Το θράσος της Βούλτεψη και των δεξιών δεν έχει όρια. Η ανοησία και η θεσμολαγνεία στον Σύριζα καλά κρατεί

Του Γ. Γ.  

Το θράσος της Βούλτεψη και των δεξιών δεν έχει όρια. Η ανοησία και η θεσμολαγνεία στον Σύριζα καλά κρατεί. Και να τι εννοώ.
Όταν ξεκίνησε η ιστορία για τον «κουμπαρά» και τα «μαύρα ταμεία» -με αφορμή τηλεοπτικές δηλώσεις του Π. Σκουρλέτη- και επακολούθησε «δικαστική διερεύνηση» στελέχη του κόμματος της Κουμουνδούρου έπαιρναν σβάρνα τα κανάλια νε δηλώσεις του τύπου «να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση» μπλα μπλα. Τι πίστευαν οι αφελείς; Ότι αυτά τα παρασκηνιακά αλισβερίσια γίνονται με παραστατικά και αποδείξεις .. θεωρημένες απ’ την εφορία; (Σπάνια σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν γραμμένα σε κάποια μπακαλόχαρτα ορισμένα στοιχεία όπως στην περίπτωση Μιχελάκη)

Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, αφού έγινε το τζέρτζελο για να έχουν να λεν τα χαζοκούτια και να γράφουν οι φυλλάδες, τώρα αυτή η υπόθεση με εντολή του εισαγγελέα μπήκε στο αρχείο. Δεν χρειαζόταν να διαθέτεις μεγάλη πολιτική αντίληψη για να υποθέσεις αυτή την εξέλιξη, γ’ αυτό και εμείς απ’ την αρχή αντιμετωπίσαμε σκωπτικά την όλη ιστορία.

Από κει και πέρα όμως το να βγαίνει η κυβερνητική εκπρόσωπος προπαγάνδας Βούλτεψη και να απαιτεί απ’ τον Σύριζα να ζητήσει συγνώμη ή να βγαίνουν σαμαρικά ιντερνετικά φερέφωνα να αναρωτιούνται αν υπάρχει «Δικαιοσύνη να τους απαγγείλει κατηγορία για συκοφαντική δυσφήμιση;», πάει πολύ.

Εδώ έφτασαν ακόμα και αστοί δημοσιογράφοι έμμεσα να λένε ότι παραπάει το δούλεμα που επιχειρεί το επικοινωνιακό επιτελείο της συγκυβέρνησης. Χαρακτηριστικό το παρακάτω κείμενο που υπογράφει στην σημερινή "Εφημερίδα των Συντακτών" ο Τάσσος Παππάς:

"Ονόματα, ονόματα"!

ΘΥΜΩΣΑΝ 01 ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ αξιωματούχοι και έκαναν λόγο για αισχρή προπαγάνδα όταν ο Γ. Δραγασάκης μίλησε για τις σχέσεις διαπλοκής ανάμεσα σε οικονομικές δυνάμεις και τμήματα του πολιτικού προσωπικού. Αυτό όμως που τους έβγαλε από τα ρούχα τους ήταν η αναφορά Δραγασάκη ότι μπορεί κάποιος επιχειρηματίας να σηκώσει το τηλέφωνο να επικοινωνήσει με τον πρωθυπουργό και να του ζητήσει να αλλάξει νόμους ή να προωθήσει ευνοϊκές για τα συμφέροντα του ρυθμίσεις. Τα ύστερα του κόσμου!

Τι ήταν αυτό που τόλμησε να ξεστομίσει ο αντιπρόεδρος της Βουλής; Ανήκουστα πράγματα. Γίνονται αυτά; «Ονόματα, να πεις ονόματά, αλλιώς είσαι ένας κοινός συκοφάντης» φώναζαν από κάτω οι βουλευτές της συμπολίτευσης και ο παριστάμενος υπουργός Δ. Σταμάτης εξέφρασε τη θλίψη του γιατί «ο κ. Δραγασάκης δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές».

ΔΗΛΑΔΗ, ΕΜΕΙΣ ΤΩΡΑ πρέπει να πιστέψουμε πως οι ενοχλημένοι από τις επισημάνσεις του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ βουλευτές των δύο κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα (μερικοί εκ των οποίων βρίσκονται χρόνια στο κουρμπέτι) είναι αφελείς και ότι δεν ξέρουν τίποτε για τη διαπλοκή. Δεν ζουν σ’ αυτή τη χώρα, όπου έχει αποδειχθεί με στοιχεία πως Ελληνες επιχειρηματίες και ξένες εταιρείες εξαγόραζαν κόμματα, πολιτικούς και παρατρεχάμενους πρωθυπουργικών γραφείων για να παίρνουν δουλειές.
Εχουν ξεχάσει προφανώς ότι πρώην πρωθυπουργός κατήγγειλε δημοσίως ότι για να πέσει η κυβέρνησή του από την εξουσία έπεσε μπόλικο χρήμα. Ούτε επίσης γνωρίζουν πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα που αποκαλείται κοινοβουλευτική δημοκρατία σχεδόν παντού στον κόσμο και για τη συμμετοχή μέσων ενημέρωσης που ανήκουν σε μεγάλους επιχειρηματίες στα βρόμικα παιχνίδια εξουσίας.

Δεν έχουν διαβάσει για την εμπλοκή του Σαρκοζί και του Σιράκ σε ύποπτες συναλλαγές, με τις οποίες ασχολείται εδώ και καιρό η γαλλική Δικαιοσύνη. Δεν τους έχει ενημερώσει κανείς για το πώς οργανώνονται και από ποιους χρηματοδοτούνται οι προεκλογικές καμπάνιες στις ΗΠΑ και ότι με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου μπορούν πλέον οι επιχειρήσεις να στηρίζουν οικονομικά με όσα ποσά θέλουν τους υποψήφιους βουλευτές, γερουσιαστές και κυβερνήτες. Δεν έχουν πλπροφορηθεί για τις υπόγειες συμφωνίες της ιταλικής μαφίας με τη χριστιανοδημοκρατία και το αείμνηστο Σοσιαλιστικό Κόμμα του αείμνηστου Κράξι. Δεν έχουν μάθει ότι «σωτήρας» της Ισπανίας πρωθυπουργός Ραχόι είναι περικυκλωμένος από σκάνδαλα που ακουμπούν και τον ίδιο και ότι αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τον ισπανικό λαό. Για παραίτηση φυσικά ούτε λόγος.

ΑΣ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ότι όλα αυτά είναι μια άγνωστη περιοχή για τους βουλευτές που κατελήφθησαν από ιερή οργή και ότι για να πειστούν θέλουν αποδείξεις. Ιδού μερικές: Ο Π. Νικολούδης, αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πρόεδρος της Αρχής καταπολέμησης του μαύρου χρήματος, μ’ άλλα λόγια ο αξιωματούχος που έχει τοποθετηθεί σ’ αυτή τη θέση από το σύστημα, έχει δηλώσει: «Αυτοί οι εγκληματίες δεν έχουν Καλάσνικοφ και μάσκες, άλλα έχουν ΜΜΕ. Καθένας απ’ αυτούς ή είχε δικό του κανάλι ή είχε μισθώσει κανάλι». Αλαλα τα χείλη των ασεβών. Εξίσου αποκαλυπτικός και ο... μπολσεβίκος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Στην Ελλάδα αυτό που συμβαίνει είναι ότι μια οικονομική ελίτ που έγινε στο παρελθόν παντοδύναμη διαμέσου του ελληνικού κράτους και της πολιτικής διαπλοκής, την ώρα της κρίσης γύρισε την πλάτη στους Ελληνες. Απέσυρε δεκάδες δια καταθέσεων από το τραπεζικό σύστημα προς τα μπαούλα».

ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΕΞΑΝΤΛΗΣΟΥΜΕ όλα τα όρια επιείκειας, θα δεχθούμε ότι από τις παραπάνω δηλώσεις λείπουν τα ονόματα και έτσι οι καταγγελίες έχουν σχετική αξία. Απλώς περιγράφουν το φαινόμενο, αλλά δεν φτάνουν στους δράστες. Πρόκειται, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, για σαγηνευτικές μεγαλοστομίες που εκτοξεύονται για να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών που ψάχνουν σάκους πυγμαχίας για να εκτονωθούν. Ερχεται όμως ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, κι αυτός διορισμένος από το σύστημα, να καταγγείλει με υπόμνημά του στη Βουλή το νομοθετικό ψηφιδωτό της διαπλοκής με φωτογραφικές διατάξεις που έχει περάσει τα τελευταία δύο χρόνια η κυβέρνηση από το Κοινοβούλιο. Αποκαλύπτει 14 περιπτώσεις χαριστικών ρυθμίσεων με τις οποίες παύουν ποινικές διώξεις για ανοιχτές υποθέσεις, απαλλάσσονται στελέχη του Δημοσίου και των τραπεζών από ποινικές ευθύνες και δίνεται ασυλία σε όσους εμπλέκονται σε ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων περιουσιακών στοιχείων.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ νομιμοποιούμαστε εμείς να ανακράξουμε: «Ονόματα, ονόματα!» Να μας πουν δηλαδή τα ονόματα των βουλευτών που ψήφισαν αυτές τις χαριστικές διατάξεις, ώστε στη συνέχεια να τους καλέσουμε να αναμετρηθούν με το βέβηλο ερώτημα: «Ξέρατε τι ψηφίζατε ή παραπλανηθήκατε;» Για να βγάλουμε επιτέλους συμπέρασμα: Εχουμε να κάνουμε με συνένοχους ή με βλάκες;