Η ψήφος στηρίζει τα Μνημόνια [Συζήτηση, 11/9, στην «Κόντρα»]

Πόσο μακρινή μοιάζει η εποχή που οι νέοι έτρεχαν στις κάλπες να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, πεπεισμένοι ότι θα παίρνουν τουλάχιστον 751 ευρώ και οι μεγαλύτεροι τους ακολουθούσαν πεπεισμένοι ότι θα απαλλαγούν τουλάχιστον από το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ; Μπορεί να μην πίστευαν ότι θα απαλλαγούν απ’ όλο το άχθος των Μνημονίων, αλλά θα ήταν ευχαριστημένοι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε «το 10% από αυτά που τους υπόσχονταν». Κι όμως, δεν έχουν περάσει ούτε οχτώ μήνες από τότε. Και τώρα καλούνται στις κάλπες της ντροπής για να επικυρώσουν τη διάψευση των ελπίδων τους, αποδεχόμενοι ότι η πολιτική των Μνημονίων είναι ένα είδος μοίρας που θα τους βαραίνει εσαεί. Καλούνται να ψηφίσουν αυτόν που υπόσχεται το καλύτερο αναλγητικό για τα αναπόφευκτα άλγη των Μνημονίων.

Γιατί μιλάμε για κάλπες της ντροπής; Γιατί το πρόγραμμα που θα εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση είναι δεδομένο, υπογεγραμμένο από τη μεγάλη πλειοψηφία της απελθούσας Βουλής. Είναι το Μνημόνιο-3, με τον εμπροσθοβαρή χαρακτήρα του, δηλαδή, με τα περισσότερα μέτρα να ψηφίζονται εντός του επόμενου εξάμηνου. Γι’ αυτό και δε γίνεται καμιά συζήτηση γι’ αυτό το πρόγραμμα, ενώ τον τόνο της προεκλογικής αντιπαράθεσης δίνουν από τη μια οι εξυπνάδες και οι ψευτομαγκιές και από την άλλη η συζήτηση για το ποιος θα συνεργαστεί με ποιον ή με ποιους για να σχηματιστεί μνημονιακή κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Άλλωστε, οι κυρίαρχοι αστικοί κύκλοι, που εκφράζονται μέσα από τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, έχουν εκφράσει τη δική τους θέληση: ή «μεγάλος συνασπισμός» ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ ή «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης» με τη συνεργασία του πρώτου κόμματος με τα μικρότερα μνημονιακά κόμματα.

Όμως, παρόλο που ποντάρουν στη ριζωμένη στις λαϊκές μάζες αντίληψη του «κοινοβουλευτικού κρετινισμού», η οποία τροφοδοτείται από την απογοήτευση και την ηττοπάθεια, είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που σε μια εκλογική μάχη τα πράγματα τίθενται τόσο καθαρά.

Ολόκληρο το κοινοβουλευτικό σύστημα φαντάζει σαν ένα απόστημα στο κορμί της εργαζόμενης κοινωνίας. Κι αυτό το απόστημα πρέπει να σπάσει. Η ψήφος δεν έχει καμιά αξία, δεν οδηγεί ούτε σε οριακές αλλαγές προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, ενώ στις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη θα χρησιμοποιηθεί ως ψήφος επικύρωσης του μνημονιακού καθεστώτος.

Μόνο μια στάση μπορεί να στείλει ένα καθαρό μήνυμα αντίστασης σ’ αυτές τις εκλογές: η ΑΠΟΧΗ. Η αποχή όμως που βάζει απέναντι όχι το ένα ή το άλλο κόμμα, αλλά το αστικό πολιτικό σύστημα συνολικά, που αποδοκιμάζει όλες τις αστικές κομματικές γραμμές, που στέλνει μήνυμα στράτευσης στον αγώνα για την ταξική ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Για όλα αυτά, σας καλούμε να συζητήσουμε αυτή την Παρασκευή, 11 Σεπτέμβρη, στην Κόντρα, στις 8 μ.μ.

Σας περιμένουμε.

Αγαθουπόλεως 65 & Αχαρνών

ΚΟΝΤΡΑ