Γράφει ο mitsos175
Το πρώτο είναι η σκατοψυχία του. Αδιαφορεί για τους πάντες εκτός του εαυτούλη του. Κοιτάζει να βολευτεί, να τα κονομήσει ακόμα και με πλάγιο τρόπο, να αρπάξει όσα περισσότερα μπορεί εις βάρος των άλλων. Θα κάνει τα πάντα για να πετύχει αυτό το σκοπό. Θα πατήσει επί πτωμάτων, αν πιστεύει ότι χρειάζεται. Φανατικά ατομιστής, καταντά ένα σαδιστικό κάθαρμα, ένα παράσιτο.
Το άλλο που τον αντιπροσωπεύει είναι η ηλιθιότητα. Νομίζει πως αυτά που κάνει θα έχουν συνέχεια, πως δεν θα έχει επιπτώσεις για τη φρίκη την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος.
Σε κάθε κίνηση τους φαίνονται αυτά τα δυο χαρακτηριστικά. Από την πατριδοκαπηλία με τα ύπουλα παιχνίδια σε βάρος της χώρας, μέχρι την αντιμετώπιση των δίκαιων αιτημάτων των μαθητών. Επιστρατεύουν τις εφεδρείες τους για να παραμείνουν γαζωμένοι και να απομυζούν τα χρήματα των εργαζομένων.
Μας μιλάνε περί πατρίδας αυτοί που ξεπούλησαν τη χώρα και τους κατοίκους της. Ο δοσιλογισμός είναι αποτέλεσμα της ανηθικότητας τους, αλλά ο τρόπος δείχνει βλακεία. Δε θα διστάσουν να κατασκευάσουν "κρίσεις" με "εξωτερικούς ή εσωτερικούς" εχθρούς προκειμένου να τρομάξουν και να συνεχίσουν τη δικτατορία.
Βλακεία σε συνδυασμό με αμοραλισμό φαίνεται και στην καταστολή. Η ΝΔ συνεχίζει να βαδίζει ολισθηρό δρόμο των τραμπούκων της (Φ) ΟΝΝΕΔ προσπαθώντας να αναβιώσει το 1991 με τα γνωστά αποτελέσματα της δολοφονίας του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα. Τότε ήταν οι αποθρασυνόμενοι δολοφόνοι, σήμερα είναι τα όργανα της καταστολής. Τότε είχε ακόμα χαχόλους που υλοποιούσαν σχέδια ανωμαλίας, έστω κι αν ήταν μειοψηφία. Σήμερα φοβούνται να βγουν έξω (θα δοκιμάσουν λένε να κάνουν "περιοδείες") αλλά χρησιμοποιούν τους ασφαλίτες για παρόμοιες αθλιότητες.
Αντί να αισχύνονται για το κατάντημα της εκπαίδευσης που είναι αποτέλεσμα περικοπών προκαλούν ακόμα μια φορά. Να γίνουν τα μαθήματα χωρίς καθηγητές, χωρίς υλικό, χωρίς νόημα. Αλλά δεν τους νοιάζει η γνώση, το απόδειξαν και με την καταστροφική καπηλεία ενός αρχαιολογικού μνημείου για μικροκομματικές αθλιότητες. Τους νοιάζει η υπακοή. Θέλουν να μην αντισταθούμε σε αυτό που έρχεται. Το νέο μνημόνιο το οποίο το βαπτίσουν με άλλο όνομα, προβλέπει νέες μειώσεις. Νέες αυξήσεις χαρατσιών και ακόμα περισσότερες απολύσεις. Η λύσσα και το πάθος τους για χρήμα εξηγούνται: Έχουν χάσει κάθε στήριξη από τον κόσμο. Η διαφορά με την αντιπολίτευση είναι συντριπτική Αυτό τους κάνει από τη μια να θέλουν να αρπάξουν όσο το δυνατό πιο πολλά μια και καταλαβαίνουν ότι τελειώνουν, από την άλλη να μην προσπαθούν καν να κάνουν ουσιαστικές κινήσεις αντιστροφής του κλίματος. Ενδιαφέρονται μόνο για τη μάσα και τα ρουσφέτια που θα εξασφαλίσουν την "επόμενη μέρα".
Η προπαγάνδα τους είναι αισχρή και συνάμα γελοία. Τα ψέματα όμως τελειώνουν. Τα ελάχιστα
ψίχουλα που λένε (προσέξτε "λένε") ότι ΘΑ δώσουν προκαλούν τη νοημοσύνη των υπολοίπων.
Δυστυχώς τέτοια κτήνη δεν φεύγουν ήρεμα. ΔΕΝ φεύγουν με συνηθισμένες διαδικασίες με μέσα που διαθέτει το αστικό σύστημα. Ούτε η υπόδουλη δικαστική εξουσία, ούτε οι εκλογές, που σίγουρα, αν γίνουν σύντομα, θα είναι όργιο νοθείας, εγγυώνται τίποτα.
Μόνος τρόπος είναι η Αντίσταση και οι δυναμικότεροι αγώνες. Αυτό τρέμουν καθόσον από τη μια τους χαλάει τη "σούπα" ψεμάτων κι αθλιοτήτων ότι τάχα τους ανεχόμαστε και από την άλλη τους δείχνει το μέλλον τους σε κάποιο κελί. Για την αντιμετώπιση της νέας κατοχής χρειάζονται ΟΛΟΙ και οι αγωνιστές και ΚΑΘΕ τρόπος αντιμετώπισης. Είναι ώρα για μάχη. Η αποφασιστική μάχη που θα κρίνει αν οι εργαζόμενοι θα έχουν μέλλον ή θα παραμείνουν στο σκοταδισμό ενός κοινωνικού και οικονομικού μεσαίωνα.
Το άλλο που τον αντιπροσωπεύει είναι η ηλιθιότητα. Νομίζει πως αυτά που κάνει θα έχουν συνέχεια, πως δεν θα έχει επιπτώσεις για τη φρίκη την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος.
Σε κάθε κίνηση τους φαίνονται αυτά τα δυο χαρακτηριστικά. Από την πατριδοκαπηλία με τα ύπουλα παιχνίδια σε βάρος της χώρας, μέχρι την αντιμετώπιση των δίκαιων αιτημάτων των μαθητών. Επιστρατεύουν τις εφεδρείες τους για να παραμείνουν γαζωμένοι και να απομυζούν τα χρήματα των εργαζομένων.
Μας μιλάνε περί πατρίδας αυτοί που ξεπούλησαν τη χώρα και τους κατοίκους της. Ο δοσιλογισμός είναι αποτέλεσμα της ανηθικότητας τους, αλλά ο τρόπος δείχνει βλακεία. Δε θα διστάσουν να κατασκευάσουν "κρίσεις" με "εξωτερικούς ή εσωτερικούς" εχθρούς προκειμένου να τρομάξουν και να συνεχίσουν τη δικτατορία.
Βλακεία σε συνδυασμό με αμοραλισμό φαίνεται και στην καταστολή. Η ΝΔ συνεχίζει να βαδίζει ολισθηρό δρόμο των τραμπούκων της (Φ) ΟΝΝΕΔ προσπαθώντας να αναβιώσει το 1991 με τα γνωστά αποτελέσματα της δολοφονίας του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα. Τότε ήταν οι αποθρασυνόμενοι δολοφόνοι, σήμερα είναι τα όργανα της καταστολής. Τότε είχε ακόμα χαχόλους που υλοποιούσαν σχέδια ανωμαλίας, έστω κι αν ήταν μειοψηφία. Σήμερα φοβούνται να βγουν έξω (θα δοκιμάσουν λένε να κάνουν "περιοδείες") αλλά χρησιμοποιούν τους ασφαλίτες για παρόμοιες αθλιότητες.
Αντί να αισχύνονται για το κατάντημα της εκπαίδευσης που είναι αποτέλεσμα περικοπών προκαλούν ακόμα μια φορά. Να γίνουν τα μαθήματα χωρίς καθηγητές, χωρίς υλικό, χωρίς νόημα. Αλλά δεν τους νοιάζει η γνώση, το απόδειξαν και με την καταστροφική καπηλεία ενός αρχαιολογικού μνημείου για μικροκομματικές αθλιότητες. Τους νοιάζει η υπακοή. Θέλουν να μην αντισταθούμε σε αυτό που έρχεται. Το νέο μνημόνιο το οποίο το βαπτίσουν με άλλο όνομα, προβλέπει νέες μειώσεις. Νέες αυξήσεις χαρατσιών και ακόμα περισσότερες απολύσεις. Η λύσσα και το πάθος τους για χρήμα εξηγούνται: Έχουν χάσει κάθε στήριξη από τον κόσμο. Η διαφορά με την αντιπολίτευση είναι συντριπτική Αυτό τους κάνει από τη μια να θέλουν να αρπάξουν όσο το δυνατό πιο πολλά μια και καταλαβαίνουν ότι τελειώνουν, από την άλλη να μην προσπαθούν καν να κάνουν ουσιαστικές κινήσεις αντιστροφής του κλίματος. Ενδιαφέρονται μόνο για τη μάσα και τα ρουσφέτια που θα εξασφαλίσουν την "επόμενη μέρα".
Η προπαγάνδα τους είναι αισχρή και συνάμα γελοία. Τα ψέματα όμως τελειώνουν. Τα ελάχιστα
ψίχουλα που λένε (προσέξτε "λένε") ότι ΘΑ δώσουν προκαλούν τη νοημοσύνη των υπολοίπων.
Δυστυχώς τέτοια κτήνη δεν φεύγουν ήρεμα. ΔΕΝ φεύγουν με συνηθισμένες διαδικασίες με μέσα που διαθέτει το αστικό σύστημα. Ούτε η υπόδουλη δικαστική εξουσία, ούτε οι εκλογές, που σίγουρα, αν γίνουν σύντομα, θα είναι όργιο νοθείας, εγγυώνται τίποτα.
Μόνος τρόπος είναι η Αντίσταση και οι δυναμικότεροι αγώνες. Αυτό τρέμουν καθόσον από τη μια τους χαλάει τη "σούπα" ψεμάτων κι αθλιοτήτων ότι τάχα τους ανεχόμαστε και από την άλλη τους δείχνει το μέλλον τους σε κάποιο κελί. Για την αντιμετώπιση της νέας κατοχής χρειάζονται ΟΛΟΙ και οι αγωνιστές και ΚΑΘΕ τρόπος αντιμετώπισης. Είναι ώρα για μάχη. Η αποφασιστική μάχη που θα κρίνει αν οι εργαζόμενοι θα έχουν μέλλον ή θα παραμείνουν στο σκοταδισμό ενός κοινωνικού και οικονομικού μεσαίωνα.
Δημοσίευση σχολίου