Την περίοδο του πάλαι ποτέ δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ- Ν Α αλληλοκατηγορούνταν για το «χάος», την «καμένη γη», τα «άδεια ταμεία». Στο τέλος και έπειτα από 40 χρόνια υποκριτικής διαμάχης του «φωτός» με το «σκότος», της «προόδου» με τη «συντήρηση», οι «Εφιάλτες» και οι «κλέφτες» (δικά τους τα λόγια) ενώθηκαν. Και άρχισαν να μας «σώζουν» από κοινού...
Ο παλιός δικομματισμός, οι φορείς του οποίου όσο περισσότερο συμφωνούσαν στις στρατηγικές πολιτικές επιλογές τόσο περισσότερο... βρίζονταν μεταξύ τους, σήμερα αντικαθίσταται. Και επιστρέφει με τη μορφή του νεο-δικομματισμού. Ο νεο-δικομματισμός, λόγω των ρηγματώσεων που προκάλεσε η κρίση στο πολιτικό σύστημα, έχει ανάγκη περισσότερα δεκανίκια απ’ ό,τι στο παρελθόν και ως εκ τούτου εκδηλώνεται ως διπολισμός, με τον ΣΥΡΙΖΑ στη μια άκρη και τη ΝΔ στην άλλη.
Ως προς την ουσία τους και το περιεχόμενό τους, οι διαχωριστικές γραμμές του νεο-δικομματισμού - διπολισμού είναι εξίσου τεχνητές, κάλπικες και απατηλές με εκείνες του δικομματικού παρελθόντος.
Αυτό σημαίνει ότι ο κ. Τσίπρας είναι «ίδιος» με τον κ. Μητσοτάκη ή ότι η ΝΔ είναι «ίδια» με τον ΣΥΡΙΖΑ; Οχι, φυσικά. Ομως: Ιδια νεοφιλελεύθερα είναι τα μνημόνια που ψηφίζουν και οι δύο. Ιδια νεοφιλελεύθερες είναι οι συμβάσεις εκποίησης των αεροδρομίων που μαζί υλοποιούν. Ιδια νεοφιλελεύθερες είναι οι μαχαιριές και του ενός και του άλλου στις συντάξεις.
Συμπέρασμα: Οσο πιο νεοφιλελεύθερα είναι αυτά τα οποία εφαρμόζονται και στα οποία συμφωνούν, τόσο περισσότερο οι Τσίπρας και Μητσοτάκης θα κάνουν ότι τους χωρίζει, τάχα, άβυσσος. Παριστάνοντας ο ένας τον «αριστερό» και ο άλλος τον «κεντροδεξιό».
Δημοσίευση σχολίου