Οι ροζ αποχρώσεις του "Πριν"

Πηγή: "Οδηγητής"

Η συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για παράταση του μνημονίου και νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι γεγονός. Εχει ενδιαφέρον να δούμε πώς υποδέχθηκε τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα από τα έντυπα της, τις ανακοινώσεις της και την αρθρογραφία στελεχών της. «Η ταξική πάλη στην χώρα μας βαδίζει στις ράγες μιας καμπής που εισάγει σε μια νέα, εντελώς πρωτότυπη κι απρόβλεπτη ιστορική φάση (…) Η ουσία της σημαντικής αλλαγής που σηματοδοτεί η πτώση των Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, έπειτα από 40 χρόνια Μεταπολίτευσης, νεοφιλελεύθερης επέλασης και μετά τα πέντε φρικαλέα μνημονιακά χρόνια αποτελεί προσωρινή ανακοπή της αστικής επίθεσης».

Τα παραπάνω γράφτηκαν στο «Πριν», την εφημερίδα του ΝΑΡ, που είναι μια από τις βασικές συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αν κάποιος αποφύγει να στραμπουλίξει το μυαλό του προσπαθώντας να βγάλει νόημα με τις «ράγες» και τις «καμπές», θα δει ότι πρόκειται για μια ανάλυση που αβαντάρει ξεκάθαρα την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ , ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να καλλιεργήσει ψευδαισθήσεις για δήθεν «ανακοπή της αστικής επίθεσης».

Πάλι μέσα έπεσαν!

Χαρακτηριστικό για το πώς αντιμετωπίζουν τη νέα κυβέρνηση το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΙΥΑ είναι τα παρακάτω, που γράφτηκαν επίσης στο "Πριν": «Ταξικά και πολιτικά, η νέα κυβέρνηση έχει έναν εξαιρετικά αντιφατικό μικροαστικό χαρακτήρα, μέσα στον οποίο συγκρούεται ο φιλολαϊκός δημοκρατικός αντιμνημονιακός προσανατολισμός της με τη διαχειριστική αστική ηγεμονία του "ευρωπαϊσμού"».

Σε άλλο άρθρο της ίδιας εφημερίδας διαβάζουμε: «“μέσα στην κυβέρνηση" ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκονται (...) οι αγώνες της Χαλυβουργικής, της ΕΡΤ, οι εργατικές και λαϊκές εκρήξεις του 2010-2012, το αντιφασιστικό κίνημα κ.ά». Η ΑΝΤΑΡΙΥΑ έρχεται, λοιπόν, να ενημερώσει τους ηρωικούς εργάτες της Χαλυβουργίας (και όχι της Χολυβουργικής φυσικά) ότι απεργούσαν επί 9 μήνες, όχι για το δίκιο και την τιμή τη δική τους και όλης της εργατικής τάξης, αλλά για να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ! Και όσοι πήραν μέρος στο "αντιφασιστικό κίνημα” που αναφέρει το ΠΡΙΝ όμως, δεν πρέπει να είναι παραπονεμένοι. Με τους ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση ο αγώνας τους δικαιώθηκε!

Σύμφωνα με τη λογική τους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα πρώην οπορτουνιστικό κόμμα, που έχει πλέον αναλάβει επάξια το ρόλο της νέας σοσιαλδημοκρατίας, αλλά ένα «μικροαστικό κόμμα με αντιφάσεις». Δεν ανέλαβε τη διαχείριση της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα με τις ευλογίες σημαντικών κομματιών της ελληνικής αστικής τάξης (και όχι μόνο), αλλά παρά τη θέλησή τους και μέσα από τους αγώνες. Φτάνουν μάλιστα, στο ίδιο άρθρο, να εγκαλούν το ΚΚΕ γιατί «οι εκτιμήσεις του (...) υποβαθμίζουν το ρήγμα που έχει υποστεί η κυρίαρχη πολιτική». Και αυτά την ώρα που δεν υπήρξε εργοδοτική οργάνωση στην Ελλάδα που να μη χαιρετίσει τη νέα κυβέρνηση, ενώ όλα τα κοράκια διεθνώς, από τον Ομπάμα και το ΝΑΤΟ μέχρι τους χαρτογιακάδες της ΕΕ, έχουν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια.

"Στο δρόμο, στο δρόμο, να... στηρίξουμε τη διαπραγματευτική προσπάθεια".

Η οργανωμένη παρουσία της ΑΝΤΑΡΙΥΑ στις συγκεντρώσεις που διοργανώθηκαν (δήθεν αυθόρμητα) τις μέρες που υπήρχε συνεδρίαση του Eurogroup ή Σύνοδος Κορυφής, αποτελεί εκ των πραγμάτων στήριξη της κυβέρνησης, ανεξάρτητα από το "περιτύλιγμα" που χρησιμοποιούν. Οι "επαναστάτες" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έπιασαν για άλλη μια φορά στασίδι, προκειμένου να ενώσουν τη φωνή τους, με αυτή της … εθνικής αντιπροσωπείας. Οι ίδιοι που τρεις μήνες πριν πολέμησαν λυσσασμένο το μεγαλειώδες πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργάνωσαν πάνω από 1.000 συνδικάτα και μαζικοί φορείς μετά από πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, επειδή είχε δήθεν ... ρηχό περιεχόμενο, δεν είχαν τώρα πρόβλημα να παίρνουν μέρος σε συγκεντρώσεις με συνθήματα του τύπου "ψωμί, σουβλάκι και Γιάννη Βαρουφάκη".

Σε άρθρο στην ιστοσελίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναφέρεται ότι με αυτές τις συγκεντρώσεις πρέπει «να γίνει σαφές ότι απέναντι στο διευθυντήριο της ευρωλιτότητας δεν υπάρχει μόνο η κυβέρνηση. Υπάρχει και ένας λαός που βροντοφωνάζει "Ούτε βήμα πίσω"». Αν αυτό δεν είναι ξεκάθαρη προσπάθεια να στοιχηθεί ο λαός και το κίνημα πίσω από μια αστική κυβέρνηση και τους αντιλαϊκούς της στόχους, τότε τι είναι; Και τι είναι αυτό από το οποίο δεν πρέπει να κάνει "ούτε βήμα πίσω" η κυβέρνηση; Προφανώς το πρόγραμμά της, που όμως δεν προβλέπει παρά νέα προνόμια για το κεφάλαιο και λίγα ψίχουλα για το πιο εξαθλιωμένο κομμάτι του λαού, που και αυτά απ' ό,τι φαίνεται θα δοθούν στη “Δευτέρα Παρουσία".

Η παρατημένη νύφη...

Αν υπάρχει κάποιος που τα έχει δώσει όλα για την κυβέρνηση, αυτός είναι ο ίδιος ο διευθυντής του "Πριν" και μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ, Γ. Δελαστίκ. Μέσα από τις σελίδες του "Εθνους", όπου επίσης αρθρογραφεί, έγραψε ότι η κυβέρνηση «βεβαίως και μπορεί να ασκήσει (...) πολιτική ανακούφισης του λαού μας (...) μέσα στο αστικό πλαίσιο, με την παρουσία μάλιστα των ΑΝΕΛ να λειτουργεί καθησυχαστικά για το σύστημα».

Στο πρώτο του άρθρο στο “Πριν" μετά τις εκλογές, πανηγύρισε γράφοντας: «οι Γερμανοί έχουν σκυλιάσει εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα. Το ότι ο πρωθυπουργός είπε κατάμουτρα στον Σουλτς ότι διαφωνεί με το Μνημόνιο και ο Βαρουφάκης είπε στον Γερούν Ντέισελμπλουμ ότι δεν αποδέχεται την ύπαρξη της τρόικας και δεν θα ζητήσει παράταση του Μνημονίου έχουν κάνει την κυβέρνηση Μέρκελ έξω φρενών. Ξίδι!». Το ξίδι, όμως, μάλλον θα το χρειαστούν εκεί στην ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ, καθώς η κυβερνησάρα τους δεν άργησε να τους απογοητεύσει. Έτσι, μετά τη συμφωνία για 4μηνη παράταση του μνημονίου, ο Δελαστίκ θυμήθηκε το ρόλο της παρατημένης νύφης: «Ούτε ένα μήνα δεν κατόρθωσε να αντισταθεί η κυβέρνηση στις πιέσεις του Βερολίνου! (...) Καλά, η διαγραφή του χρέους πού πήγε; Πώς εξαφανίστηκε;» Έλα ντε...

..και το πιο πιστό τρολ του ΣΥΡΙΖΑ

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που δεν πτοούνται τόσο εύκολα. Ο δημοσιογράφος και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Π. Παπακωνσταντίνου έχει αναλάβει τη στήριξη της κυβέρνησης μέσω twitter και τα πάει τόσο καλά που θα τον ζήλευε κάθε τρολ του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, ένα από τα πολλά "τιτιβίσμοτά" του την ώρα της ομιλίας του Πρωθυπουργού στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις ήταν: «Εδώ, η γλώσσα του σώματος με άφησε προσωπικά άφωνο. ΜΠΡΑΒΟ ΑΛΕΞΗ!». Και μετά τη συμφωνία για παράταση του μνημονίου, όμως, αυτός το χαβά του: «Πάντως, είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση απέφυγε το mail  Χαρδουβελη και γενικά τη δέσμευση για οποιοδήποτε αντιλαϊκό μέτρο», έγραφε, ενώ ο καημός του ήταν μήπως χάσουν κανένα δισ. οι τράπεζες: «Μας βουτάνε τα 1,9 δισ. των τόκων που χρωστάνε και τα 10,9 του ΤΧΣ μέχρι να υπάρξει συμφωνία, τη στιγμή που οι τράπεζες είναι χάλια»!

Χάθηκαν στη ... “μετάβαση”

Δεν είναι σκοπός αυτού του άρθρου μια σε βάθος κριτική της στρατηγικής του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν γίνεται, όμως, να μη σχολιάσουμε ότι τα παραπάνω ... ευτράπελα δεν είναι απλά αποτέλεσμα κάποιων λάθος εκτιμήσεων. Είναι η απόδειξη για το πού οδηγεί η λογική των "μεταβατικών προγραμμάτων" ή άλλων ανύπαρκτων “σκαλοπατιών" ανάμεσα στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και στην ανατροπή του. Δηλαδή, στην επί της ουσίας στήριξη αστικών κυβερνήσεων και στη μετατροπή σε "ουρά" τους, πράγμα που σημαίνει πλήρη ενσωμάτωση και αφοπλισμό.

Σήμερα είναι ανάγκη το εργατικό, το νεολαιίστικο κίνημα να κρατήσει την ανεξαρτησία του από τους στόχους της αστικής τάξης. Να μη μπει κάτω από ξένες σημαίες, αλλά να παλέψει για την ανάκτηση όλων των απωλειών της περιόδου της κρίσης και πολύ περισσότερο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που δε χωράνε στα στενά πλαίσια του καπιταλισμού.