν την «ουδετερότητα» - αντίστοιχα προς τον δείκτη pH 5 στη Χημεία.
«Συνετή έξοδος από το Μνημόνιο». Στην πράξη, επιπολαιότητα, απρονοησία, ασύγγνωστη άγνοια των συνθηκών. Η «συνετή έξοδος» μετατράπηκε μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα σε επονείδιστη, σε άτακτη υποχώρηση. Το "βιώσιμο" για τη συγκυβέρνηση χρέος της τάξεως του 175% είναι στην πραγματικότητα "αβίωτο" για κάθε σοβαρό αναλυτή, για κάθε αξιόπιστο διεθνή οργανισμό.
Με ευρωπαϊκό ρεκόρ στην ανεργία, με διάλυση του παραγωγικού ιστού, με τη συνεχή φτωχοποίηση του πληθυσμού - μόνο πέρυσι το πραγματικό εισόδημα μειώθηκε κατά 14,5 δις ευρώ. Η «κανονική χώρα», την οποία διαφημίζει ο Αντώνης Σαμαράς, βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από τις αρχές του 2010. Όχι μόνο γιατί το χρέος και τα πραγματικά ελλείμματα επιδεινώθηκαν, αλλά γιατί, κυρίως, καταστράφηκε ένα μεγάλο τμήμα του παραγωγικού και κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας - που χρειάσθηκε πολλές δεκαετίες για να συσσωρευθεί.
Πολιτική «ομαλότητα» δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν υπάρχει μια κυβερνητική εξουσία
που έχει απωλέσει την κοινωνική νομιμοποίηση, που έχει ευτελίσει το Κοινοβούλιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς, που έχει καταλύσει ακόμα και τα παραδοσιακά και «ιερά» γι' αυτή αστικού τύπου δικαιώματα. Αυτή η πραγματικότητα σημαίνει πολιτική ανωμαλία.
«Πολιτική ομαλότητα» για τη συγκυβέρνηση και το καθεστώς των μνημονιακών συμφερόντων σημαίνει «μνημονιακή ομαλότητα», δηλαδή ακώλυτη συνέχιση των νεοφιλελεύθερων - μνημονιακών πολιτικών. «Ανωμαλία» για το καθεστώς αυτό αποτελούν η τήρηση των δημοκρατικών κανόνων και η έκφραση της λαϊκής βούλησης. Η προσφυγή στις εκλογές αποτελεί για τη συγκυβέρνηση εφιάλτη. Ένα είδος «πραξικοπήματος» κατά της μνημονιακής εξουσίας...
«Νόμος και Τάξη»
Όμως η εμβέλεια της μνημονιακής προπαγάνδας με τη χρήση του μνημονιακού, «αποχρωματισμένου» λεξιλογίου είναι περιορισμένη. Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί και τα προπαγανδιστικά φερέφωνα της συγκυβέρνησης αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως ανόητους, ευπειθείς, αφελείς. Αγνοούν το αξίωμα ότι ακόμα και η πλέον απροκάλυπτη προπαγάνδα είναι «υποχρεωμένη» να λέει τουλάχιστον τη μισή αλήθεια ...
Γι' αυτό και στην καθημερινή πραγματικότητα εφαρμόζεται η μέθοδος της «συμβολικής και πρακτικής βίας». «Νόμος και Τάξη». Το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα των Hayek και Nozick που εφαρμόσθηκε από την εποχή Ρίγκαν - Θάτσερ αναβιώνει καθημερινά, ακόμα και στους χώρους του πνεύματος και της επιστήμης, στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Την παρέμβαση της αστυνομίας στα πανεπιστήμια ζητούν κυβερνητικοί παράγοντες, ο γραμματέας της ΝΔ και την κάνει πράξη ο πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Ο πολυάσχολος κ. Θ. Φορτσάκης επικαλείται συνεχώς τον νόμο, συγχέοντας την έννοια του δικαίου, του περιεχομένου του νόμου με τον νομικισμό και τον «νομικό φορμαλισμό». Με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε τους φοιτητές του αντιμετώπισε και τους συναδέλφους του. Όταν δέχθηκε να αποκλεισθούν συνάδελφοί του από τις πρυτανικές εκλογές -ακόμα και προσκείμενοι στη συντηρητική παράταξη- επειδή δεν υπέγραφαν «δήλωση νομιμοφροσύνης» στο υπουργείο Παιδείας και τους νεοφιλελεύθερους νόμους του.
Τι χρείαν έχομε μαρτύρων;... Ο ίδιος ο Α. Σαμαράς στην ομιλία του στην ΟΝ ΝΕΔ καθόρισε ως μείζονα -μεταξύ άλλων- αξία την ανταγωνιστικότητα. Εάν διέθετε τη στοιχειώδη πνευματική επάρκεια, θα εγνώριζε ότι στον ελληνικό πολιτισμό χρησιμοποιούμε την έννοια της άμιλλας και του συναγωνισμού, προσδίδουμε, δηλαδή, το περιεχόμενο του ήθους, της αλληλεγγύης, του σεβασμού...
Ψιλά γράμματα... Αστυνομία και αγορά. Αυτό είναι το πραγματικό λεξιλόγιο της μνημονιακής εξουσίας και των πολιτικών φερεφώνων της. Αυτή είναι η πραγματική τους «φύση». Η μάσκα της «σύνεσης», της «κανονικότητας», της «ομαλότητας» έχει ήδη αποκαλυφθεί.
Πηγή: Μενέλος Γκίβαρος - "Επίκαιρα"
Δημοσίευση σχολίου