Ο Παράξενος σοσιαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ

του Ευελπίδη Οικονομάκη 

Στα μάτια της Άνγκελα Μέρκελ και της τρόικας, οι προεκλογικές υποσχέσεις που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ προς τον ελληνικό λαό είναι «σοσιαλιστικές», ακόμη και «εξτρεμιστικές»: να αποκηρύξει το τοκογλυφικό χρέος, να διώξει  τους δικαστικούς κλητήρες της τρόικας και να θέσει τέλος στη λιτότητα που έχει ταλανίσει τη χώρα για τα τελευταία πέντε χρόνια.

Κανένα από αυτά τα πράγματα, ωστόσο δεν κάνει το ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλιστικό κόμμα, κι ας θέλει να αυτοαποκαλείται «ριζοσπαστικό» κόμμα. Τα αιτήματα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πραγματικότητα αρκετά μετριοπαθή. Το μόνο που έχει θέσει στο ευρωπαϊκό τραπέζι είναι το αίτημα να μην ξοδεύουν περισσότερα από ό,τι εισπράττουν, να δαπανούν λιγότερα σε τόκους και περισσότερα σε πράγματα όπως η υγειονομική περίθαλψη και η βοήθεια στα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Αν αυτό είναι σοσιαλισμός, τότε οι Δημοκρατικοί του Ομπάμα είναι και αυτοί σοσιαλιστές!  Ποιο πραγματικά σοσιαλιστικό κόμμα θα είχε ως συνεταίρους στην κυβέρνησή τους ακροδεξιούς του ΑΝΕΛ;  Αυτό το παράξενο κυβερνητικό μείγμα αντικατοπτρίζεται ενδυματολογικά  στον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της κυβέρνησης ντύνονται. Ενώ πολλοί αρνούνται να φορέσουν γραβάτες και μερικοί έχουν και τα πουκάμισά τους έξω από τα παντελόνια τους, άλλοι ντύνονται σαν τραπεζίτες.

Αν ο υπουργός Βαρουφάκης δεν ταξίδευε στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ζητώντας χρήματα, ποιος θα μπορούσε να πει τίποτα για την ροκ σταρ εμφάνισή του;  Oι κουβανοί επαναστάτες φορούσαν στολές παραλλαγής και είπαν στους πιστωτές της Κούβας να πάνε να πνιγούν. Ο Βαρουφάκης δεν έχει πει τίποτε παρόμοιο και ούτε θα το πράξει.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης αποκαλεί τον εαυτό του «ελευθεριακό μαρξιστή» και εξισώνει το μαρξισμό με μια «επιστροφή στην ανθρωπισμό και τη λογική».  Ποιανού ανθρωπισμού και ποιανού λογική;  Για τα τελευταία τρία χρόνια έχει μιλήσει σε διαφορετικά ακροατήρια: από διαδηλωτές στην Πλατεία Συντάγματος, το προσωπικό της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, Πράσινους βουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναλυτές του Bloomberg στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, τη Βουλή των Κοινοτήτων στο Λονδίνο και τα hedge funds στο Μανχάταν και το Σίτη του Λονδίνου. Η μόνη ομάδα στην οποία δεν έχει μιλήσει είναι απλοί εργάτες. Αυτό δεν είναι περίεργο για έναν αυτοαποκαλούμενο μαρξιστή;

Παράξενες είναι οι δηλώσεις του κ. Βαρουφάκη ότι δεν θέλει να αντικαταστήσει τον καπιταλισμό με τον σοσιαλισμό.  Αντίθετα, όπως ο ίδιος παραδέχεται, θέλει να ξεκινήσει μια εκστρατεία για τη σταθεροποίηση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, προκειμένου να αποφευχθεί η κυριαρχία των κανιβάλων της Χρυσής Αυγής. Ο ακρογωνιαίος λίθος της εκστρατείας Βαρουφάκη βασίζεται στην γνώμη του ότι η αριστερά στην Ελλάδα είναι νεκρή.  Πόσο αληθεύει αυτό; Το ΚΚΕ για παράδειγμα, έχει πολλά τάγματα συνειδητών εργατών, ένα στρατό που θα πάει στον πόλεμο αμέσως μόλις του δοθεί η εντολή.  Το ΚΚΕ έχει πολλούς περισσότερους οργανωμένους μαχητές από ό, τι έχει η Χρυσή Αυγή.

Ο κ. Βαρουφάκης ανησυχεί για το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ποιος πολιτισμός; Λέει ότι οι καπιταλιστές επιλέγουν να λεηλατούν τα αποθέματα των αδυνάτων και στερημένων στρωμάτων, ωστόσο ο ίδιος δεν αντιστέκεται στο όνομα της εργατιάς όπως θα έκανε κάθε αυτοαποκαλούμενος μαρξιστής. Αντιθέτως, ο Υπουργός Οικονομικών Ελλάδας έχει πει ότι θέλει συμμαχίες «ακόμη και με δεξιούς». Ο ίδιος περιγράφει ως «πραγματικά ριζοσπαστική» την επιδίωξή του να σταθεροποιήσει «ένα σύστημα που σιχαίνομαι». Λέει ότι προσωπικά διατρέχει τον κίνδυνο κρυφά «να μειώνεται η θλίψη από την υπονόμευση κάθε ελπίδας για την αντικατάσταση του καπιταλισμού στη διάρκεια της ζωής μου» και μια «ευχάριστη» αίσθηση που έχει γίνει «ευχάριστος» στους κύκλους της «ευγενικής κοινωνίας», δηλαδή της δικής του κοινωνίας!  Αυτό είναι; Είναι αυτό που τον εμπνέει – η αίσθηση της αυτοϊκανοποίησης ότι θα τον αποδέχονται οι δυνατοί και ισχυροί, οι Λάτσηδες και οι Αγελλόπουλαίοι;

Ξαφνιάζει κανέναν το γεγονός ότι την τελευταία εβδομάδα περισσότερες φωνές μεγάλων Ελλήνων καπιταλιστών έχουν εκφράσει συμπάθεια για την νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;

Ο φασισμός γεννιέται από τον καπιταλισμό σε κρίση. Δεν μπορείς να σώσεις τον καπιταλισμό από τους φασίστες διότι αυτοί οι κανίβαλοι δεν είναι αντικαπιταλιστές και δεν αποτελούν απειλή για τον καπιταλισμό. Η σημερινή κρίση μπορεί να υποχωρήσει (εάν όντως δεν είναι η τελική αναμέτρηση), αλλά οι φασίστες θα επιστρέψουν δριμύτεροι στην επόμενη μεγάλη οικονομική ύφεση.

Ο κ. Βαρουφάκης θέλει να σώσει τον καπιταλισμό για «στρατηγικούς λόγους από τον εαυτό του». Πουθενά δεν αναφέρει ο ίδιος, ο Τσίπρας και το ΣΥΡΙΖΑ τι σκοπεύουν  να κάνουν όταν θα έχουν «σώσει» τον καπιταλισμό. Πόσο γλυκός πρέπει να είναι ο ήχος αυτών των λέξεων στα αυτιά των μεγάλων επιχειρηματιών και τραπεζιτών στην Αθήνα, το Βερολίνο, το Παρίσι, τη Μαδρίτη και τη Νέα Υόρκη!

Προτίθεται η νέα κυβέρνηση στην Αθήνα να κινηθεί δυναμικά ενάντια του Βερολίνου και των Βρυξελλών;  Όσον παράξενο κι αν ακούγεται, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τα κότσια να το κάνει, θα έχει την υποστήριξη των υπερεθνικιστών.  Αυτό με τη σειρά του, θα αμβλύνει τους Ναζί και θα δυναμώσει την Αριστερά. Εάν η κυβέρνηση του Τσίπρα δεν το κάνει, οι Ναζί θα επιστρέψουν για εκδίκηση μόλις πέσει η κυβέρνηση της «ριζοσπαστικής αριστεράς».

Ο μαρξισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ορισμένων στοιχείων της αστικής τάξης. Οι περισσότεροι Έλληνες αριστεροί πραγματικά ελπίζουμε ότι αυτό δεν ισχύει για τον Βαρουφάκη και τους άλλους ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ.  Η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα έχει την ευκαιρία να γράψει καλή ιστορία για τον αδύναμο.  Είναι όμως  απίθανο να το πράξει.