Η επίκληση του ευρωπαϊσμού και της «Ευρώπης», από τα κόμματα της ελληνικής ευρωπαϊκής αριστεράς, υπήρξε ο δούρειος ίππος ώστε να αλωθούν από το νεοφιλελευθερισμό, ακυρώνοντας στην πράξη το σοσιαλδημοκρατικό τους πρόγραμμα.
Αυτή η ιστορική προδοσία δικαιολογείται με βάση ένα κατεξοχήν νεοφιλελεύθερο επιχείρημα: τα πολιτικά κόμματα- ισχυρίζονται- δεν είναι αυτοσκοπός· όταν διακυβεύονται εθνικά ζητήματα, το κόμμα πρέπει να θυσιάζεται για το έθνος!
Εν ολίγοις, τα «εθνικά ζητήματα» λύνονται με αποφάσεις που παίρνονται εκτός του δημοκρατικού παιχνιδιού της φιλελεύθερης Δημοκρατίας, αλλά και εκτός συνταγματικού πλαισίου.
Μια τέτοια θέση επιχειρεί να διασκεδάσει το γεγονός ότι τα κόμματα που ιδεολογικά θα όφειλαν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των χαμηλών τάξεων, απροκάλυπτα, εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, παραπλανώντας τους ψηφοφόρους τους, με τη δικαιολογία ότι διακυβεύεται κάποιο σοβαρό εθνικό ζήτημα-στη προκειμένη περίπτωση η «ευρωπαϊκή πορεία» και το ευρώ.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Δεν υπαρχει αριστερα.
Σοσιαλδημοκρατια του κερατα με πολλες μεταλαξεις ειναι.
Οπλο της πλουτοκρατιας για την εξαθλιωση της εργατικης ταξης.
Τερμα στην απατη.
Η με το κεφαλαιο η με τον εργατη.
Εξοδος απο ΕΕ ΝΑΤΟ.
Μονομερης διαγραφη του χρεους.
Κοινωνικοποιηση των μεσων παραγωγης.
Λαικη εξουσια.
Δημοσίευση σχολίου