Λοιπόν … Ας σωπάσουμε για λίγο

 Πηγή: Σωκράτης Ματζουράνης – «Δρόμος της Αριστεράς»

Πιστεύω πως το Όνειρο και η Ελπίδα, όταν τα βιάζεις, τα ευτελίζεις και τα εμπορεύεσαι, σε εκδικούνται χωρίς έλεος και περιστροφές.

Σε αποκαλύπτουν στο λαό, στη συλλογική κοινωνική συνείδηση.

Εκθέτουν τη γύμνια και τη μικρότητα σου, σε δημόσια θέα, σου αφαιρούν το δικαίωμα επίκλησης αυταπατών και καλών προθέσεων.

Σε τοποθετούν από τη θέση του ηγέτη που προσδοκούσες, στη θέση του διαχειριστή που κατέκτησες.

Τα γεγονότα και οι πολιτικές εξελίξεις, γνωστά.

Γνωστές οι αιτίες και οι αίτιοι.

Πιστεύω πως το 3ο Μνημόνιο, η νέα αντιλαϊκή λαίλαπα οικονομικών μέτρων και η παραπέρα ραγδαία φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, δεν είναι το χειρότερο που μας έφερε η «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση».

Η μεγαλύτερη κατά τη γνώμη μου ζημιά είναι η πλήρης κατεδάφιση της λαϊκής ελπίδας στο όνειρο πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, η «αριστερή» διάψευση πως ο Σοσιαλισμός είναι η νιότη του κόσμου, η κατεδάφιση της λαϊκής πεποίθησης πως η Αριστερά «δεν είναι σαν τους άλλους». Ζούμε μια σοβαρή ταξική ήττα που γυρνά την κοινωνία και το κίνημα πολλά χρόνια πίσω.

Μια ταξική προδοσία.

Χρόνια τώρα, τούτη η στήλη προσπάθησε να υπερασπιστεί την «Ελπίδα και το Όνειρο» με όσες δυνάμεις και δυνατότητες διέθετε.

Με επάρκεια ή όχι, εσείς θα το πείτε. Πολλά έχουν ειπωθεί, πολλά έχουν αποκαλυφθεί και σίγουρα πολλά περισσότερα θα μάθουμε στο μέλλον.

Θεωρώ πως το να συνεχίσει η στήλη με αναλύσεις, αναφορές και σατιρικούς σχολιασμούς, όπως συχνά επιχειρούσε, είναι σ’ αυτή τη συγκυρία, πολιτικά ατελέσφορο και δεν πιστεύω πως θα προσθέσει κάτι στην εφημερίδα μας.

Υπάρχει όμως και κάτι προσωπικό. Αισθάνομαι την ανάγκη για ένα «διάλειμμα» μεγαλύτερο από 5 λεπτά. Την ανάγκη να καταλάβω, να ανασυνταχθώ, να προσδιορίσω τις νέες μου επιλογές.

Να ξεπεράσω τη θλίψη και την αηδία που νιώθω, να ξαναζωντανέψω την πίστη μου σε όλα όσα επί χρόνια τώρα παλεύω, να κατανοήσω μεταλλάξεις φίλων και συντρόφων.

Όλοι θεωρούμε πως έχουμε να πούμε σημαντικά τούτες τις στιγμές.

Ίσως και να έχουμε.

Όμως νιώθω πως το πιο χρήσιμο που μπορώ, εγώ τουλάχιστον, να κάνω τούτην την ώρα, είναι να σωπάσω και να προσπαθήσω να βρω απάντηση στο ερώτημα:

Και τώρα τι;

Σας χαιρετώ, λοιπόν, προς το παρόν αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, αναγνώστες της στήλης και σας ευχαριστώ από καρδιάς για τη συντροφιά σας στα «διαλείμματά» μου.

Ευχαριστώ τους καλούς συντρόφους του Δρόμου για το φιλόξενο χώρο που τόσα χρόνια μου διέθεσαν, την ειλικρινή εκτίμηση που μου έδειξαν και τη φιλία που μου χάρισαν.

Είμαι σίγουρος πως τούτο το «διάλειμμα» δεν θα επιτρέψουμε να κρατήσει για πολύ,. Γεια.