Η γλώσσα της εξουσίας υποτιμώντας τους πολίτες επιδιώκει τη μετατροπή τους σε «εξαπατημένους παλιάτσους» παραμορφώντας τις λέξεις και την πραγματικότητα. Με δογματικότητα και απολυτότητα επιδιώκει να μηδενίσει την κριτική σκέψη μέσα από τη χρήση εννοιών με φορτισμένο περιεχόμενο, όπως πατρίδα, έθνος, αλλά και ΕΕ, σταθερότητα, ανάπτυξη κλπ. Η καταιγιστική προπαγάνδα για τον μονόδρομο της ΕΕ σε συνθήκες σκληρής δεσποτείας και βαρβαρότητας που έχουν οδηγήσει στην απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας και εξαθλίωσης του λαού αποσκοπεί στην ολοκληρωτική χειραγώγησή του. Εύστοχα ο Raoul Vaeghem έχει επισημάνει «Κανένας να μην υποτιμάει την ικανότητα της εξουσίας να μπουκώνει με λέξεις τους δούλους της ώσπου να τους κάνει δούλους των λέξεών της».
Ειδικότερα η ΝΔ, o βασικός πόλος της συγκυβέρνησης κλιμακώνει τα εκβιαστικά διλήμματα στο όνομα της σταθερότητας και της ομαλότητας διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, προετοιμάζοντας το έδαφος για να συνεχίσει την πολιτική της λιτότητας (mail Χαρδούβελη) και την ενίσχυση της επιτήρησης και της διατήρησης ενός νεοαποικιακού καθεστώτος. Η ραγδαία φτωχοποίηση και εξαθλίωση του λαού σε συνδυασμό με την κονιορτοποίηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας παρουσιάζεται ως «success story», «το μεγαλύτερο νοικοκύρεμα κράτους που έχει γίνει ποτέ στην Ιστορία» (Α. Σαμαράς). Από τους ίδιους τους ολετήρες της χώρας και του λαού δαιμονοποιείται και θεωρείται ανεδαφική και καταστροφική για τη χώρα κάθε διαφορετική άποψη.
Με την επίκληση στο συναίσθημα και την έξαρση της κινδυνολογίας επιδιώκει να εκβιάσει και να εκφοβίσει σπέρνοντας τον τρόμο για την επερχόμενη «χρεοκοπία», το "GREXIT", εάν χάσει τις εκλογές, υιοθετώντας μια αντικομμουνιστική ρητορική της μετεμφυλιακής περιόδου αποδίδοντας στον άλλο διεκδικητή της εξουσίας, τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηριστικά που δεν έχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ που από τους πολιτικούς του προγόνους ομνύει νυχθημερόν στο όνομα της ΕΕ αποσιωπώντας την πολύπλευρη εξάρτηση της χώρας και διακηρύττει υπέρ της «υγιούς επιχειρηματικότητας», για «αναζήτηση λύσης εντός της ευρωζώνης», ότι «δεν σκοπεύει να προβεί σε μονομερείς ενέργειες» και έχει «προτάσεις επωφελείς για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη» αναγορεύεται από την προπαγάνδα της ΝΔ σε αντισυστημική και «αντιευρωπαϊκή» δύναμη.
Μια αντικομμουνιστική ρητορική που συνοδεύεται με ρατσιστικά παραληρήματα υπεραμυνόμενος του φράχτη της ντροπής, του Έβρου και ξιφουλκώντας εναντίον «των λαθρομεταναστών». Είναι φανερή η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας και το χουντικό τρίπρυχο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». «Για εμάς η ορθοδοξία είναι ένα κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας και της ψυχής μας» (Α. Σαμαράς).
Η γλώσσα της εξουσίας είναι δεν είναι μόνο γλώσσα της παραποίησης, αλλά και της λήθης. Πότε δεν αναφέρεται στις προηγούμενες προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Ποιος θυμάται ότι πριν από δύο περίπου χρόνια στις εκλογές του 2012 κεντρικό σύνθημα της ΝΔ ήταν «ΑΝΑΤΡΟΠΗ για να διορθώσουμε τις κοινωνικές αδικίες». Ποιος θυμάται τα 18 σημεία - δεσμεύσεις του Α. Σαμαρά που ήταν ενάντια στις απολύσεις διατρανώνοντας «όχι άλλες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι και όχι άλλη περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων» κλπ.
Από την άλλη οι προσδιορισμοί και αναφορές στην «κυβερνώσα Αριστερά», στην «Αριστερά της ευθύνης» και άλλα, αποκρύπτουν τον πραγματικό ρόλο της Αριστεράς. Η Αριστερά της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και του εξωραϊσμού του καπιταλισμού δεν είναι πραγματική Αριστερά. Η Αριστερά ή θα είναι ανατρεπτική στοχεύοντας στην ανατροπή του καπιταλισμού ή δε θα υπάρξει. Από την άλλη μην ξεχνάμε την αποποίηση του όρου Αριστερά από το ΚΚΕ. «Εμείς δεν είμαστε Αριστερά. Είμαστε Κομμουνιστικό Κόμμα»
Πέρα από τους μύθους που προβάλλει η γλώσσα της εξουσίας και όποια «αριστερή» προπαγάνδα, η αλήθεια είναι ότι οι επερχόμενες εκλογές δεν μπορούν να δώσουν λύση στα μεγάλα προβλήματα του λαού και της χώρας. Λύση μπορεί να δοθεί μόνο με τη συγκρότηση ενός παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής της εξάρτησης και της φτώχειας που εκπορεύεται από την ΕΕ και τα κέντρα εξάρτησης της χώρας που ασκούν την πραγματική εξουσία ανεξάρτητα με τους κυβερνητικούς διαχειριστές.
·
Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της εκπαίδευσης» και αρθρογράφος στο «ΕΘΝΟΣ»
Δημοσίευση σχολίου