Το έδαφος όπου εκδηλώνονται οι ύβρεις του Σόιμπλε είναι το έδαφος που ο κ. Τσίπρας το περιέγραφε προεκλογικά έτσι: «Η θέση της Ελλάδας στην Ε.Ε. δεν αμφισβητείται».
Είναι το έδαφος που η νέα ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε υπογράφοντας στις 20 Φεβρουάριου ότι «οι ελληνικές Αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα».
Ο κ. Σόιμπλε και οι «Σόιμπλε» γενικώς, είτε τους λένε Ντάισελμπλουμ, είτε Σουλτς, είτε Τόμσεν, είτε Ντράγκι, άλλος χωρίς προσχήματα και άλλοι με «κομψότητα», επιδεικνύουν μια ιταμή συμπεριφορά απέναντι στην Ελλάδα και στον λαό της. Απειλές, εκβιασμοί, υποδείξεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Ομως το θέμα δεν είναι να συνεχίζεται είτε η καταγραφή είτε η εγχώρια αποδοκιμασία αυτής της συμπεριφοράς εκ μέρους «εταίρων» και «φίλων». Το θέμα, πολύ περισσότερο, δεν είναι τα παιχνίδια εξουσίας και πυγμής να εγείρουν είτε εθνικιστικού τύπου αντανακλαστικά στο εσωτερικό της χώρας, από τη μία, ούτε -όπως επιθυμούν διάφοροι «κοσμοπολίτες» της υποταγής- να επιφέρουν την παραίτηση του λαού από τα δίκαιά του αποδεχόμενου τον «ρεαλισμό» της συνθηκολόγησης με την ισχυρή Γερμανία και τους υπόλοιπους των Βρυξελλών.
Το θέμα ήταν και είναι η απαλλαγή του τόπου και του λαού από τέτοιου είδους εκβιασμούς. Αλλά για να συμβεί αυτό δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο ένας: Ο δρόμος που διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για απεγκλωβισμό της χώρας από το πλαίσιο εκείνο που διαμορφώνει τις συνθήκες των εκβιασμών.
Δημοσίευση σχολίου