του Δημήτρη Καλτσώνη - "Σύλλογος Γ. Κορδάτος"
Οι οδυνηρές για το λαό μας εμπειρίες των τελευταίων χρόνων τον βοηθούν να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. 'Ένα από αυτά, ίσως από τα πιο σημαντικά, είναι ότι η ΕΕ δεν είναι αυτό που του έλεγαν τόσα χρόνια οι προπαγανδιστές της ολιγαρχίας.
Αντίθετα, αν θέλουμε πραγματική δημοκρατία, αν θέλουμε κατάργηση των μνημονίων, αν θέλουμε άνθιση των λαϊκών δικαιωμάτων, αν θέλουμε πολύπλευρη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αν θέλουμε εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, αυτά μπορούν να επιτευχθούν μόνο σε ρήξη με την ΕΕ.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει όχι μόνο έξοδο από το ευρώ αλλά κυρίως μη εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ. Οι κατευθύνσεις αυτές, εδώ και δεκαετίες, από την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν την παραγωγικό δυναμικό της χώρας, βιομηχανικό και αγροτο-κτηνοτροφικό. Επέβαλαν και συνεχίζουν να επιβάλλουν ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας. Επέβαλλαν ήδη με την Ενιαία Πράξη του 1985 συρρίκνωση και τώρα πια κατάργηση κάθε εργατικού και λαϊκού δικαιώματος.
Είναι φανερό ότι η τέτοια μη εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ σημαίνει τελικά έξοδο, αποδέσμευση από αυτήν και αναζήτηση εναλλακτικών μορφών συνεργασίας με άλλες χώρες. Λύσεις -όχι εύκολες- υπάρχουν. Έχουν παρουσιαστεί σχετικές σκέψεις, προτάσεις και μελέτες τόσο από Έλληνες όσο και από Ιταλούς, Ισπανούς και άλλους επιστήμονες. Υπάρχει επίσης το παράδειγμα της ALBA.
Οι εναλλακτικές αυτές λύσεις είναι απολύτως αναγκαίες για την επιβίωση του λαού και της πατρίδας μας, σε συνδυασμό βέβαια με την αναδιανομή πλούτου σε βάρος της εγχώριας πλουτοκρατίας με εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας. Άλλος δρόμος για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει.
Οι οδυνηρές για το λαό μας εμπειρίες των τελευταίων χρόνων τον βοηθούν να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. 'Ένα από αυτά, ίσως από τα πιο σημαντικά, είναι ότι η ΕΕ δεν είναι αυτό που του έλεγαν τόσα χρόνια οι προπαγανδιστές της ολιγαρχίας.
Αντίθετα, αν θέλουμε πραγματική δημοκρατία, αν θέλουμε κατάργηση των μνημονίων, αν θέλουμε άνθιση των λαϊκών δικαιωμάτων, αν θέλουμε πολύπλευρη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αν θέλουμε εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, αυτά μπορούν να επιτευχθούν μόνο σε ρήξη με την ΕΕ.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει όχι μόνο έξοδο από το ευρώ αλλά κυρίως μη εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ. Οι κατευθύνσεις αυτές, εδώ και δεκαετίες, από την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν την παραγωγικό δυναμικό της χώρας, βιομηχανικό και αγροτο-κτηνοτροφικό. Επέβαλαν και συνεχίζουν να επιβάλλουν ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας. Επέβαλλαν ήδη με την Ενιαία Πράξη του 1985 συρρίκνωση και τώρα πια κατάργηση κάθε εργατικού και λαϊκού δικαιώματος.
Είναι φανερό ότι η τέτοια μη εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ σημαίνει τελικά έξοδο, αποδέσμευση από αυτήν και αναζήτηση εναλλακτικών μορφών συνεργασίας με άλλες χώρες. Λύσεις -όχι εύκολες- υπάρχουν. Έχουν παρουσιαστεί σχετικές σκέψεις, προτάσεις και μελέτες τόσο από Έλληνες όσο και από Ιταλούς, Ισπανούς και άλλους επιστήμονες. Υπάρχει επίσης το παράδειγμα της ALBA.
Οι εναλλακτικές αυτές λύσεις είναι απολύτως αναγκαίες για την επιβίωση του λαού και της πατρίδας μας, σε συνδυασμό βέβαια με την αναδιανομή πλούτου σε βάρος της εγχώριας πλουτοκρατίας με εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας. Άλλος δρόμος για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει.
+ σχόλια + 4 σχόλια
Σοσιαλδημοκρατικες απατες.
Φιλολαικες λυσεις με καπιταλισμο, μονο πολιτικοι απατεωνες
της σοσιαλδημοκρατιας μπορουν να υποσχονται ξεδιαντροπα.
Οργανωση με το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ για την ανατροπη της δικτατοριας της αστικης ταξης,
την οποια προσπαθουν να σωσουν με απατες, τα τσιρακια των αστων σοσιαλδημοκρατες.
Σωστός ο αρθρογράφος εν προκειμένω. "Ρήξη με ΕΕ" = μη εφαρμογή των ΕΕ-πολιτικών. Όχι μόνο ως προς τη νομισματική πολιτική αλλά ως προς όλες της πολιτικές (=αναπτυξιακή, αγροτική, δημοσιονομική, εξωτερική, αμυντική, μεταναστευτική, κοινωνική κτλ.).
Πώς θα εφαρμόσεις έστω αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική πολιτική, αν παρεμβαίνει σε κάθε βήμα η Κομισιόν με τους μηχανισμούς της ώστε να προστατεύσει τα μεγαλοαστικά συμφέροντα; Όση ευελιξία κι αν υπάρχει στη νομισματική πολιτική (θυμίζω ότι το σχέδιο Σόιμπλε δεν περιελάμβανε ευελιξία...), όταν έχεις δεμένα τα χέρια στους λοιπούς τομείς άσκησης πολιτικής;
Και αυτό θα σημάνει και de facto έξοδο από την ΕΕ. Αν, βέβαια, δεν έχει υπογραφεί προηγουμένως συνθήκη εξόδου από την ΕΕ, ώστε να είναι de jure η έξοδος.
Άγνωστος Χ
ΥΓ: Γι'αυτό κάποιοι λέγαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να εφαρμόσει αντικαπιταλιστική πολιτική ούτε στη Δευτέρα Παρουσία. Όχι λόγω κακών προθέσεων (που ενδεχομένως να υπήρχαν, αλλά αυτό είναι δευτερεύον), μα επειδή είχε διαλέξει ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ (συμπεριλαμβανομένης της "Αριστερής Πλατφόρμας") να παραμείνει στο ίδιο αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ.
Ελπίζω από αυτήν την εμπειρία να βγάλουμε τα ανάλογα συμπεράσματα ως λαός. Επιτέλους.
10 Αυγούστου 2015 - 3:47 μ.μ.
Πως θα εφαρμωσεις οποιαδηποτε φιλολαικη πολιτικη
οταν κινητηρας της οικονομιας θα ειναι το καπιταλιστικο κερδος,
το οποιο προυποθετει την συνεχη εξαθλιωση του λαου;
Τερμα στην σοσιαλδημοκρατικη απατη.
Εξω απο την πρωταση του ΚΚΕ, υπαρχουν μονο μνημονια,
οπως και να τα ονομασουν.
@ Antonxxx
Αντικαπιταλιστικη/αντιμπεριαλιστικη πολιτική είναι αυτό που κάνει ο Μαδουρο στην καπιταλιστικη Βενεζουέλα (με την κριτική στήριξη του Κκβενεζουελας). Σαφώς αυτή η πολιτική δεν οδηγεί σε εξάλειψη της φτώχειας, αλλά σε σχετική βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των φτωχών.
Στην Ελλάδα της εε ούτε αυτή η υποτυπώδης ανακατανομή του πλούτου επιτρέπεται , όσο καλές προθέσεις κι αν υπάρχουν. Απαγορεύεται ρητά από τις συνθήκες της ΕΕ.
Άγνωστος Χ
ΥΓ: Ο σοσιαλισμός για να εφαρμοστεί προϋποθέτει εκβιομηχανιση . Η Ελλάδα σε αυτό το πεδίο έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που δεν το έχει η Βενεζουέλα (η οποία βέβαια έχει αρκετά μεγαλύτερο ορυκτό πλούτο...): εξειδικευμενο ανθρώπινο δυναμικό. Γι' αυτό, ο σοσιαλισμός μπορεί να οικοδομηθει μεσοπροθεσμα στην Ελλάδα. Όχι γιατί το λέει έτσι κάποιος από εμάς.
Αυτό δε σημαίνει ότι αν η οιαδήποτε κυβέρνηση κινηθεί σε αντικαπιταλιστικη κατεύθυνση δεν πρέπει να στηρίξουμε όσα μέτρα βελτιώνουν τη θέση των φτωχών. Γιατί με μεγαλύτερη ευκολία μπορεί ένας εργαζόμενος με αξιοπρεπή μισθό να σκεφτεί και να επιλέξει να κάνει το επόμενο βήμα για κοινωνικό μετασχηματισμο, παρά ένας ένας εξαθλιωμενος άνεργος.
Η κριτική λοιπόν σε όσους υποστηρίζουν την παραμονή στην ΕΕ με μόνο έξοδο από την Ευρωζωνη είναι ότι σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί ούτε ψηγμα αντικαπιταλιστικης πολιτικής.
Δημοσίευση σχολίου