Η φράση του Ευάγγελου Αβέρωφ «όποιος φεύγει από τo μαντρί τον τρώει ο λύκος» φαίνεται ότι στοιχειώνει τα πολιτικά όνειρα και τους σχεδιασμούς του Πάνου Κομμένου, προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Ειδικά μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που δείχνουν «ελεύθερη πτώση» των ΑΝΕΛΛ. Προς αναζήτηση σανίδας (πολιτικής) σωτηρίας, ο Π. Κομμένος στρέφεται αργά αλλά σταθερά στις ιδεολογικές του ρίζες. Κρατάει βέβαια ανοιχτή την πόρτα του Τσίπρα...
Με προσεκτικές κινήσεις τακτικής, ο Πάνος Κομμένος προετοιμάζει το έδαφος για την επιστροφή στην αγκαλιά της μεγάλης δεξιάς παράταξης. Παρά την έντονη κριτική που ασκεί, για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο περιβάλλον του, η επάνοδός του στη ΝΔ κάθε άλλο παρά απίθανη φαντάζει. Ο Π. Καμμμένος, εξάλλου, ποτέ δεν απαρνήθηκε τις ιδεολογικές ρίζες του. Από το 1993 υπήρξε βουλευτής της ΝΔ και διετέλεσε υφυπουργός Ναυτιλίας (υπό τον Γιώργο Βουλγαράκη) στην κυβέρνηση Καραμανλή. Παρά την αποχώρηση του το 2011, η προσήλωσή του στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και στο πρόσωπο του Κ. Καραμανλή παραμένουν ισχυρές και αναλλοίωτες. Ωστόσο, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο Π. Κομμένος θα «επαναπατριστεί» μόνο στην περίπτωση που ο Αντώνης Σαμαράς εγκαταλείψει την ηγεσία της ΝΔ.
Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ιδρύθηκαν μετά από παραίνεση του Γ. Βουλγαράκη, ο οποίος πιθανώς βρίσκεται πίσω από πολλές κινήσεις του Π. Καμμένου.Ίσως να σχετιζόταν και με φιλοδοξίες του ίδιου του κ. Κομμένου να εμφανιστεί ως «δελφίνος» για την αρχηγία της ΝΔ, ενώ τόσο οι καραμανλικοί όσο και άλλα τμήματα της Δεξιάς, που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την ακροδεξιά στροφή του Α. Σαμαρά, θα ήθελαν να έχουν μια «εναλλακτική».
Οι ΑΝΕΛΛ κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να ενσωματώσουν τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων της ΝΔ, που ένιωσαν προδομένοι από τη συμμετοχή του κόμματός τους στην κυβέρνηση Παπαδήμου και από τη διαφαινόμενη ήδη πρόθεση του Σαμαρά να γίνει μνημονιακότερος των μνημονιακών. Οι υποσχέσεις περί «κατάργησης του μνημονίου», διαγραφής του «επαχθούς παράνομου χρέους», προάσπισης «της λαϊκής κυριαρχίας» και του «εθνικού συμφέροντος», εξασφάλισαν τη στήριξη δεξιών αντιμνημονιακών ψηφοφόρων, αλλά και τη διείσδυση σε ευρύτερα ακροατήρια, οδηγώντας στο 10,6% των εκλογών του Μαΐου του 2012. Αυτό που ποτέ δεν κατάφερε ο Π. Κομμένος, όμως, ήταν να παρουσιάσει μια εναλλακτική για την «εκσυγχρονιστική δεξιά». Ο αλλοπρόσαλλος βερμπαλισμός και η αναξιοπιστία τόσο του ίδιου, όσο και της τυχάρπαστης κοινοβουλευτικής του ομάδας, δεν αφήνουν περιθώριο να στραφεί στους ΑΝΕΛΛ η «καραμανλική» δεξιά.
Η πολιτική του ευφυΐα -και οι παραινέσεις συγκεκριμένων πολιτικοοικονομικών κέντρων- να μη δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου, να μην ψηφίσει το δεύτερο μνημόνιο και κυρίως να δημιουργήσει ένα δεξιό κόμμα με αντιμνημονιακό προσανατολισμό, ήταν τα βήματα με τα οποία ο Π. Καμμένος αναδείχθηκε σε υπολογίσιμο πολιτικό παίκτη το 2012. Ο Π. Καμμένος μπήκε δυναμικά στον πολιτικό στίβο, ξεπλένοντας το κυβερνητικό του παρελθόν και ανακουφίζοντας ταυτόχρονα τμήμα του ντόπιου κατεστημένου, που διαπίστωνε ότι ένα δικό του «παιδί», με σκληρές δεξιές θέσεις, λειτουργούσε ως ανάχωμα στην κατάρρευση του δικομματικού μοντέλου εξουσίας.
Την «εμπιστοσύνη» του συστήματος στο πρόσωπό του, ο Π. Καμμένος φρόντισε να την τιμήσει πάραυτα. Είναι γνωστό σε όλους το περιβόητο non-paper, κατά τη διάρκεια των διερευνητικών εντολών ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο των εκλογών του 2012, με το οποίο έθετε τους όρους των ΑΝΕΛΛ για να συμμετάσχουν σε συγκυβέρνηση, διεκδικώντας για τον εαυτό του τη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας. Η προσπάθειά του δεν ευδοκίμησε και ο πρόεδρος των ΑΝΕΛΛ, αφού έχασε την ευκαιρία να παίξει το ρόλο της «υπεύθυνης Δεξιάς» σε μια τρικομματική κυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πέρασε στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Παρότι κράτησε σταθερό τον αντιμνημονιακό του λόγο, κατήγγειλε πολλάκις τις μεθόδους που οδήγησαν τη χώρα στο μνημόνιο και εξαπέλυσε μύδρους εναντίον των Σαμαρά, Βενιζέλου, Παπανδρέου απειλώντας με ειδικά δικαστήρια, η πολιτική του επιρροή «ξέφτισε» γρήγορα. Η εκλογική πτώση των ΑΝΕΛΛ στις ευρωεκλογές σε συνδυασμό με τις αποχωρήσεις βουλευτών του πριν και μετά από αυτές (η κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛΛ αριθμεί πλέον 13 βουλευτές από 20 που είχαν εκλεγεί το 2012), οδηγούν τον Πάνο Κομμένο σε νέους πολιτικούς ελιγμούς που φανερώνουν τη διάθεσή του να επιστρέψει στην αγκαλτά της ΝΔ.
Για να πετύχει το σκοπό του, που συμβαδίζει με τους πόθους πολλών δεξιών στελεχών εντός και εκτός της ΝΔ, ο Π. Κομμένος επιστρατεύει την «αίγλη» του Κώστα Καραμανλή. Με κάθε ευκαιρία το τελευταίο διάστημα τον χαρακτηρίζει «εθνικό κεφάλαιο για τη χώρα» και τον καλεί «να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη δημιουργία ενός μεγάλου εθνικού μετώπου». Ενός «μετώπου» που φυσικά θα χωράει τον πρόεδρο των ΑΝΕΛΛ και το κόμμα του. Ο Π. Κομμένος δεν κρύβει το «θαυμασμό» του για τον πρώην πρωθυπουργό. Πρώην και νυν στελέχη των ΑΝΕΛΛ υποστηρίζουν ότι ένα μόνο «νεύμα» του Κ. Καραμανλή αρκεί για να επιστρέφει ο Π. Κομμένος «πάραυτα στους κόλπους της ΝΔ». Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι για τη συνειδητή επιλογή του Κ. Καραμανλή να υπερψηφίσει τα μνημόνια, ο Π. Κομμένος έχει κατά καιρούς εκφράσει μόνο τη λύπη του, αποφεύγοντας τις οικείες σ' αυτόν αναφορές σε «προδότες» και «δωσίλογους».
Η ευνοϊκή μεταχείριση του Κ. Καραμανλή φαίνεται ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή των ΑΝΕΛΛ. Η κοινοβουλευτική τους εκπρόσωπος Μαρίνα Χρυσοβελώνη, στη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, έκανε λόγο για «μεταλλαγμένο κόμμα Σαμαρά» και βρήκε την ευκαιρία να... εγκαλέσει τους βουλευτές της ΝΔ ότι με τη στάση τους «προσβάλλουν» τον Κ. Καραμανλή!
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛΛ γνωρίζει ότι στην παρούσα φάση δεν πρόκειται να υπάρξει πολιτική πρωτοβουλία από τον Κ. Καραμανλή. Δεν ποντάρει όμως στο παρόν. Οι ανοιχτές προσκλήσεις του προς τον πρώην πρωθυπουργό προσβλέπουν στο διάστημα μετά τις επόμενες εκλογές, που ο ίδιος εκτιμά ότι θα πραγματοποιηθούν το Μάρτιο. Η πιθανή ήττα της ΝΔ είναι δεδομένο ότι θα πυροδοτήσει εσωκομματικές διεργασίες. Αν ο Α. Σαμαράς απομακρυνθεί από τη θέση του προέδρου της ΝΔ και στη θέση του βρεθεί πρόσωπο που θα τυγχάνει της υποστήριξης Καραμανλή, για τον Π. Καμμένο θα έχει ανοίξει η πόρτα της επιστροφής - και η σωτηρία από την αγωνία της πολιτικής επιβίωσης.
Μέχρι τότε, όμως, κύριο μέλημα του Πάνου Κομμένου είναι η ανάκτηση των εκλογικών του ποσοστών. Στις 21 &; 22 Νοεμβρίου οι ΑΝΕΛΛ θα πραγματοποιήσουν έκτακτο συνέδριο, με τον Π. Καμένο να το χαρακτηρίζει αφετηρία για τη συγκρότηση ενός «πατριωτικού μετώπου». Επιδίωξή του είναι να διαμορφώσει εκείνες τις «πρόσκαιρες συμμαχίες» που θα του επιτρέψουν να έχει ενισχυμένη θέση στις διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και στη συνέχεια θα του εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στη νέα Βουλή.
Με αυτούς τους σχεδιασμούς σχετίζεται και η ένταξη στους ΑΝΕΛΛ του πρώην βουλευτή της ΝΔ Νίκου Νικολόπουλου. Ο Νικολόπουλος δεν είναι τυχαίος βουλευτής. Έχει υπάρξει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και υφυπουργός.Έχει μεγάλη απήχηση σε ένα τμήμα δεξιού ακροατηρίου που διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με την Εκκλησία. Ήταν τέτοια η πρεμούρα του Κομμένου να συνεργαστεί με τον Νικολόπουλο, ώστε «ξέχασε» ακόμη και την ιδρυτική διακήρυξη των ΑΝΕΛΛ που «αποκλείει» συνεργασίες με όσους πολιτικούς έχουν ψηφίσει μνημόνια.
Ωστόσο την ολοκληρωτική στροφή προς τα δεξιά που επέλεξε για τους ΑΝΕΛΛ, ο Π. Κομμένος φρόντισε να τη διανθίσει με... «φλας αριστερά». Η επιδίωξή του να συναντήσει τον Αλέξη Τσίπρα με αφορμή την πρόταση των ΑΝΕΛΛ για τα «κόκκινα δάνεια», σύμφωνα με ασφαλείς πηγές, έγινε προκειμένου να διατηρήσει ένα δίαυλο επικοινωνίας και να αναζωπυρώσει τα σενάρια -που το τελευταίο διάστημα είχαν ατονήσει- για τη συμμετοχή του σε μια πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί για τον Π. Κομμένο η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελεί προτεραιότητα, ωστόσο εκτιμά ότι μπορεί να του φέρει ψήφους, αλλά και να τον καταστήσει πολιτικό εγγυητή του συστήματος και αναβαθμισμένο παίχτη στους κόλπους της δεξιάς.
Ταυτόχρονα με τις κινήσεις του Π. Κομμένου, βουλευτές των ΑΝΕΛΛ έχουν αναλάβει να δώσουν διαπιστευτήρια για την πρόθεσή τους να διασφαλίσουν τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Τον περασμένο Αύγουστο οι βουλευτές των ΑΝΕΛΛ Παναγιώτης Μελάς και Παύλος Χαϊκάλης, «κόντρα» στην επίσημη γραμμή του κόμματος τους, δήλωναν έτοιμοι να ψηφίσουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ένα πρόσωπο με «κύρος» ώστε να μην οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές! Ο εκπρόσωπος των ΑΝΕΛΛ Τέρενς Κουίκ αρκέστηκε να μιλήσει για «προσωπικές απόψεις. Η βουλευτής 'Ελενα Κουντουρά συναντήθηκε στα μέσα Οκτωβρίου με τον Δημήτρη Σταμάτη, ο οποίος έχει αναλάβει με εντολή Σαμαρά να διερευνήσει τις προθέσεις διαφόρων βουλευτών ενόψει της προεδρικής εκλογής. Το ότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις και συναντήσεις ουδέποτε επικρίθηκαν από τον Π. Καμμένο ενισχύει τα σενάρια που λένε ότι οι βουλευτές κινήθηκαν εν γνώσει του αρχηγού τους. Όλα αυτά προκαλούν περίεργους συνειρμούς, αφού ο πρόεδρος των ΑΝΕΛΛ έχει καταγγείλει επιχείρηση εξαγοράς των βουλευτών του κόμματός του από την κυβέρνηση με αφορμή την προεδρική εκλογική. Εκτός και αν οι καταγγελίες του γίνονται για το θεαθήναι...
Μεγάλα ερωτηματικά προκάλεοε και η διαγραφή της βουλευτού Ραχήλ Μακρή, αφού -σύμφωνα με πληροφορίες- ο λόγος που είδε την πόρτα της εξόδου είναι το ότι κατήγγειλε κυβερνητικές μεθοδεύσεις υπέρ συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων. Συγκεκριμένα δύο ερωτήσεις της, που αφορούσαν τον Δημήτρη Μελισσανίδη (σχετικά με τη Δραπετσώνα) και τον Βαρδή Βαρδινογιάννη (σχετικά με τροπολογία που αναιρούσε πρόστιμα εκατομμυρίων ευρώ), αποτέλεσαν την πραγματική αιτία της διαγραφής της. Οι θερμοί εναγκαλισμοί του Π. Κομμένου με τον Δ. Μελισσανίδη στην Παναγία Σουμελά τον Δεκαπενταύγουστο, όπως αποτυπώθηκαν στις σχετικές φωτογραφίες, αλλά και η απόφασή του -σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές- να αποφεύγει ακόμα και τις απλές αναφορές στο πρόσωπο του Βαρδινογιάννη, ενισχύουν αυτή την εκδοχή. Άλλωστε ο Π. Κομμένος, ως γνήσιο τέκνο του αστικού πολιτικού συστήματος, γνωρίζει ότι η διατήρηση καλών σχέσεων με τους εκπροσώπους της ντόπιας ολιγαρχίας, αποτελεί διαβατήριο για την επίτευξη των όποιων πολιτικών επιδιώξεων και στόχων.
Δημοσίευση σχολίου