Στις 16 του Δεκέμβρη 1974, έφυγε απ’ την ζωή ένας από τους σημαντικότερους στρατευμένους στα κομμουνιστικά ιδανικά ποιητές. Ο Κώστας Βάρναλης.

Γράφε, Ιστορία, τα ψέματά σου αράδα,
και βλόγα το Φονιά, βρίζε το Θύμα!
Κι Αρετή, των δρομάκων σουσουράδα,
τον κάθε σωματέμπορά σου τίμα.

Και συ Νόμε, των άνομων ασπίδα,
σαν τη μαϊμού από κλώνο σ' άλλον πήδα
κι απ' την κορφή με την ουρά κρεμάσου,
να μη γλέπει ο Λαός τα πισινά σου.

Λευτεριά της χανάκας και του ξύλου,
σφιχτόδενε τ' αξύπνητο χαϊβάνι.
Και συ, ρηγάτο του Κενού, τ' αψήλου
κάμνε το σκλάβο ρήγα, άμα πεθάνει!

Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,
της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,
και συ, πρόστυχη Πένα και φοφίμι,
του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!

Κώστας Βάρναλης - "Ελεύθερος Κόσμος"

Αύριο συμπληρώνονται 41 χρόνια από το θάνατο του Κώστα Βάρναλη, στις 16 Δεκεμβρίου 1974. Ο στιχουργός των «Μοιραίων» και της «Μπαλάντας του κυρ-Μέντιου», ο δημιουργός του αριστουργήματος «Το Φως που Καίει», ο αγωνιστής ποιητής Κ. Βάρναλης, άφησε πίσω του ανεπανάληπτο έργο.

Μια πρόταση που έγραψε κάποτε ο Μενέλαος Λουντέμης δείχνει το προσανατολισμό των δημιουργημάτων του ποιητή: «Η ποίηση του Βάρναλη δε μύριζε ποτέ γάλα. Μύριζε από την αρχή μπαρούτι».

Με γραφή που μύριζε εξ αρχής μπαρούτι έτοιμο να ανάψει απ τις σπίθες που έβγαζε η πένα του, πάνω στο κεντημένο και δουλεμένο πολλές φορές γραπτό του, με έξοχη γλώσσα ακονισμένη χιλιάδες φορές πάνω στο ατσάλι της πραγματικότητας. Ενας άνθρωπος με ήθος, θάρρος και μαχητικότητα, ευρύτατη μόρφωση και δυνατότητα κριτικής ανάλυσης.

Αυτός ήταν ο Κώστας Βάρναλης. Το δημιουργικό του έργο που κράτησε 7 δεκαετίες είναι σαν ένα ποτάμι βουερό που σχηματίζεται από χιλιάδες μικρά ρυάκια. Φούσκωσε ορμητικά τα νερά του σε μια δοσμένη στιγμή και ύστερα ακολουθώντας δικές του μυστικές διαδρομές, πότε ανέβαινε στην επιφάνεια και πότε βυθιζόταν σε μια αέναη πορεία προς την θάλασσα που αγνάντευε ο ποιητής και δεν χόρταινε. Το ποτάμι αυτό είναι πάντα εδώ. Μπορεί να μην το βλέπουμε, όμως, ποιος δεν το νιώθει;

Το έργο του Κώστα Βάρναλη διαπαιδαγώγησε γενιές ελλήνων και ιδιαίτερα γενιές του προλεταριάτου στην Ελλάδα. Αυτό είναι το σημαντικότερο, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ